ΚΑΤΙ:

ΘΗΛΑΣΤΙΚΟ

Αυτό, το πιο σπάνιο από τα σπάνια τέρατα, ζει µονάχα στην πιο βαθιά, την πιο σκοτεινή, την πιο ζουγκλική ζούγκλα.

Το κάτι µοιάζει µε σφαίρα καλυµµένη µε γούνα. Το µέγεθος των κάτι διαφέρει σηµαντικά. Τη µια στιγµή µπορεί να είναι µικρά σαν µπίλια, την άλλη µεγάλα σαν αερόστατα. Τα κάτι έχουν ένα µεγάλο µάτι στο κέντρο, και µια τρύπα στην κάθε µεριά. Η µία τρύπα είναι το στόµα τους και η άλλη ο (για θα το θέσουµε κοµψά) πισινός τους. Όµως, κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα ποια τρύπα είναι ποια, ούτε καν το ίδιο το κάτι, που έχει παρατηρηθεί να προσπαθεί να φάει µε τον πισινό του. Αφού δεν έχουν πόδια ούτε χέρια, τα κάτι µετακινούνται κατρακυλώντας, ή καµιά φορά χοροπηδώντας. Περιέργως, το αγαπηµένο τους φαγητό είναι αυτά τα γεµιστά µπισκότα µε κρέµα κάσταρντ. Τα τέρατα «κάτι» µπορούν να καταβροχθίσουν εκατό τέτοια µπισκότα σε δευτερόλεπτα, αλλά, γενικά, τρώνε σχεδόν τα πάντα. Τα κάτι αφήνουν πίσω τους βροµερά περιττώµατα που µπορεί να είναι εξίσου µεγάλα, αν όχι και µεγαλύτερα, από τα ίδια.

ΠΡΟΣΟΧΗ!

ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΚΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Τα κάτι είναι λαίµαργα, γκρινιάρικα και µερικές φορές, απλώς αγενή. Επειδή µπορούν να πάρουν επικές διαστάσεις, µπορούν κάλλιστα όχι µόνο να σας πετάξουν έξω από το σπίτι αλλά και να φάνε το ίδιο σας το σπίτι. Και το χειρότερο: µπορούν να φάνε ακόµα και εσάς.

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΑΣ.

Αφού η μητέρα είχε τελειώσει την ανάγνωση, κοίταξαν και οι δύο την εικόνα. Το ΚΑΤΙ είχε αλλόκοτη όψη. Η εικόνα, όπως είχαν περιγράψει και οι λέξεις, έδειχνε μια καφέ, γούνινη μπάλα με ένα μάτι ανάμεσα σε δύο σκοτεινές τρύπες.

«Πόπο», είπε ο πατέρας.

«Πόπο δε λες τίποτα», συμφώνησε η μητέρα. Και έκλεισε το βιβλίο. «Αυτό ήταν, λοιπόν. Δεν υπάρχει περίπτωση η αγαπημένη μας κόρη να πάρει ένα ΚΑΤΙ».

«Η καημενούλα. Θα απογοητευτεί τρομερά», είπε ο πατέρας.

«Το ξέρω. Λοιπόν, νομίζω ότι είναι καλύτερα να της το πεις εσύ».

«Εγώ;»

«Ναι, κύριε Πράε! Είναι η σειρά σου».

«Όχι, όχι, όχι», διαμαρτυρήθηκε ο κύριος Πράος. «Η δική σου σειρά είναι σίγουρα».

«Ας το κάνουμε μαζί», πρότεινε η κυρία Πράου.

«Θαυμάσια ιδέα!»

«Ευχαριστώ».

«Μπορείς να ξεκινήσεις πρώτη».

ΚΑΚΑ ΚΟΥΝΕΛΙΟΥ

Έτσι, με βαριά καρδιά, ο κύριος και η κυρία Πράου πήγαν να πάρουν την κόρη τους από το σχολείο. Και πάλι το «πάρουν» είναι κυριολεκτικό. Σήκωσαν τη Μυρτώ, τη μετέφεραν μέχρι το σπίτι και την απόθεσαν όσο πιο απαλά μπορούσαν πάνω στον καναπέ.

Γ Κ O Y Π !

Ο κύριος και η κυρία Πράου προσπαθούσαν να κρύψουν την αγωνία που ένιωθαν για τα άσχημα νέα που θα έλεγαν στην κόρη τους, αλλά ήταν πολύ εμφανής στα πρόσωπά τους.

«Μήπως θέλεις να παίξεις κάτι, Μυρτώ αγάπη μου;» πρότεινε ο πατέρας. «Ή να κάνεις ένα παζλ; Ή να δεις τηλεόραση;»

Αντιπερισπασμός. Αντιπερισπασμός. Αντιπερισπασμός.

«ΠΑΙΔΙΚΑ!» απαίτησε η Μυρτώ.

«Πάρε το τηλεχειριστήριο!» είπε η μητέρα και έδωσε στην κόρη της ένα μαύρο κοντρόλ γεμάτο σοκολάτες.

Η Μυρτώ την κοίταξε βλοσυρά. «Πάτα το εσύ, παλιοτεμπέλα αγελάδα!»

