Με αφορμή το κλείσιμο των σχολείων και την ξαφνική εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, δημιουργούμε τη στήλη “εκπαιδευτικοί εξ αποστάσεως”, ώστε οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να βρουν βήμα λόγου και να εκφράσουν δημόσια τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τη νέα πραγματικότητα με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι και την αλλαγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τόσο την προσπάθειά τους, που συχνά υποτιμάται, όσο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και συχνά αποσιωπώνται. Ταυτόχρονα, θέλουμε να ενημερώσουμε τους γονείς, που συχνά κρίνουν αυστηρά, για το σιωπηρό έργο που παράγουν οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας μέχρι εκείνοι και τα παιδιά τους να δουν το τελικό αποτέλεσμα στις οθόνες τους. Ας δούμε τι μας λέει η Λυδία, που εργάζεται ως φυσικός σε φροντιστήρια.
- Με λένε Λυδία και εργάζομαι σε δύο φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης. Ασχολούμαι αποκλειστικά με την εκπαίδευση τα τελευταία 16 χρόνια. Ειδικά φέτος δουλεύω καθημερινά από το πρωί μέχρι βράδυ και το Σάββατο. Γενικά το ωράριο μου μου στερεί την ευκαιρία να μεγαλώνω εγώ τα παιδιά μου. Και βέβαια στον δικό μας χώρο είναι δύσκολο να θέσεις όριο στον χρόνο δουλειάς σου, γιατί κινδυνεύεις να βρεθείς άνεργος. Οι συμβάσεις μας λήγουν τον Μάιο και ανανεώνονται τον Σεπτέμβριο. Ευτυχώς με βοηθάνε οι γονείς μου, αφού και ο σύζυγος μου είναι συνάδελφος.
- Όταν έκλεισαν τα σχολεία, κάτι το οποίο ακουγόταν ότι θα γίνει, η αλήθεια είναι πως αρχικά χάρηκα, γιατί ήμουν πολύ κουρασμένη. (Αφελώς) σκέφτηκα ότι ήταν μια ευκαιρία για μένα να ξεκουραστώ για λίγες ημέρες και να περάσω χρόνο στο σπίτι με τα παιδιά μου, που είναι 12 και 6 ετών. Και βέβαια να ασχοληθώ και με το σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι η δουλειά μας είναι ιδιαίτερα δύσκολη, διότι όλον το χειμώνα ουσιαστικά μόνο εργαζόμαστε… Ακόμα και όταν είμαστε στο σπίτι, πάντα έχουμε κάτι να διορθώσουμε ή πρέπει να ετοιμάσουμε σημειώσεις, διότι όλο κι αλλάζει η ύλη, αλλάζει το σύστημα κ.τ.λ. Αρχικά, λοιπόν, δεν περίμενα ότι θα κρατούσε τόσες ημέρες το κλείσιμο των σχολείων. Γρήγορα, όμως, συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση ήταν σοβαρή και ότι τα σχολεία -άρα και τα φροντιστήρια- θα παρέμεναν κλειστά για πολύ καιρό.
- Τα mail από τα φροντιστήρια άρχισαν να καταφτάνουν βροχή… Ανησυχία μεγάλη για το πώς θα πορευτούμε και βέβαια ενημερωτικά και οδηγίες για τα προγράμματα με τα οποία θα γίνονταν τα διαδικτυακά μαθήματα. Κάθε φροντιστήριο είχε και το δικό του πρόγραμμα. Προσωπικά, χρησιμοποιώ το office 365, το Hangouts και το skype. Aν και δεν ήμουν ιδιαίτερα εξοικειωμένη με την τεχνολογία, με λίγη συζήτηση και με συνεργασία με συναδέλφους, δε συνάντησα καμία δυσκολία στη χρήση τους. Ευτυχώς έχω και έναν πίνακα των παιδιών που μου φάνηκε πολύ χρήσιμος για την περίσταση. Δέχτηκα και mail υποστηρικτικά από τις εργοδότριες μου και ευχαριστήρια για τη στήριξή μου στα φροντιστήρια.
