Μια φορά κι έναν καιρό, καθώς άνοιξα ένα εικονογραφημένο παραμύθι με εντυπωσιακό εξώφυλλο και οικείο τίτλο, συνάντησα δυο αδέρφια, τον Πάνο και τη Λένα. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα! Έχετε δίκιο, δεν γίνεται να τελειώσει τόσο γρήγορα ένα παραμύθι. Ακόμα δεν άρχισε… Αποφάσισα να σας τους συστήσω, ώστε να δείτε πως θα ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Πάμε, λοιπόν, από την αρχή!

Πελιώ: Γεια σας, Πάνο και Λένα. Πολλή εντύπωση μου κάνατε και είπα να σας γνωρίσω και στο κοινό του Τaλκ. Περιηγούμενη στις σελίδες του παραμυθιού στο οποίο πρωταγωνιστείτε, διαπίστωσα ότι είστε αδέλφια και ότι… δεν κοιμάστε σχεδόν ποτέ. Τι έχετε να μου πείτε για την αδελφική σας σχέση, μα και για τη σχέση σας με τον ύπνο;

Πάνος: Kαλέ, κοιμόμαστε, πώς δεν κοιμόμαστε; Απλώς για να γίνει αυτό πρέπει απαραιτήτως να μας διαβάσει η μαμά μας ένα παραμύθι. Ή μάλλον δυο. Ή πέντε… ακόμα καλύτερα! Με εφτά, πάντως, κοιμόμαστε εμείς καλά κι εσείς καλύτερα! Και αν και μερικές φορές με τη Λένα, όπως όλα τα αδέλφια, διαφωνούμε –και ρίχνουμε και κανέναν τσακωμό- σε αυτό συμφωνούμε απόλυτα!

Πελιώ: Είστε και ιδιαίτερα περιπετειώδεις, βλέπω. Πού σας αρέσει να πηγαίνετε και πώς φτάνετε ως εκεί;

Λένα: Το πού πάμε εξαρτάται κάθε φορά από τη μαμά μας. Αν, για παράδειγμα, μας πει ένα παραμύθι με ναυτικούς, θα ταξιδέψουμε σε κάποιο νησί του Αιγαίου, ενώ αν μας διηγηθεί μια ιστορία με πιγκουίνους, μπορεί να φτάσουμε ως και στον Βόρειο Πόλο! Το παραμύθι είναι το «όχημά» μας και είναι το καλύτερο! Το πιο ωραίο, πάντως, είναι όταν πηδάμε από τη μια στάση στην άλλη κι έτσι ταξιδεύουμε σε δάση, σε σπηλιές, σε ζούγκλες… και όλα αυτά το ίδιο βράδυ!

Πελιώ: Ζηλεύω λιγάκι, βρε παιδιά. Να ρωτήσω και κάτι ακόμα. Στα ταξίδια σας συναντάτε πλάσματα και ανθρώπους ιδιαίτερους. Η πιο εντυπωσιακή γνωριμία που κάνατε;

Λένα: Θυμάμαι εκείνον τον Πειρατή με την οδοντόβουρτσα! Κι εκείνη τη μούμια με το ρολόι!

Πάνος: Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μας γνωρίσαμε δυο συγγραφείς: τον Άγγελο και την Έμη, οι οποίοι μας ακολούθησαν σε μια διαστημική περιπέτεια, αλλά έφυγαν βιαστικά γιατί έπρεπε, λέει, να επιστρέψουν και να γράψουν όλα όσα έζησαν μαζί μας.

Λένα: Και σε ένα άλλο, σε μια κοιλάδα με μαγεμένα βατράχια, γνωρίσαμε τον Πέτρο, που ζωγράφιζε υπέροχες κορώνες επάνω στα κεφάλια τους. Χάρισε μάλιστα σε μένα έναν κόκκινο σκούφο και στον Πάνο μερικά πινέλα, που τα έχει ακόμα επάνω στο γραφείο του!

Πελιώ: Τυχαίνει να γνωρίζω προσωπικά εδώ και χρόνια τον Άγγελο και την Έμη, ενώ με τον Πέτρο έχουμε διαδικτυακή επικοινωνία, γιατί μένει στη Χαλκίδα και εγώ δεν το ’χω πια να μεταφέρομαι σε χρόνο ντετέ από τη μια πόλη στην άλλη. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί και χαίρομαι που βρέθηκαν στον δρόμο σας. Αλλά πειρατές; Μούμιες; Βόλτες στο διάστημα; Με το χέρι στην καρδιά απαντήστε μου. Δεν φοβάστε;;;

Πάνος: Πηγαίνοντας χέρι χέρι, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, σε τόπους χρωματιστούς και αστεία αλλόκοτους και με τη φωνή της μαμάς μας συνέχεια στα αυτιά μας, τι να φοβηθούμε;

Πελιώ: Σπουδαία η συνεργασία σας, υπέροχα τα χρωματιστά ταξίδια, κι αν μαζί υπάρχει και η φωνή της μαμάς σας, και βέβαια το χιούμορ, έχετε δίκιο, τι να φοβηθείτε; Θα επιστρέψω, λοιπόν, στην ερώτηση για τον ύπνο, γιατί είστε παιδιά, κι αντί να τριγυρνάτε από δω κι από κει, καλό είναι να κοιμάστε νωρίς και καλά. Η μαμά σας τι λέει για όλα αυτά;

Λένα: Τι να πει; Παραμύθια λέει, μπας και μας αποκοιμίσει, αλλά στην πραγματικότητα αυτή ευθύνεται για όλα τα ταξίδια μας! Αυτή είναι η οδηγός του «οχήματος» που σας λέγαμε. Μια μέρα μάλιστα που ο Πάνος είχε ξεχάσει τη ζακέτα του, μας ακολούθησε κι έμπλεξε κι αυτή στην περιπέτειά μας. Αλλά εμείς καταφέραμε να τη σώσουμε!

Πάνος: Την τελευταία στιγμή…

Πελιώ: Κάτι είδα, αλλά ας μην πω περισσότερα. Πάλι καλά να λέτε, βρε τερατάκια! Τέλος, μια ερώτηση για το ευ ζην των δικών μου παιδιών. Πώς γίνεται να είστε εσείς καλά, μα κι εμείς καλύτερα;

Πάνος και Λένα: Να κάνετε πάντα ό,τι κάνουμε κι εμείς: Να διαβάζετε παραμύθια. Τουλάχιστον επτά κάθε βράδυ!

Πελιώ: Α, ναι, συμφωνώ. Λέω να τους διαβάσω κάτι που ξεφύλλιζα πριν σας συναντήσω: Το νέο εικονογραφημένο παραμύθι καληνύχτας των Άγγελου Αγγέλου και Έμης Σίνη Κι εμείς καλύτερα, που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, σε εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια. Ακούστε πώς αρχίζει: «Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό σπίτι με μεγάλα έπιπλα και μικρά κρεβάτια ξέστρωτα και ταχτοποιημένα, ζούσαν δυο αδέλφια, ο Πάνος και η Λένα…»

Διαβάστε: Άγγελος Αγγέλου, Έμη Σίνη, Κι εμείς καλύτερα, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας, ένα περιπετειώδες παραμύθι «καληνύχτας», που τελειώνει και αρχίζει, αρχίζει και τελειώνει, μέχρι να κοιμηθούν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!