Η κυρία Πράου έκανε ό,τι της είπε, και ένα ΠΑΙΔΙΚΟ εμφανίστηκε στην οθόνη της τηλεόρασης. Στη Μυρτώ άρεσαν περισσότερο τα βίαια παιδικά, αυτά που έδειχναν ζώα να πέφτουν πάνω σε τοίχους, να γκρεμοτσακίζονται ή απλώς να εκρήγνυνται. Οι αγαπημένες της ΠΑΙΔΙΚΕΣ σειρές ήταν:

ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ

ΓΡΟΘΟΚΑΓΚΟΥΡΩ! Το καγκουρό που ρίχνει γροθιές

ΨΥΛΛΟΙ ΣΤ’ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ

ΑΜΟΙΒΑΔΟΤΖΙΛΑ: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΑΜΟΙΒΑΔΑΣ

ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΥΞΑ

ΓΟΡΙΛΛΑΣ Ο ΓΡΥΛΙΣΤΗΣ

Ο ΠΙΘΗΚΟΣ ΠΟΥ ΜΑΪΜΟΥΔΙΖΕΙ

ΛΙΩΣΕ ΤΗΝ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑ

Με την κόρη τους να είναι προσωρινά απασχολημένη από τη θέα ενός κουνελιού καρτούν που το έλιωνε ένας οδοστρωτήρας, ο κύριος Πράος έκανε νόημα στη γυναίκα του. Αυτό ήταν το σύνθημά τους. Η κυρία Πράου έτρεξε στην κουζίνα. Είχαν ένα μυστικό σχέδιο. Οι δυο τους είχαν την ελπίδα ότι αν έδιναν στην κόρη τους το μεγαλύτερο κομμάτι κέικ σοκολάτας στην ιστορία του κόσμου, θα μαλάκωναν τον θυμό της που δε θα έπαιρνε το ΚΑΤΙ.

Το ΠΑΙΔΙΚΟ τελείωσε και ενώ ακόμα έπαιζε η μουσική του τέλους η Μυρτώ θυμήθηκε αυτό που είχε ξεχάσει.

«Πού είναι το ΚΑΤΙ μου;» φώναξε.

«Κέικ!

Κέικ!

Κέικ!»

τσίριξε ο πατέρας.

«Έρχεται, πατέρα!» απάντησε η κυρία Πράου και μπήκε παραπατώντας στο σαλόνι μαζί με ένα πελώριο κομμάτι κέικ. Το κομμάτι είχε το μέγεθος μικρής αποθήκης. «Πάρε, Μυρτώ άγγελέ μου», είπε η μητέρα και το άφησε πάνω στο τραπέζι.

ΓΚΑΠ!

«Δεν έχεις µεγαλύτερο κομμάτι;» απαίτησε το κορίτσι.

«Δυστυχώς όχι», απάντησε η μητέρα. «Είναι μεγαλύτερο και από το ίδιο το κέικ».

Αυτό, φυσικά, δεν μπορούσε να είναι αλήθεια αλλά η Μυρτώ ξεγελάστηκε.

«Φαίνεται πεντανόστιµο αυτό το κέικ, όµορφο κουνελάκι µου. Ξεκίνα να τρως!» την παρότρυνε ο πατέρας.

Η Μυρτώ, που δεν ήταν τακτική χρήστρια μαχαιροπίρουνων, απλώς έσκυψε και έχωσε τη μούρη της στο κέικ. Όπως θα έτρωγε ένα γουρούνι ίσως.

ΓΚΡΙΜΠΛ

ΓΚΡΟΥΜΠΛ

ΓΚΡΑΜΠΛ!

ΤΟ ΚΑΤΙ. Μια απολαυστικά παλαβή, απολύτως σουρεαλιστική, εξωφρενικά εξωπραγματική ιστορία για δύο εντελώς αγαθούς γονείς και την εντελώς φρικτή κόρη τους – και για τον εκρηκτικό ερχομό του ΚΑΤΙ! Από τον Νο 1 ευπώλητο συγγραφέα Ντέιβιντ Ουάλιαμς. Κυκλοφορεί στις 8 Οκτωβρίου 2020, σε εικονογράφηση του Τόνι Ρος και μετάφραση της Πετρούλας Γαβριηλίδου.

Ο πολυτάλαντος ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΟΥΑΛΙΑΜΣ –ηθοποιός, σεναριογράφος και κωμικός– είναι ένας από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς παιδικών βιβλίων στη Βρετανία. Τα έργα του έχουν πουλήσει πάνω από 24 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ έχουν μεταφραστεί σε 53 γλώσσες, και δικαίως ο Ουάλιαμς αποκαλείται «ο νέος Ρόαλντ Νταλ». Το βιβλίο του Ο ΚΥΡΙΟΣ ΒΡΟΜΥΛΟΣ, ήταν υποψήφιο για το Blue Peter Best Book of the Decade, για το Roald Dahl Funny Prize 2010 και για το Galaxy Children’s Book Award 2010, ενώ έχει γυριστεί τηλεταινία, όπως και το Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Η ΚΛΕΦΤΡΑ και το ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ ΕΤΩΝ 12. To ΠΟΝΤΙΚΟΜΠΕΡΓΚΕΡ και Η ΞΕΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ τιμήθηκαν με το Specsavers National Book Awards Children’s Book of the Year.