Η συγγραφέας και θεατρική παραγωγός Φιλιώ Λαζανά μιλάει στο Τaλκ για το εισιτετράωρό της ως μαμάς μιας έφηβης κόρης.

ΑΧΑΡΑΓΑ

Το καθήκον μάς καλεί να ξυπνήσουμε οικογενειακώς κάπου μεταξύ 6.30-7.00. Το δικό μας καθήκον λέγεται Τζεμ και διαθέτει τέσσερα πόδια με ουρά και σκυλομουσούδα. Όμως το συγκεκριμένο μοντέλο βγαίνει χωρίς snooze και αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα τα ΣουΚου και τις αργίες που δεν μοιραζόμαστε επ’ ουδενί τον ενθουσιασμό της για πρωινό ξύπνημα. Ο σουπερ-ήρωας σύζυγος αναλαμβάνει με γενναιότητα να ξυπνήσει το έφηβο παιδί για το σχολείο, αφού εγώ προτιμώ να βάλω το κεφάλι μου βαθιά στο στόμα λιονταριού παρά να ρισκάρω να ξυπνήσω την Κωνσταντίνα. Παραπατώντας ετοιμάζω κάτι που μοιάζει με πρωινό, ενώ αναρωτιέμαι αν είναι εφικτό κάποιος που έχει διψήφια νούμερα στον τραπεζικό του λογαριασμό να προσλάβει μπάτλερ. Ο Γιάννης με επαναφέρει στην πραγματικότητα συνήθως με τη φράση «καίγεται το τοστ» και όσο εγώ σβήνω τις φωτιές, εκείνος πηγαίνει το παιδί σχολείο και το σκύλο βόλτα, αφού μια φορά που το ανέλαβα, άσ’ το… δεν το γράφω… ντρέπομαι…

ΚΟΛΑΤΣΙΟ ΠΑΡΑ ΕΙΚΟΣΙ

Κάπου μεταξύ δεύτερου και τρίτου καφέ, καθισμένη στο λάπτοπ, είμαι απορροφημένη σε αυτό που ονομάζουν «εργασία και χαρά». Αλήθεια λέω, φιλάω σταυρό! Κάπου λίγο πριν τα 40 (όχι του μακαρίτη, τα δικά μου) αποφάσισα να αλλάξω τελείως επαγγελματική ρότα, να αφήσω την εκπαίδευση και να ξεκινήσω το 2013 μαζί με τον σουπερ-ήρωα σύζυγο το Βρες τον Δολοφόνο. Και για να μη σκιαχτεί κανείς, εξηγούμαι: πρόκειται για μια διαδραστική θεατρική παράσταση, όπου το κοινό καλείται να γίνει ντετέκτιβ, να ανακρίνει τους ηθοποιούς που παίζουν το ρόλο των υπόπτων και να βρει τον δολοφόνο. Κι όλα αυτά, καθώς απολαμβάνει  ένα δείπνο τριών πιάτων, γιατί, ας μη γελιόμαστε, με άδειο στομάχι, δε γίνεται δουλίτσα! Η φετινή παράσταση λέγεται HOTEL και παίζουμε σε έναν πολύ όμορφο χώρο, το The HUB  Events στο Γκάζι. Ο ρόλος του θεατρικού παραγωγού έχει απίστευτο τρέξιμο, ακόμη κι αν έχει ανέβει η παράσταση κι έτσι η μέρα περνάει χωρίς καν να… Τι_εννοείς_πήγε_τρεις;;;;

ΜΕΣΗΜΕΡΙ

Το να έχεις την έδρα σου στο σπίτι είναι τρομερά βολικό, αφού μπορείς να μιλάς ακόμη και με τον Πρόεδρο πολυεθνικής φορώντας κλάμερ, παντόφλα μονόκερο και τις αγαπημένες σου κάλτσες με τον Ρούντολφ το ελαφάκι. Όμως έχει ένα μεγάλο κακό: μέσα στο σπίτι συνυπάρχει ένα δωμάτιο που το λένε κουζίνα. Εγώ με την κουζίνα έχω τόση σχέση όση και με την αστροφυσική: ξεκάθαρα καμία. Το παιδί γυρίζει από το σχολείο πεινασμένο και πάει να ανοίξει την κατσαρόλα που είναι τοποθετημένη πάνω στο μάτι για ντεκόρ. «Σπανακόρυζο!!!» της φωνάζω και σαν να την τινάζει ρεύμα, η Κωνσταντίνα εξαφανίζεται προς άγνωστη κατεύθυνση. Ανακουφισμένη που το παιδί θα συμβιβαστεί με αυγό και σαλάτα, σημειώνω ότι αν ούτε αύριο καταφέρω να μαγειρέψω να ανοίξω συζήτηση για δίαιτα ή έστω εκείνη τη σκυλοκονσέρβα που είναι λέει φουλ στη βιταμίνη!