- Το διαδικτυακό μάθημα είναι πολύ πιο κουραστικό σε σχέση με το μάθημα στην πραγματική τάξη. Οι δυσκολίες που συνάντησα αφορούσαν αρχικά το κομμάτι των σημειώσεων. Για κάποια πράγματα δεν είναι απαραίτητες οι σημειώσεις στο μάθημα στην τάξη, όμως αποδείχτηκε πως είναι απαραίτητες στο διαδικτυακό μάθημα. Επιπλέον, πρέπει να διορθώνεις από τον υπολογιστή τις εργασίες των μαθητών, διαδικασία που απαιτεί τον διπλάσιο χρόνο. Επίσης τα παιδιά μου πρέπει να είναι στρατιωτάκια τις ώρες των μαθημάτων κάτι που δεν είναι πάντα εφικτό…
- Μιλώντας με τους μαθητές καταλαβαίνω ότι όσο περνάει ο καιρός κουράζονται και βαριούνται με όλη αυτή τη διαδικασία. Ακόμα και κάποιοι που συνήθως γκρίνιαζαν για το σχολείο τώρα το έχουν εκτιμήσει… Όσοι δίνουν πανελλαδικές έχουν αγχωθεί πολύ και νιώθουν αβεβαιότητα για το τι θα γίνει τελικά (και με το δίκιο τους). Προσπαθώ πάντα να τους στηρίξω, τονίζοντας την κρισιμότητα της κατάστασης και ότι αυτό που προέχει είναι η υγεία μας.
- Μου λείπει η επαφή με τα παιδιά. Στην τάξη υπάρχει αμεσότητα, μπορείς να κάνεις πιο ευχάριστα το μάθημα και να μιλήσεις με τα μάτια με κάποιους μαθητές σχετικά με το μάθημα και με το κατά πόσο είναι κατανοητή η ύλη του.
- Έχω λάβει ένα πολύ συγκινητικό mail από μία μητέρα που μου εξομολογήθηκε ότι παρακολουθεί το μάθημα μου και πως εκτιμάει πολύ αυτό που κάνω. Μου έδωσε πολύ κουράγιο. Στην εποχή της αμφισβήτησης των δασκάλων και των καθηγητών, υπάρχουν ακόμα κάποιοι γονείς που εκτιμούν το έργο μας.
- Η διαδικτυακή εκπαίδευση είναι μια διαδικασία την οποία έχουν προσπαθήσει αρκετά φροντιστήρια να προωθήσουν τα τελευταία χρόνια. Πιστεύω ότι, έπειτα από όλη αυτή τη διαδικασία, έχει κερδίσει έδαφος. Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι η καλή ανταπόκριση από ορισμένους μαθητές που έχουν δυσκολίες στην τάξη (έχοντας π.χ. κάποια μαθησιακά προβλήματα). Αναρωτιέμαι μήπως για κάποια παιδιά με δυσκολίες είναι καλύτερη η διαδικασία αυτή, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι τα σημερινά παιδιά είναι εξοικειωμένα με την τεχνολογία. Ωστόσο, θεωρώ ότι η διδασκαλία στην τάξη είναι πιο άμεση και καλύπτει και την ανάγκη των μαθητών για επικοινωνία και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από μία κάμερα και ένα μικρόφωνο.
- Νομίζω ότι η επιστροφή, αν γυρίσουμε για φέτος, θα είναι πολύ συγκινητική. Δεν ξέρω τι θα πω κάτι στα παιδιά. Δεν το έχω σκεφτεί. Εύχομαι, πάντως, όλη αυτή η κατάσταση να τελειώσει σύντομα με τις λιγότερες απώλειες και να γυρίσουμε στην καθημερινότητά μας που μέχρι τώρα είχαμε ως δεδομένη, ενώ τελικά δεν ήταν…
Αν είστε εκπαιδευτικός και θέλετε να μοιραστείτε στη στήλη “Εκπαιδευτικοί εξ αποστάσεως” τη νέα σας καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr και θα σας καθοδηγήσουμε!
