Η μοίρα τα ‘χει φέρει έτσι που η κόρη μου, η Ελεάννα, έχει κάνει ένα γερό κονέ με τον Μικρό Μπλε, τον πρωταγωνιστή της παιδικής σειράς της συγγραφέα Ευτυχίας Γιαννάκη «Πιτσιμπουίνοι» και κάθε φορά που βγαίνει καινούργιο βιβλίο, κάπως το σκάει από το σπίτι, κάπως ταξιδεύει στο Πίτσι Πίτσου και κάπως στριμώχνει τον Μικρό Μπλε και του παίρνει συνέντευξη συνοδεία πιτσικολάδας. Για να δούμε, λοιπόν, τι της είπε, στην τελευταία τους συνάντηση –πάλι χαμπάρι δεν πήρα πώς έφυγε, πώς βρέθηκε στο παράξενο αυτό νησί που ούτε ξέρω πού βρίσκεται και πώς επέστρεψε ανανεωμένη και μαυρισμένη με μια έτοιμη καλοκαιρινή συνέντευξη… Τέλος πάντων. Γεια σου, Μικρέ Μπλε, εδώ Ελεάννα, πιστή στο καθιερωμένο μας ραντεβού για «ανάκριση», έπειτα από την κυκλοφορία του νέου σου παιδικού βιβλίου Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο. Για όσους, όμως, μικρούς αναγνώστες δεν σε ξέρουν ακόμα, θες να μας πεις δυο λόγια για σένα, τους φίλους, τους συγγενείς και το νησί σας;
Δεν μπορώ να πω πολλά, Ελεάννα, γιατί μου αρέσει να κρατάω το σασπένς για όσους θα αναζητήσουν τα βιβλία με τα μυστήρια των Πιτσιμπουίνων. Αν το πάρουν, πάντως, απόφαση να ταξιδέψουν ως τη μέση του ωκεανού θα με συναντήσουν στο πιο μυστήριο αλλά και το πιο ασφαλές νησί στον κόσμο, το Πίτσι Πίτσου, μαζί με τη ζωηρή παρέα μου και θα βουτήξουν μαζί μας στο μυστήριο με χιούμορ, φαντασία, χρώμα και μπόλικες ανατροπές. Αντελί, Μακαρόνης, Κιτρινομάτης, Μυστήρια Τζεντού, Μαμαμπλέ, Παππούα, Πίτσι ΝταΠίντσι είναι τα εκλεκτά μέλη της παρέας μας, που μέσα από το μυστήριο μαθαίνει να βλέπει τον κόσμο με άλλα μάτια. Αν το γκουγκλάρετε λίγο, θα δείτε ότι πρόκειται για πραγματικούς πιγκουίνους, αλλά αν διαβάσετε τα βιβλία θα διαπιστώσετε ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται σε μια απλή μηχανή αναζήτησης.

Το Πίτσι Πίτσου θεωρείται το πιο ασφαλές νησί στον κόσμο. Το είπες κι εσύ. Το λέει και στην ιστοσελίδα των Εκδόσεων Ίκαρος. Μα, ξαφνικά, το ηφαίστειό του αρχίζει να βρυχάται. Κάπως αντιφατικό δεν ακούγεται αυτό, Μικρέ Μπλε;
Τα φαινόμενα συχνά απατούν· πράγματι το ηφαίστειο βρυχάται, αλλά ας μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για το τι έχει συμβεί. Το μόνο βέβαιο είναι ότι εξακολουθούμε να είμαστε ασφαλείς έπειτα από αυτήν την περιπέτεια, αν και γεμάτοι χρώματα. Μέσα από τις αντιφάσεις του το μυστήριο αποκαλύπτει συχνά τη λύση του.

