Η συγγραφέας Σαρίτα Χαΐμ, μητέρα δύο εφήβων, ενός γιου και μιας κόρης, μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό της ως μαμάς!
7.15 Το ξυπνητήρι του κινητού μου χτυπά, αλλά είμαι ήδη ξύπνια ακολουθώντας τις ψυχαναγκαστικές προσταγές του βιορυθμού μου. Το κλείνω και χουζουρεύω για περίπου ένα τέταρτο. Είναι μια πολυτέλεια που χαρίζω κάθε πρωί στον εαυτό μου.
7.30 Πίνω ένα ποτήρι νερό και πλένω πρόσωπο και δόντια. Αν δεν πιω, όμως, καφέ δεν αρχίζει κανονικά η μέρα. Ακόμα αργεί αυτή η στιγμή.
7.40 Ξεκινώ από το δωμάτιο της κόρης μου. Ανοίγω τα ρολά στο παράθυρο. Προσπερνώ παπούτσια, τσάντες και λάπτοπ που βρίσκονται διασκορπισμένα στο πάτωμα –η κόρη μου είναι 15 χρονών – και φτάνω στο κρεβάτι της. Υιοθετώ μια χαμηλής έντασης φωνή για τα τρία πρώτα λεπτά, ωστόσο ανεβάζω ντεσιμπέλ καθώς εκείνη αρνείται να ανοίξει τα μάτια της. Τη λυπάμαι, μα τι να κάνω;
7.45 Μπαίνω στο δωμάτιο του γιου μου – είναι δεκάξι μισό- και ακολουθώ ακριβώς το ίδιο μοτίβο.
7.50 Ετοιμάζω το πρωινό για τα παιδιά και αναζητώ τον Σαμ (τον σκύλο του σπιτιού) που έχει εξελιχθεί σε μεγάλο υπναρά. Σηκώνεται πάντα τελευταίος. Πού ακούστηκε σκύλος να σηκώνεται μετά από τα αφεντικά του;
8.10 Βγαίνουμε οικογενειακώς από το σπίτι, τα παιδιά πάνε στο σχολικό κι εγώ με τον Νίκο (το σύζυγό μου) και τον Σαμ πηγαίνουμε για ένα γρήγορο καφεδάκι στο γειτονικό καφέ. Η καλύτερη στιγμή του πρωινού.
9.00 Παίρνω στο χέρι τον δεύτερο καφέ και επισκέπτομαι τη φίλη μου τη Φιλισία που έχει το μαγαζί με τα βιολογικά είδη Στο Τσουβάλι για να τα πούμε στα γρήγορα και να κάνω τα ψώνια μου.
9.15 Αν ο καιρός είναι καλός πηγαίνω με τα πόδια σε όλες μου τις εξωτερικές δουλειές. Περπατάω τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα την ημέρα. Οι καλύτερες ιδέες για τις ιστορίες των βιβλίων μου, μου έρχονται συνήθως κατά τη διάρκεια της γυμναστικής ή του περιπάτου. Μυστήριο πράγμα!
10.00 Ξεκινώ να δουλεύω στον υπολογιστή. Όταν γράφω αποφεύγω να σηκώνω κινητά, να τσεκάρω τα μέιλ και να κάνω οτιδήποτε αποσπά την προσοχή μου. Κάνω πραγματικό αγώνα να απομακρύνω κάθε είδος πειρασμού, αλλά έτσι και καθίσω, τίποτα δεν μπορεί να με βγάλει από το «σύμπαν» που δημιουργώ.
13.30 Κάνω ένα διάλειμμα, παίρνω τα τηλέφωνα που πρέπει, απαντώ σε μηνύματα και μέιλ. Μαγειρεύω το φαγητό για να το βρουν έτοιμο τα παιδιά. Βάζω πλυντήριο, στεγνωτήριο (είπαμε συγγραφέας αλλά κάποιος πρέπει να τα κάνει κι αυτά!)
14.00 Συνεχίζω το γράψιμο, έχω βρει το ρυθμό μου και δεν θέλω να διακόψω.
16.00 Σταματώ να γράφω. Μετά από ώρες μπροστά στον υπολογιστή χρειάζομαι λίγο χρόνο να ξεκουράσω τα μάτια μου και να μπω στους ρυθμούς της πραγματικότητας. Μη σκεφτείτε κάτι τρομερό, ένα τέταρτο συνήθως μου φτάνει.
16.20 Τα παιδιά επιστρέφουν από το σχολείο. Λέμε τα νέα της ημέρας καθώς τρώμε. Αν το φαγητό δεν είναι του γούστου τους, αρχίζουμε τη διαπραγμάτευση για το φαγητό της επόμενης μέρας. Υπόσχομαι στον εαυτό μου πως όταν φύγουν για σπουδές θα πάψω να μαγειρεύω καθημερινά. Οι φίλες μου με διαβεβαιώνουν πως δίνουν τις ίδιες υποσχέσεις.
17.00 Ξεκινούν τα διαβάσματα και οι αθλητικές δραστηριότητες. Η κόρη μου κάνει ρυθμική γυμναστική και προπονείται τέσσερις φορές την εβδομάδα.
18.00 Κλέβω λίγο χρόνο να ασχοληθώ με τα μέιλ μου. Κοιτώ τα κείμενα που έγραψα το πρωί και σημειώνω αυτά που θέλω να αλλάξω την επομένη.
20.00 Τα παιδιά ξαναπεινούν! Κάτι που έμαθα σαν μητέρα είναι πως στην εφηβεία χωνεύουν αμέσως, ανεξάρτητα με την τροφή και την ποσότητα που έχουν καταναλώσει στο προηγούμενο γεύμα. Ετοιμάζω κάτι γρήγορο και καταφεύγω στα φρούτα για να κερδίσω χρόνο.
21.00 Τα παιδιά με ενημερώνουν για τα πλάνα του Σαββατοκύριακου. Συνήθως λένε «Μαμά, το Σάββατο θα βγω», κάτι που ποτέ δεν ακούγεται τόσο ανάλαφρα, ιδίως όταν πρόκειται για τα δικά σου παιδιά. Νομίζω όμως πως καταφέρνω να παραμείνω ψύχραιμη.
22.30 Χαλαρώνω βλέποντας ταινία. Συχνά, μαζευόμαστε όλη η οικογένεια και είναι μια στιγμή που απολαμβάνω ιδιαίτερα. Σκέφτομαι πως σε λίγα χρόνια τα παιδιά θα φύγουν για σπουδές.
00.00 Διαβάζω μερικές σελίδες από το βιβλίο μου και τα μάτια μου κλείνουν από τη νύστα. Το σπίτι εξακολουθεί να θυμίζει ζωντανή κυψέλη. Τα μελισσόπουλα μου όμως δεν νυστάζουν, τα ακούω να πηγαινοέρχονται από δωμάτιο σε δωμάτιο. Μιλούν δυνατά, ακούνε μουσική, καμιά φορά μαγειρεύουν κιόλας…
Το τελευταίο βιβλίο της Σαρίτα Χαΐμ PLACEBO κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.