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟΣ ΚΑΦΕΣ

Κάπου ανάμεσα στον 25ο με 27ο καφέ, χώνουμε τα διαβάσματα του παιδιού και το τρέξιμο στα γυρίσματα για τη σειρά όπου πρωταγωνιστεί. Η Κωνσταντίνα μας από πάντα ήθελε να γίνει ηθοποιός, πάει στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα και κατάφερε κάτι που για μας φάνταζε ακατόρθωτο: να περάσει από κάστινγκ και να πάρει ρόλο σε τηλεοπτική σειρά! Αυτό βέβαια έχει επηρεάσει την καθημερινότητα της οικογένειας σε βαθμό που δεν περιγράφεται, όμως λειτουργεί συνεχώς σαν υπενθύμιση, ειδικά όταν νιώθουμε αγχωμένοι με τα επαγγελματικά μας, ότι αν το λέει η ψυχή σου, μπορείς να κάνεις τα αδύνατα δυνατά

Με αυτό στο μυαλό, προς το τέλος της μέρας αφιερώνω χρόνο στο να κάνω κάτι που αγαπώ: να διαβάζω βιβλία και να κάνω απόπειρες να γράψω παιδική λογοτεχνία. Δυο από τις απόπειρες μου βρίσκονται ήδη στα ράφια των βιβλιοπωλείων, αφού οι Εκδόσεις Μεταίχμιο πίστεψαν σε αυτές και τις έκαναν βιβλία! Αυτή την περίοδο μαδάω μαργαρίτες, κοιτάζω τα άστρα, διαβάζω τον πάτο του φλιτζανιού και γενικά εφαρμόζω διάφορες τέτοιες επιστημονικές μεθόδους, καθώς αναμένω με αγωνία απάντηση για το νέο μου παιδικό σύγγραμμα.

ΒΡΑΔ…zzzzzzz

Αργάμιση και κάτι, προσπαθούμε να συμφωνήσουμε με τον σούπερ-ήρωα σύζυγο για το ποια σειρά θα δούμε στο νέτφλιξ. Μετά από διαπραγματεύσεις, υποσχέσεις, εκβιασμούς, καταλήγουμε κάπου, ελαφρώς μουτρωμένοι. Στο τέλος βέβαια, βλέπουμε γύρω στο οχτάλεπτο, λίγο περισσότερο δηλαδή από όσο διαρκεί ένα βίντεο κλιπ. Μαζί με την καληνύχτα, ανταλλάσσουμε υπόσχεση ότι αύριο θα ξεκινήσουμε να βλέπουμε τη σειρά νωρίτερα, κάτι που ασφαλώς δεν τηρούμε ποτέ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Ξαναδιαβάζοντας όσα έγραψα, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ με τους αναγνώστες που άντεξαν να με διαβάσουν ως εδώ μια σημαντική αλήθεια μου: παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, μερικές φορές δεν καταφέρνω να ισορροπήσω στο τεντωμένο σχοινί που περπατώ κάπως άτσαλα, ως μητέρα, σύντροφος, κόρη ή επαγγελματίας. Πέφτω, απογοητεύω και απογοητεύομαι, κάνω λάθη. Όμως ξέρω πως ό,τι κι αν συμβεί θα ξανασηκωθώ. Το ίδιο και όλοι στην οικογένεια. Γιατί το δίχτυ ασφαλείας μας είναι η αγάπη και τελικά αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία.

Η Φιλιώ Λαζανά είναι καθηγήτρια τουριστικής εκπαίδευσης, συγγραφέας και θεατρική παραγωγός. Το 2013 ίδρυσε με τον σύζυγό της την εταιρεία θεατρικών παραγωγών «Βρες τον Δολοφόνο» που διοργανώνει διαδραστικές παραστάσεις μυστηρίου για ενήλικες και έναν χρόνο αργότερα την εταιρεία «Kids Mystery Club» που διοργανώνει παραστάσεις και παιχνίδια μυστηρίου για παιδιά. Από το 2016 συνεργάζεται με τις εκδόσεις Μεταίχμιο, δραματοποιώντας ιστορίες μυστηρίου εμπνευσμένες από τις δημοφιλείς σειρές παιδικών βιβλίων Μια υπόθεση για τον ντετέκτιβ Κλουζ και Τα μυστήρια της Πένι Πέπερ. Η διαδρομή της στον χώρο του παιδικού βιβλίου ξεκίνησε το 2015, όταν τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο συγγραφής και δραματοποίησης παραμυθιών για το παραμύθι Το Γκαζάκι και οι 12 γυαλιστεροί βόλοι, στον διαγωνισμό που διοργάνωσε το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων, στα πλαίσια της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων 2015. Μελέτες και έργα της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά στον χώρο του τουρισμού.