Μετά τη μεγάλη συνέντευξη της Μαριλένας Τριανταφυλλίδου και της Βάσιας Παρασκευοπούλου για την κατάσταση που επικρατεί (και) εξαιτίας της πανδημίας στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες για παιδιά, για το επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιεύουμε συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και ομάδες που ασχολούνται με το παιδικό θέαμα και θέλουν να μιλήσουν για την παρούσα κατάσταση στη χώρα μας και να κινητοποιήσουν το «απόν» Υπουργείο Πολιτισμού. Στο Τaλκ, προετοιμάζουμε το project αυτό εδώ και τρεις μήνες και σας ζητάμε, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσής σας, να βοηθήσετε και εσείς, κοινοποιώντας τα κείμενα αυτά και καθιστώντας έτσι ορατούς μια σειρά από ανθρώπους που αγαπούν τα παιδιά και θέλουν να τα εκπαιδεύσουν και να τα διασκεδάσουν, αλλά δεν μπορούν. Σήμερα, κοντά μας η ομάδα Hippo Theatre Group.

• Είμαστε ο Αλέξανδρος Ράπτης και ο Φώτης Δούσος. Ιδρύσαμε την ομάδα Hippo Theatre Group το 2009 και από την αρχή της ίδρυσής μας ασχοληθήκαμε με το θέατρο για παιδιά. Η ομάδα αριθμεί στο ενεργητικό της πολλές παραστάσεις για παιδιά οι οποίες πρωτοανέβηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Λονδίνο. Κάθε χρόνο ανανεώνει το ρεπερτόριο της με νέες παραγωγές, που περιοδεύουν σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα διοργανώνει θεατροπαιδαγωγικά εργαστήρια για παιδιά και νέους. Η ομάδα εξειδικεύεται στο Εκπαιδευτικό Δράμα και οι παραστάσεις της για παιδιά έχουν συνήθως και εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Ως ιδρυτές της ομάδας συμμετέχουμε με διάφορες ιδιότητες στις παραγωγές μας (σκηνοθεσία, συγγραφή, δραματουργία, υποκριτική, σύνθεση μουσικής). Εκτός από μας, η ομάδα έχει μόνιμους και τακτικούς συνεργάτες (συγγραφείς, σκηνογράφους, ενδυματολόγους,  θεατροπαιδαγωγούς, μουσικούς), αλλά και πολλούς εποχιακούς (κυρίως ηθοποιούς). Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα https://hippohippos.wixsite.com/hippo-theatre-group, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook https://www.facebook.com/hippotheatregroup
• Στην πορεία της θεατρικής μας ζωής γεννήθηκε η ιδέα ενός θεάτρου σώματος, όπου η υψηλή ενέργεια και η πληθωρική σωματική έκφραση καταφέρνουν να γίνουν αρκετές για να δημιουργήσουν ένα ευφάνταστο και ψυχαγωγικό θέαμα. Έτσι μετά από θεατρικές εμπειρίες, αναζητήσεις και έρευνα προέκυψε το kinemo (από τις λέξεις kinesthetic και emotional). Το ομότιτλο βιβλίο μας (kinemo, εκδόσεις Αγγελάκη, 2018) συνοψίζει τις απόψεις μας περί θεατρικής τέχνης.
•  Όταν μπήκαμε στο παιδικό θέατρο ο παλιός τρόπος προσέγγισης έφθινε και κάτι καινούργιο γεννιόταν. Ομάδες που δε δίσταζαν να ταξιδέψουν μακριά από τον τόπο διαμονής τους (εμείς έχουμε παίξει μέχρι το Λος Άντζελες, το Σαν Φρανσίσκο, το Σίντνεϊ, τη Μελβούρνη κ.ά.), που έφερναν έναν ανανεωτικό αέρα στο θέατρο για παιδιά. Ομάδες που ήταν ευκίνητες, πήγαιναν παντού και έκαναν θέατρο: σε σχολικές αίθουσες, σε διαδρόμους, σε πάρκα, σε αυλές. Αυτή η ανάγκη για ευκινησία δημιούργησε καινούργιες καλλιτεχνικές προδιαγραφές. Έπρεπε να είμαστε ελαφρείς, να μην κουβαλάμε πολλά πράγματα. Ό, τι μέχρι εκείνο τον καιρό ήταν εξωτερικό (σκηνικός διάκοσμος, αντικείμενα, φώτα, σκηνή) τώρα έπρεπε να εκπορεύεται από μέσα μας.
