Με αφορμή το κλείσιμο των σχολείων και την ξαφνική εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, δημιουργούμε τη στήλη “εκπαιδευτικοί εξ αποστάσεως”, ώστε οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να βρουν βήμα λόγου και να εκφράσουν δημόσια τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τη νέα πραγματικότητα με την οποία βρέθηκαν αντιμέτωποι και την αλλαγή της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Στόχος μας είναι να αναδείξουμε τόσο την προσπάθειά τους, που συχνά υποτιμάται, όσο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και συχνά αποσιωπώνται. Ταυτόχρονα, θέλουμε να ενημερώσουμε τους γονείς, που συχνά κρίνουν αυστηρά, για το σιωπηρό έργο που παράγουν οι εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδας μέχρι εκείνοι και τα παιδιά τους να δουν το τελικό αποτέλεσμα στις οθόνες τους. Ας δούμε τι μας λέει η Ελπίδα, φιλόλογος σε ιδιωτικό σχολείο της Αττικής.
- Η αλήθεια είναι πως, όταν έκλεισαν τα σχολεία στις 10 Μαρτίου, κανείς μας δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι θα ακολουθούσε όλη αυτή η κατάσταση και όλα αυτά τα νέα δεδομένα στη ζωή μας! Εργάζομαι σε ιδιωτικό σχολείο, στο λύκειο, και οι περισσότεροι μαθητές μου πηγαίνουν στην Γ’ λυκείου!
- Το ευτύχημα είναι ότι το σχολείο που εργάζομαι είναι πάρα πολύ μπροστά στη χρήση νέων τεχνολογιών, το ίδιο και τα παιδιά και οι εκπαιδευτικοί…Έτσι από τις 11 Μαρτίου δουλεύουμε κανονικά μέσω διαδικτυακής πλατφόρμας, τα μαθήματα ακολουθούν το ημερήσιο σχολικό πρόγραμμα και οι εργασίες στέλνονται με μέιλ από τα παιδιά και επιστρέφονται με τον ίδιο τρόπο από τους καθηγητές!
- Σαφώς αυτή η επικοινωνία δεν αντικαθιστά την τάξη, αλλά λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλείδα, γιατί η επαφή με τα παιδιά είναι καθημερινή, τα στηρίζουμε και το κυριότερο, δεν έχουν χαθεί μαθήματα, προχωράμε και την ύλη, κάνουμε και επαναλήψεις!
- Τα προβλήματα τώρα: Η κλεισούρα από μόνη της είναι πρόβλημα, καθώς μπορεί στην αρχή οι μαθητές να χάρηκαν με το σκεπτικό ότι θα ξεκουραστούν από το σχολείο, όμως τώρα έχουμε, και εμείς και εκείνοι, συνειδητοποιήσει ότι η τηλε-εργασία δεν έχει ωράριο, δεν έχει πενθήμερο, δεν έχει γιορτές. Δουλεύουμε όλοι ασταμάτητα, τις τριπλάσιες και τετραπλάσιες ώρες πάνω σε μια οθόνη! Μάτια κουρασμένα, σώμα πονεμένο, πονοκέφαλος, ακινησία, δυστυχώς το Τεχνολογικό θαύμα έχει επιπτώσεις και στο σώμα και στην ψυχή!
- Στην περίπτωσή μου, οι εργοδότες μάς στηρίζουν και έχουμε κάθε τεχνική υποστήριξη που χρειαζόμαστε, ακόμα και λάπτοπ και προγράμματα και ό,τι ζητήσουμε. Αλλά… Ξέρω καλά ότι για τους μαθητές των περισσότερων δημοσίων και αρκετών ιδιωτικών σχολείων αυτά που σας αναφέρω παραπάνω είναι όνειρο απατηλό… Είναι ευνόητο ότι, σε αυτή τη φάση, όσες προσπάθειες κι αν γίνονται, οι ανισότητες είναι τεράστιες στην εκπαιδευτική κοινότητα.
- Μακάρι όλο αυτό να λήξει σύντομα και να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, εκτιμώντας περισσότερο όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα μέχρι τώρα…
- Τι θα ήθελα να πω στους μαθητές μου; Αυτό που τους λέω κάθε μέρα! Ότι τους λατρεύω και να μην το βάζουν κάτω ποτέ! Ότι πάντα κάτι καλό βγαίνει από όλες τις δοκιμασίες, αρκεί να το αξιολογούμε σωστά και με σύνεση! Τι θα ήθελα να κάνω επιστρέφοντας στο σχολείο; Αυτό που επίσης κάνω καθημερινά! Να κοιτάξω τα παιδιά στα μάτια με χαμόγελο, να πω “καλημέρα, πολυαγαπημένη μου τάξη” και να τους πάρω μια τεράστια αγκαλιά, να κεράσω σοκολατάκια και να πω… φύγαμε! Ξεκινάμε!
Αν είστε εκπαιδευτικός και θέλετε να μοιραστείτε στη στήλη “Εκπαιδευτικοί εξ αποστάσεως” τη νέα σας καθημερινότητα, στείλτε email στο ppapadia@talcmag.gr και θα σας καθοδηγήσουμε!
