Η παντοδυναμία των εφήβων αλλά και η αντίσταση που προβάλλουν σε οποιαδήποτε μορφής εξουσία (εντός και εκτός εισαγωγικών) κάνει την κατάσταση μαζί τους, ίσως, πιο δύσκολη από τις στιγμές έντασης ή βαρεμάρας που περνούν οι γονείς με παιδιά μικρότερης ηλικίας μέσα στο σπίτι.
Το κλειδί με τους εφήβους δεν είναι να καταφέρουμε να επιβάλλουμε αυτό που τους λέμε και κατ’ επέκταση έχει δοθεί ως οδηγία προς όλους. Το ζήτημα είναι να καταφέρουμε να κάνουμε τους εφήβους να τους αφορά η κατάσταση και να αναλάβουν δράση και ευθύνη.
Σύμφωνα με όσα λέγονται, τα παιδιά δεν είναι η ομάδα ανθρώπων που κινδυνεύουν. Όμως είναι η ομάδα που μπορεί να μεταδώσει πολύ πιο εύκολα τον ιό, χωρίς προηγουμένως να γνωρίζει ότι τον κουβαλάει.
Το γεγονός ότι οι έφηβοι έχουν μια αίσθηση παντοδυναμίας είναι αλήθεια. παίρνουν την κατάσταση στην πλάκα και το αίμα τους βράζει τόσο που δυσκολεύονται να αντιληφθούν. Η ζωή είναι μέσα τους και θέλουν με κάθε τρόπο να το δείχνουν προς τα έξω!
Αυτό που έκανα με τον γιο μου είναι να κινηθώ σε δύο «κύκλους». Του μίλησα για τον εαυτό και για τους γύρω. Μιλώντας για τον εαυτό, του είπα για το πόσο πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του, την υγιεινή του σώματός του. Εκεί, όπως ήταν φυσικό, βρήκα αντίσταση αλλά δεν πτοήθηκα. Συνέχισα και στον επόμενο «κύκλο», στο επόμενο επίπεδο.
Ο επόμενος κύκλος αφορά στους άλλους ανθρώπους με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή. Η στάση των εφήβων απέναντί μας είναι ότι κινδυνολογούμε, ότι τα παίρνουμε όλα στα σοβαρά κ.ο.κ.. Αυτό που είπα στον γιο μου είναι ότι αν δεν φροντίσω για εμένα (και αντίστοιχα καθένας για τον εαυτό του), οφείλω να φροντίσω για τους γύρω μου. Ότι προτιμώ να πιεστώ και να ζοριστώ για κάποιον καιρό μέσα στο σπίτι μου, παρά κάποια στιγμή να χρειαστεί να αντιμετωπίσω το ότι θα νοσήσει κάποιος δικός μου άνθρωπος. Δεν αρνήθηκα το ότι ο εγκλεισμός είναι δύσκολος. Όμως επεσήμανα ότι αυτή η δυσκολία μπροστά στην ασθένεια ή απώλεια είναι πολύ μικρότερη.
Έτσι πείστηκε και ανέλαβε δράση! Είναι στο σπίτι. Έχει διαβάσει, έχει δει ταινία, έχουμε φτιάξει παν-κέικς, κάνουμε πλάκες…
Έτσι γίνεται! Αν ο έφηβος δεν μπορεί μόνος του να αντιληφθεί, χρειάζεται την δική μας φροντίδα – αγάπη – νηφαλιότητα – κατανόηση και διάθεση επικοινωνίας για να του δώσουμε να καταλάβει. Και τότε, που δε θα έχει λόγο να μας αντιπαλέψει, θα κάνει και αυτός ότι χρειάζεται προς το συμφέρον όλων!
Η Μαριάννα Κουμαριανού είναι παιδαγωγός και συγγραφέας. Θα τη βρείτε στο mkoumarianos@gmail.com.