• Όταν μας βρήκε η πανδημία, η μια παράστασή μας ήταν σε περιοδεία στην κεντρική Ευρώπη, η δεύτερη στην Κρήτη και η τρίτη στο Ιόνιο. Ήμασταν κυριολεκτικά στον δρόμο… Έπρεπε να τα μαζέψουμε όπως όπως και να γυρίσουμε πίσω.

• Το θέατρο για παιδιά δεν επιχορηγείται. Έχουμε κάνει τα χαρτιά μας για να πάρουμε την αποζημίωση που ανακοινώθηκε προς τις ΑΜΚΕ, αλλά δεν έχουμε λάβει ακόμα τίποτα. Αντιμετωπίζουμε μεγάλο πρόβλημα επιβίωσης, όπως όλοι, αυτή τη στιγμή. Ιδέες φυσικά υπάρχουν. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Όμως υπάρχουν κάποιες γραμμές που δεν πρέπει να περάσουμε. Οι βιντεοσκοπημένες παραστάσεις ή το live streaming είναι πράγματα αφόρητα. Μεσοβέζικες λύσεις. Δεν έχουν καμία σχέση με το θέατρο.
• Οι παραστάσεις για παιδιά γίνονται είτε από πολυάριθμους θιάσους σε μεγάλες σκηνές είτε από ολιγομελείς θιάσους σε μικρές σκηνές είτε από ολιγομελείς θιάσους που επισκέπτονται τα σχολεία και παίζουν στις αίθουσες εκδηλώσεων ή μέσα στις τάξεις. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των μικρών ομάδων που επισκέπτονται τα σχολεία έχει αυξηθεί και πολλοί δάσκαλοι προτιμούν αυτές για να αποφύγουν το κόστος της μετακίνησης για τους μαθητές. Τα σχολεία έχουν ανοίξει και λειτουργούν με βάση τα υγειονομικά πρωτόκολλα εδώ και μέρες.  Οι σχετικές ανακοινώσεις για τις εκπαιδευτικές εκδρομές που επιτρέπονται ανά τάξη θα έπρεπε να περιλαμβάνουν και τις θεατρικές παραστάσεις, είτε αυτές παίζονται σε κάποιο θέατρο είτε περιοδεύουν στα σχολεία, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε. Επομένως, είμαστε στον αέρα. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει όπως μπορούμε να γνωστοποιήσουμε την ύπαρξη μας στους αρμόδιους, ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένες οδηγίες. Για μας που κάνουμε θέατρο για παιδιά, θα πρέπει να υπάρξουν οι οδηγίες που θα μας επιτρέψουν να δουλέψουμε, τηρώντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Και αν δεν μας το επιτρέψουν θα πρέπει  να αποζημιωθούμε.
• Για τη νέα χρονιά υπάρχει μεγάλος φόβος. Αναβάλαμε ήδη τις πρόβες για την προγραμματισμένη παράσταση που θα κάναμε. Όταν μας το επιτρέψουν θα προσπαθήσουμε να κινηθούμε με κάποια παλαιότερα προγράμματά μας και για ένα αρχικό διάστημα με περσινές μας παραγωγές. Εξαιτίας της κρατικής αδιαφορίας υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα, γιατί ακόμα δεν ξέρουμε αν και με τι συνθήκες μπορούμε να κάνουμε παραστάσεις.
• Θα θέλαμε να εξεταστεί το αίτημα για επαναφορά κρατικών επιχορηγήσεων που να αφορούν το θέατρο για παιδιά. Όπως επίσης να υπάρχουν και άλλες συμπληρωματικές επιχορηγήσεις για εκπαιδευτικά προγράμματα. Είναι αναγκαίο να καταλάβει ο κρατικός φορέας πόσο σημαντικές είναι οι τέχνες και το θέατρο στην εκπαιδευτική διαδικασία και πόσο σημαντικές είναι οι ομάδες και οι εταιρείες που ασχολούνται με αυτά. Θα θέλαμε λοιπόν την οικονομική αρωγή του κράτους όπως γίνεται στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών.
• Η πλήρης υποβάθμιση των καλλιτεχνικών μαθημάτων στα σχολεία είναι απαράδεκτη. Θα πρέπει να χαραχτεί εκ νέου μια στρατηγική σε αυτό το κομμάτι που θα επανεντάξει τις τέχνες στην εκπαίδευση. Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για το κοινωνικό σύνολο. Είναι καιρός το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείου Πολιτισμού να πάψουν να λειτουργούν σαν εχθροί της τέχνης, της παιδείας και του πολιτισμού. Δύσκολο βέβαια με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό μας…