Συγγνώμη, μικρέ Μπλε, μικρή παρένθεση, θυμήθηκα ότι κάτι μου έλεγε η μαμά μου και αναρωτιόταν αν τώρα που ολοκληρώθηκε το Κόκκινο και το Κίτρινο θα έρθει το Μπλε. Κατάλαβες εσύ τι εννοούσε ή απλώς μιλούσε κι εκείνη για τα βασικά χρώματα, όπως η δασκάλα σας; Βέβαια, μουρμούριζε και κάτι για τριλογίες και κάποιον Χάρη… Αν δεν θες, μην της δώσεις πιτσημασία.
Αν ψάξεις τις τελευταίες σελίδες των βιβλίων μου, στο σπιτάκι του κήπου όπου μαζεύω τα ενθύμια απ’ όλες τις υποθέσεις μου και μια μέρα θα φτιάξω τη Μεγάλη Σχολή των ντετέκτιβ του Πίτσι Πίτσου, θα βρεις όλα τα βιβλία για τα οποία μιλάει η μαμά σου και πιθανόν τις απαντήσεις. Η λύση στο μυστήριο συχνά περνάει απαρατήρητη κάτω από τη μύτη μας. Ή βρίσκεται σε μια βιβλιοθήκη.ΟΚ, ας επιστρέψουμε στα Πιτσιμπουίνια μας. Κάποιο άρχισε να πετάει στα άλλα κίτρινη μπογιά. Εσύ, ως σωστός ντετέκτιβ, πώς κατάφερες να αποτρέψεις τον καβγά; Ποια η σημασία των αποδείξεων, αλλά και της συλλογής στοιχείων για τη λύση των μυστηρίων με τα οποία έρχεσαι αντιμέτωπος;
Το μυστήριο με έχει μάθει να πειθαρχώ στη λογική και να τιθασεύω το συναίσθημα. Μια έκρηξη θυμού μπορεί να οδηγήσει σε έναν καβγά, αν δεν βρεθεί κάποιος ψύχραιμος να μπει στη μέση. Έτσι, όπως δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα αν δεν συγκεντρώσω αποδείξεις, δεν κάνω τα στραβά μάτια όταν δυο φίλοι τσακώνονται. Ο καβγάς δεν έλυσε ποτέ κανένα μυστήριο, αντίθετα μια δυνατή και μονιασμένη ομάδα έλυσε πολλά και αυτό το έχουν καταλάβει όλα τα Πιτσιμπουίνια.

Συγχαρητήρια για την πιτσυχραιμία σου! Τώρα πώς εντοπίζεις και πώς ανακρίνεις τους υπόπτους σου; Πόσο ρόλο παίζει το ένστικτο στις επιτυχίες ενός ντετέκτιβ;
Αυτοί με εντοπίζουν, αφού ο ένοχος επιστρέφει συνήθως στον τόπο του εγκλήματος. Εγώ κρατώ τα μάτια μου και τα αυτιά μου ανοιχτά – και τη μύτη μου. Μιλάω λίγο, ακούω και κοιτάζω προσεκτικά. Μαζεύω αποδείξεις στις σημειώσεις μου, γράφω προσεκτικά τι λένε οι μάρτυρες, στριμώχνω με τις κατάλληλες ερωτήσεις τους υπόπτους. Το ένστικτο έρχεται αν παρατηρείς με προσοχή γύρω σου ώστε να αποκαλύψεις αυτό που κρύβεται κάτω από τα προφανή.

Τα φαινόμενα συχνά απατούν, λες. Τι πρέπει να κάνουμε εμείς, οι μικροί αναγνώστες, ώστε να μην πέφτουμε σε παγίδες; Και στη ζωή και στα μυθιστορήματα…
Η απάντηση είναι μία: Βουτήξτε με πάθος στο μυστήριο των βιβλίων και των ιστοριών μας. Εκεί θα βρείτε όλες τις απαντήσεις. Εγώ εκεί τις βρίσκω, στις σελίδες. Δεν ανακαλύπτω και την Αμερική με αυτό που σας λέω, αλλά η λύση τις περισσότερες φορές είναι πιο απλή απ’ όσο υποθέτουμε.

Η Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο είναι ένας ύμνος στα χρώματα και στην τέχνη. Ένας καλός ντετέκτιβ πρέπει να ξέρει και τα περί ζωγραφικής; Η Σοφία Τουλιάτου, που έχει δώσει μορφή στον κόσμο σας, τι λέει περί αυτού;
Ένας καλός ντετέκτιβ φροντίζει να ενημερώνεται για όλα. Να βουτάει τα πτερύγια του στο χρώμα αν χρειάζεται για μια υπόθεσή του. Αλλά και σε ποιον δεν αρέσει να παίζει με τα χρώματα, εδώ που τα λέμε; Γιατί η τέχνη και το χρώμα είναι ένα μεγάλο παιχνίδι, πέρα απ’ όλα τα άλλα. Η Σοφία Τουλιάτου το γνωρίζει και μας ζωγραφίζει χωρίς να λέει πολλά πολλά. Εγώ νομίζω πως απλώς παίζει. Πάντως μας έχει κάνει τέλεια πορτρέτα. Τι λες κι εσύ;

Είναι φανταστικά και θέλω να μεσολαβήσεις να κάνει και το δικό μου. Με το αζημίωτο, φυσικά. Παραμένοντας σε θέματα τέχνης, ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα; Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω. Όταν ήμουν πιο μικρή έλεγα το ουρανιοτοξί, που περιλαμβάνει σχεδόν όλα τα χρώματα. Και χαίρομαι γιατί το βλέπω όλο και περισσότερο μπροστά μου· και στην τελευταία σου περιπέτεια!
Καλό είναι το ουρανιοτοξί τώρα που το λες. Συμπεριλαμβάνει πολλά χρώματα. Καθένας βέβαια έχει τα δικά του αγαπημένα και όπως λένε, περί ορέξεως… Σημασία έχει να αφήνεται κανείς στην απόλαυση των χρωμάτων και των διαφορετικών επιλογών που ανοίγονται μπροστά του. Εμείς οι Πιτσιμπουίνοι έχουμε τόσο διαφορετικά χρώματα μεταξύ μας που έχουμε συνηθίσει να τα αγαπάμε όλα.

