Δεν είναι η πρώτη φορά που έλαβα επιστολή από τον Λέμονι Σνίκετ… Μου απευθυνόταν προσωπικά, όπως και στα παιδιά μου, σε κάθε ένα από τα δεκατρία βιβλία της περίφημης «Σειράς από ατυχή γεγονότα», με το ίδιο συγγραφικό ύφος που έχει στο γράμμα που θα διαβάσετε στις επόμενες αράδες, και το οποίο θα σας μεταφέρω αυτολεξεί, χάρη στη δημοσιογραφική μου δεινότητα.

Πιθανόν δεν γνωρίζετε ότι μετά τη λήξη (;) των περιπετειών των ορφανών Μποντλέρ, ο Λέμονι Σνίκετ δεν το έβαλε κάτω. Έγραψε κι άλλο. Επέστρεψε. Με μια νέα σκοτεινή ιστορία. Για όσους δεν τον ξέρουν, ο μυστηριώδης αυτός τύπος είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων και έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολο να συλληφθεί και να φυλακιστεί. Στη διάρκεια της μεγάλης και ύποπτης καριέρας του, έχει ερευνήσει πολλά θέματα, όπως η κακία, η προδοσία, η συνωμοσία, η ανία και διάφορες ύποπτες πυρκαγιές. Πρόσφατα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα χόμπι του λόγω της νομοθεσίας περί μουσικών παραστάσεων σε ορεινά εδάφη. Τα περισσότερα πράγματα που έχουν γραφτεί για εκείνον είναι αναληθή, το συγκεκριμένο όμως όχι.

Όπως φυσικά είναι καθ’ όλα αληθές το ακόλουθο γράμμα που συνόδευε το αντίτυπό μου από το Δηλητήριο για πρωινό, το νέο βιβλίο για αναγνώστες από 10 ετών, στο οποίο ο κύριος Σνίκετ ερευνά… τον ίδιο του τον θάνατο. Σας είναι, υποθέτω, προφανές ότι δεν απόλαυσε την εξιχνίαση αυτού του μυστηρίου. Όμως, δεν είχε άλλη επιλογή. Η αγγαρεία αυτή, όπως και το δηλητήριο, του προσφέρθηκε στο πιάτο. Για πρωινό. Τα μόνα που μπορώ να σας αποκαλύψω επιπλέον, οφείλοντας να παραλείψω όλα τα υπόλοιπα, μια και θα χαλάσω κάθε στοιχείο έκπληξης, είναι ότι πήρε τσάι με μέλι, μια φέτα ψωμί με τυρί, ένα κομμένο αχλάδι και ένα αυγό άψογα βρασμένο… Ότι ετοίμασε το πρωινό του μόνος του… Και ότι το καταβρόχθισε όσο διάβαζε κάτι.

Αγαπητέ αναγνώστη,

Μήπως είσαι μπερδεμένος; Έχεις ιδέα τι συμβαίνει; Φυσικά και είσαι μπερδεμένος. Φυσικά και δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει. Το βιβλίο αυτό κάνει λόγο για την παραζάλη, μια λέξη που στην περίπτωσή μας σημαίνει το να μην έχεις την παραμικρή ιδέα τι συμβαίνει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Επίσης, εξετάζει κατά κάποιον τρόπο το μυστήριο μιας δολοφονίας, άρα ερευνάται ένα απαίσιο έγκλημα, με την ελπίδα να μάθουμε τι συνέβη στο δύστυχο δολοφονημένο θύμα. Ο ερευνητής είμαι εγώ. Όπως εγώ είμαι και το δύστυχο δολοφονημένο θύμα. Τα στοιχεία στην έρευνα συμπεριλαμβάνουν έναν ύποπτο άγνωστο, ένα αγχωτικό σουπερμάρκετ, τον παράξενο τρόπο δημιουργίας της λογοτεχνίας, αφόρητο εξευτελισμό, σπουδαία τραγούδια, κακομαγειρεμένα αυγά και διάφορα άλλα πράγματα που θεωρώ σημαντικά. Ορισμένοι θα πουν ότι το «Δηλητήριο για πρωινό» είναι ένα βιβλίο φιλοσοφίας, και ελάχιστοι διαβάζουν βιβλία φιλοσοφίας. Όταν κάποιος ξεκινά να ερευνήσει έναν κόσμο παραζάλης και τον αναπόφευκτο θάνατό του, αρχίζει να υποφέρει από αυτή τη βασανιστική, αφόρητη παραζάλη την οποία βιώνει όποιος είναι τόσο ανόητος ώστε να αγαπά τη λογοτεχνία. Αν δεν είστε τέτοιος άνθρωπος, τότε προτείνω να διαβάσετε κάτι εντελώς διαφορετικό. Με σεβασμό, 

Αυτά μου έγραψε, που λέτε, ο κύριος Σνίκετ και ομολογώ ότι με ιντρίγκαρε. Ιντρίγκαρε, φυσικά, και την κόρη μου και είχαμε θέμα: Ποια θα πρωτοδιάβαζε το βιβλίο; Εκεί, όμως, που το βούτηξα, με ατράνταχτα επιχειρήματα περί επείγουσας ανάγκης δημοσιογραφικής κάλυψης της έκδοσής του, κάπως παραζαλίστηκα. Κι όπως ξάπλωσα για να συνέλθω, βρήκα στο κομοδίνο ένα χαρτάκι που έγραφε «Θυμάσαι τι έφαγες για πρωινό;» Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου δεν θυμόμουν. Αλλά η μικρή είχε ήδη διαβάσει το βιβλίο και το είχε αφήσει στο προσκεφάλι μου. Το πρώτο χαρτάκι, που αμυδρά έφερνα στον νου μου, είχε εξαφανιστεί και τη θέση του είχε πάρει ένα καινούργιο, που έγραφε «Τι θα φας για μεσημέρι;» Αποφάσισα να μην το ρισκάρω και, νήστης και κλινήρης, καταβρόχθισα απλώς το βιβλίο. Ελπίζω να σας άνοιξα την όρεξη!Διαβάστε: Λέμονι Σνίκετ, Δηλητήριο για πρωινό, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης, Εικονογράφηση: Margaux Kent