Νομίζω πως όταν είσαι παιδί (και όταν κάνεις παιδιά) τα καλοκαίρια είναι πιο όμορφα-πιο νοσταλγικά, πιο… “καλοκαίρια”, τέλος πάντων- όταν το σενάριό τους παίζεται στο ίδιο σκηνικό. Στο χωριό, στο εξοχικό ή στο ίδιο μαγικό μέρος με το οποίο κάποιοι ανανεώνουν τα θερινά τους ραντεβού ακόμη και αν δεν υπάρχουν συνειρμοί… ιδιοκτησίας. Για τα παιδιά μου αυτή η διαπίστωση είναι η απόλυτη και αδιαφιλονίκητη βεβαιότητα. Το καλοκαιρινό τους καταφύγιο το γνώρισαν όταν ακόμη ήταν μωρά, τότε που το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι να ατενίζουν οριζοντιωμένα τη βουκαμβίλια, να ακούν το κύμα και να μυρίζουν το άρωμα της θάλασσας ανακατεμένο με εκείνο του απορρυπαντικού πλυντηρίου, από τις ατελείωτες μπουγάδες που διαδέχονταν η μία την άλλη.
Εκεί έκαναν τις πρώτες τους διστακτικές βουτιές, έμαθαν να αγαπούν το καρπούζι, είδαν την πρώτη τους ταινία σε θερινό σινεμά, άρχιζαν να ξεχωρίζουν την κατεύθυνση του ανέμου και όλα τα δρομολόγια των διερχόμενων καραβιών προς τα νησιά. Και έκαναν τους πρώτους τους φίλους, αυτούς τους φίλους του καλοκαιριού, που τους βλέπεις 60 (συνεχόμενες) μέρες το χρόνο και μεγαλώνεις μαζί τους γιατί μοιάζουν με το σημαδάκι που ζωγραφίζεις στον τοίχο για να δεις αν ψήλωσες. Που ενώ έχεις να τους δεις 300 μέρες νομίζεις ότι ήταν χτες που είπατε το τελευταίο αντίο πριν ανοίξουν τα σχολεία. Που μαζί τους μαθαίνεις να μη φοβάσαι τους αχινούς και τις βουτιές στα βαθιά και ποδήλατο χωρίς χέρια και σκαρφάλωμα στους βράχους και ψαροντούφεκο. Που το κλάμα μετά από την πρώτη επική τούμπα γίνεται, περνώντας τα χρόνια, συνωμοτικό γέλιο του τύπου να-μην-το-δει-η-μάνα-μου.
Αυτοί οι καλοκαιρινοί φίλοι τον παιδιών μου είναι η αιτία που κάθε χρόνο περνούν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής τους και κάνουν και το δικό μου υποφερτό (#pestenamefate αλλά είναι πολλά τα παιδιά). Αυτοί οι καλοκαιρινοί φίλοι μάς αποχαιρέτησαν φέτος κυνηγώντας το αυτοκίνητο μέχρι «το μεγάλο δρόμο» και γέμισαν τα μάτια μας δάκρυα για το καλοκαίρι που τελείωσε και για όλα εκείνα που θα έρθουν.
Μάικ, Νικόλες, Ιλεάνα, Γιώργο, Μίμη, Αδαμαντία, Μάριε, Σταύρο, Χριστίνες, Μιλτιάδη: Ραντεβού τον Ιούνιο!
