Κύριε,

Είπες θα έρθεις και ετοίμασα το τραπέζι της αυλής με τα πρώτα σύκα και γλυκό κουμ-κουάτ από το δέντρο μας.

Έβαλα λίγο λικέρ αρμπαρόριζας να παγώνει στο ψυγείο και σκάρωσα έναν ψευτοχαλβά για να σε περιμένω.

Έπειτα είδα τον καπνό.

Καθώς μάζευα το τραπέζι σε παρακάλεσα να προλάβεις και όσο σκέπαζα τον χαλβά να μην ξεραθεί σε ικέτευσα να κοπάσει ο αέρας.

Μήπως δεν σου άρεσε το λικέρ αρμπαρόριζας, ω γλυκέ μου Κύριε, ή μήπως ήταν τα άγουρα πρώιμα σύκα που το γάλα τους σου φαγούρισε τις παλάμες και δεν άκουσες τις ικεσίες μου;

Η Μαρία Παπαϊωάννου, πεζογράφος, έζησε μαζί με την οικογένειά της από κοντά την φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής. Θέλοντας να κάνει κάτι για να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων που έχασαν τραγικά την ζωή τους, τους πυρόπληκτους και τους εγκαυματίες που παλεύουν ακόμη να σταθούν στα πόδια τους με αξιοπρέπεια και ήθος καθώς και τον τόπο, το ίδιο το Μάτι, στο οποίο έχει ζήσει πανέμορφες στιγμές της ζωής της και το αγαπά, αυτόν το χρόνο που πέρασε έγραψε 13 διηγήματα και ευχαριστεί θερμά το Taλκ που θα δημοσιεύει ένα κάθε ημέρα, μετρώντας αντίστροφα μέχρι την πρώτη μαύρη επέτειο της 23ης Ιουλίου. Για να μην ξεχάσουμε ποτέ. Για να μην ξεχάσει κάνεις. Για το Μάτι.