Είμαι από τα ελάχιστα παιδιά (ελπίζω το μοναδικό, αλλά, όπως είπες, προσπαθώ να μην καταλήξω σε συμπεράσματα πριν εξετάσω όλα τα στοιχεία) που έχουν πιει πιτσικολάδα. Είναι φοβερά δροσιστική για τώρα το καλοκαίρι. Δεν τη δίνεις τη πιτσυνταγή, ε; Μια πιτσυνταγή που να της μοιάζει, έστω; Επίσης, εντόπισα στο καινούργιο βιβλίο και μια πολύ νόστιμη πιτσούπα. Πορτοκαλί. Μήπως να μου αποκάλυπτες τη συνταγή για αυτή;
Ό,τι κι αν πω δεν είναι τίποτα μπροστά στη γεύση της πιτσικολάδας, του αγαπημένου ποτού των Πιτσιμπουίνων. Το μυστήριο της γεύσης για τον καθένα όμως λύνεται με μοναδικό τρόπο. Εύκολες συνταγές δεν υπάρχουν. Μόνο δοκιμές, μέχρι να πετύχει κανείς αυτό που του ταιριάζει

Ευτυχία Γιαννάκη

Ξεγλίστρισες και πάλι. Έχεις, μήπως, σκεφτεί να κάνεις και πιτσιπολιτική καριέρα; Τέλος πάντων. Φέτος το καλοκαίρι, θα έρθει πάλι η Ευτυχία Γιαννάκη να περάσει τις διακοπές της στο νότιο άκρο του νησιού, σε μια καλύβα στην παραλία, γράφοντας ιστορίες μυστηρίου; Ορίστε, πάλι θυμάμαι τη μαμά μου, που έλεγε πόσο πολύ θα ήθελε να έρθει κι εκείνη λίγες ημέρες… Χρόνια της λέω ότι δεν έχει τη δική μου πιτσικανότητα εντοπισμού του νησιού. Και ότι η Ευτυχία χρειάζεται ησυχία για να δημιουργήσει. Μα επιμένει. Καμιά ιδέα για να ησυχάσει;Η αλήθεια είναι ότι η συγγραφέας μας ξέρει να κρύβεται καλά, ακόμα και από εμάς. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφει αστυνομικά. Ποτέ δεν ξέρουμε πότε θα εμφανιστεί στο νησί για να τις δώσουμε πληροφορίες για μια νέα ιστορία της. Νομίζω ότι ο πιο ασφαλής τρόπος για να την εντοπίσετε είναι στα βιβλιοπωλεία, μέσα στις σελίδες των μυστηρίων που φτιάχνει για παιδιά και ενήλικες.

Ουφ, τέλειωσε και η τρίτη πιτσικολάδα μου και η ώρα πέρασε. Θα με ψάχνουν. Ας πούμε καλό καλοκαίρι. Αλήθεια, οι Πιτσιμπουίνοι πάτε διακοπές εκτός Πίτσι Πίτσου; Πού θα ήθελες να πας; Και πού θα πας;
Το νησί μας είναι τόσο ωραίο που έρχονται όλοι εδώ για διακοπές όταν έχουν διάλειμμα ή όταν κλείνουν τα σχολεία και εμείς θα φύγουμε; Βέβαια, δεν αποκλείω στο μέλλον να ξανοιχτούμε στον ωκεανό. Το ταξίδι θα μας αποκαλύψει τότε τον προορισμό. Ραντεβού, λοιπόν, και φέτος το καλοκαίρι στις σελίδες των τεσσάρων περιπετειών μας. Θυμίζω για τα παιδιά και τους γονείς που δεν ξέρουν: «Πιτσιμπουίνοι» (Μυστήριο στη Λίμνη Λαμπίκο, Εξαφάνιση στο Πίτσι Πίτσου, Το μεγάλο Πιτς Πάρτι, Έκρηξη στο Πιτσιτούμπο), για τους μικρούς. Και για τους μεγάλους υπάρχουν οι περιπέτειες του Χάρη Κόκκινου: «Η Τριλογία της Αθήνας (Στο πίσω κάθισμα, Αλκυονίδες μέρες, Πόλη στο φως), –η κόκκινη που έλεγε η μαμά σου– και «Η Τριλογία του βυθού» (Η νόσος του μικρού θεού, Στη φωλιά του ιππόκαμπου, Οι ναυαγοί του Αυγούστου), –η κίτρινη που έλεγε η μαμά σου. Όλα τα έχει γράψει προφανώς η Ευτυχία Γιαννάκη και κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις ΠιτσΙκαρος -βρείτε τα εδώ.

Εκδόσεις Ίκαρος, εννοείς;
Ναι, αυτές… Πιτσυγγνώμη για το lapsus! Καλό καλοκαίρι!