Την προηγούμενη φορά έγραφα να μην καθόμαστε δίπλα στα παιδιά μας και να τα «διαβάζουμε» και έλαβα ένα εξαιρετικό γράμμα που σωστά με διορθώνει. Λέει με κομψό και εκλεπτυσμένο τρόπο πως «καλά μας τα λες εσύ και συμφωνώ απολύτως, αλλά κάθισα δίπλα στο παιδί μου για να το βοηθήσω με τις άθλιες δυσνόητες φωτοτυπίες που έφερνε από το σχολείο, για να σώσω την αυτοεκτίμησή του, που θεωρούσε τον εαυτό του βλάκα, ενώ και εγώ δυσκολευόμουν να κατανοήσω το ζητούμενο».
Η γράφουσα έχει απόλυτο δίκιο. Έπρεπε να γράφω «αν τα παιδιά σας πηγαίνουν σε ένα απλό, κοινό σχολείο που τα αγαπάει και τα σέβεται (και δεν τους δίνει φωτοτυπίες), τότε να μην “τα διαβάζετε”». Και δεν μιλάω για κάποιο ονειρικό, μυθικό σχολείο. Μιλάω για τα δικά μας πολλά δημόσια σχολεία που πάνε τα πολλά δικά μας παιδιά, οι αυριανοί Έλληνες και Ελληνίδες που θα διδάσκουν, θα χτίζουν, θα ανατρέφουν μωρά και θα κυβερνούν.
Σκεφτείτε το. Από την πρώτη δημοτικού θα ήθελα πάνω από όλα, ναι, πάνω από τα άλφα βήτα και τα ένα δυο τρία, να αγαπήσουν τα παιδιά το σχολείο και να τους ανοίξει η όρεξη για μάθηση. Σκεφτείτε ένα μωρό που ξεκινάει να τρώει στερεά τροφή μετά τον θηλασμό: Τι θα γίνει αν του δίνετε καυτή, βραστή πατάτα μεσημέρι βράδυ; Τι θα καταλάβει ότι είναι η στερεά τροφή; Μια μονότονη, επαναλαμβανόμενη, αδιάφορη τροφή. Γιατί μετά να θέλει να φάει;
Αλλά δεν χρειάζονται τόσο εξωφρενικά παραδείγματα. Ρίξτε μια ματιά στις φωτοτυπίες και θα καταλάβετε. Σκεφτείτε τι θα κερδίσει το παιδάκι αν τις κάνει. Τι θα χάσει αν δεν τις κάνει. Νομίζω ότι ΔΕΝ χρειάζεται να πω περισσότερα. Ίσως μπορούν οι γονείς να πάρουν τις φωτοτυπίες των παιδιών τους και να πάνε σε ειρηνική διαδήλωση να τις δείξουν στην υπουργό, να την παρακαλέσουν να τις καταργήσει και μετά να τις κόψουν χαρτοπόλεμο και να τον σκορπίσουν εορταστικά στην πόλη.Και να γυρίσουν σπίτι και να ανακοινώσουν θριαμβευτικά στα παιδιά ότι στην μάχη «Γονείς εναντίον φωτοτυπίας» κέρδισαν οι γονείς!
Ή να τις φυλάξουν και να τις κάνουν χαρτοπολτό, ώστε να φτιάξουν τα παιδιά ονειρικά ζώα και πουλιά και να διακοσμήσουν το σπίτι, το σχολείο και την πόλη ολόκληρη. Να χαρούν όλοι για τα έξυπνα δημιουργικά παιδιά τους, που είναι ενθουσιασμένα με το σχολείο που φτιάχνουν μυθικά πλάσματα όπως οι αρχαίοι Έλληνες! Έτσι, η δασκάλα τους με μεγάλη ευκολία να μπορεί να λέει «ελάτε λοιπόν, τώρα που κι εσείς φτιάχνετε μυθικά πρόσωπα, να διαβάσουμε όλοι μαζί για την Ελληνική μυθολογία» και πάει λέγοντας.
Ευχαριστώ ξανά τη μητέρα που μου έγραψε και σαν αποτέλεσμα επέτρεψε στην φαντασία μου να πετάξει και επιτέλους να σκεφτώ τι μπορούμε να κάνουμε με τις άχρηστες φωτοτυπίες για να πιάσουν και αυτές τόπο. Και να απαλλάξουμε παιδιά, γονείς και τόσους καλούς δασκάλους από αυτόν τον ανούσιο μπελά!
Μου γράφετε τους προβληματισμούς σας στο anthycam@gmail.com.
