Τα παιδιά πηγαίνουν για ύπνο στις οκτώ. Άντε καλά, στις εννιά… Όλοι το ξέρουν αυτό. Εκείνο που δεν ξέρουν, όμως, όλοι είναι το πώς τα παίρνει ο ύπνος και, τέλος πάντων, ποιος είναι αυτός ο ύπνος και τι ακριβώς κάνει. Η Μαρκέλλα Γιαννάτου έγραψε “Το Μπρατσάκι του Φοίβου”, την τρυφερή ιστορία ενός μικρούς αγοριού, που φοβάται να κοιμηθεί, και του Μπρατσακίου Μπιπ, που μοναδική αποστολή έχει να του κλείνει τα βλέφαρα κάθε βράδυ. Το Τaλκ τη συνάντησε και μίλησε μαζί της για το βιβλίο της, για τα όνειρα και τους εφιάλτες της, για τη δουλειά της, για τις… Άγριες Μέλισσες και βέβαια για την οικογένειά της.

Αγαπητή Μαρκέλλα, σε ξέραμε ως ηθοποιό, ήρθε η ώρα να σε μάθουμε και ως συγγραφέα. Θέλεις, καταρχάς, να συστηθείς στο κοινό του Τaλκ;

Γεια σου, Πελιώ! Να σας συστηθώ λοιπόν! Είμαι η Μαρκέλλα και είμαι ηθοποιός. Μου αρέσουν οι ιστορίες και γι’ αυτό πήρα το θάρρος να γράψω μία. Αυτό, όμως, δε με κάνει να κερδίζω την ιδιότητα του συγγραφέα…

Καλά, θα σ’ την αποδώσω «επίσημα» μετά το δεύτερο βιβλίο σου. Ας μείνουμε, προς το παρόν, στο πρώτο. Πρόκειται για ένα παραμύθι, που κυκλοφορεί από την Πεδίο Εκδοτική και ονομάζεται «Το μπρατσάκι του Φοίβου». Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτό.  

Πρόκειται για μια ιστορία για τα πλάσματα που μας βοηθούν να κοιμηθούμε και για τα τέρατα που μας εμποδίζουν. Στο συγκεκριμένο παραμύθι συναντάμε τον μικρό Φοίβο που δεν μπορεί να κοιμηθεί, γιατί υπάρχει ένα τέρας κάτω από το κρεβάτι του και το Μπρατσάκι Μπιπ, που τον βοηθάει. Ουσιαστικά μια τρυφερή ιστορία που εξάπτει τη φαντασία των παιδιών για τον μαγικό κόσμο της νύχτας και τους μαθαίνει τη σημασία που έχει ο ύπνος για τη ζωή τους. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ανθρώπους στην Πεδίο Εκδοτική που πίστεψαν από την πρώτη στιγμή στο παραμύθι μου και φρόντισαν να φτάσει σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Ποια ήταν η αφορμή που σε οδήγησε να γράψεις για τους παιδικούς εφιάλτες;

Είναι κάτι που έχω ακούσει να απασχολεί πολλά μικρά παιδιά, αλλά και αρκετά μεγαλύτερα. Άλλωστε οι παιδικοί μας εφιάλτες αρκετές φορές ενηλικιώνονται μαζί μας.

Όταν ήσουν μικρή, σε έπαιρνε εύκολα ο ύπνος ή φοβόσουν κι εσύ τα τέρατα κάτω από το κρεβάτι;

Γενικά κοιμόμουν εύκολα, αλλά φυσικά υπήρχαν και βράδια που ήμουν σίγουρη πως κάτι υπήρχε κάτω από το κρεβάτι και αναγκαζόμουν να κουκουλωθώ…

Τώρα που μεγάλωσες; Υπάρχουν «τέρατα» που σε κρατούν ξύπνια; Κι αν ναι, ποιο είναι το μπρατσάκι σου;

Ευτυχώς με παίρνει εύκολα ο ύπνος. Βοηθάει πολύ και η ύπαρξη του σκύλου μου. Η Φρόσω θα γαβγίσει αν δει τέρας. Αυτό είναι σίγουρο!

Πώς συνεργάστηκες με τον Δημήτρη Βλάχο για την ξεχωριστή και εμπνευσμένη εικονογράφηση του βιβλίου;

Με τον Δημήτρη γνωριζόμαστε από παιδιά. Καθόμασταν στο ίδιο θρανίο από την πρώτη γυμνασίου. Είναι ίσως και ο λόγος που δε ζωγραφίζω. Αστειεύομαι, φυσικά, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, όταν έχεις δίπλα σου έναν τόσο ταλαντούχο άνθρωπο, δύσκολα πιάνεις μολύβι να ζωγραφίσεις.  Εκτός, όμως, από αυτό, ο Δημήτρης είχε ενεργή συμμετοχή και στην ιστορία, καθώς οι εικόνες του την επηρέασαν σε αρκετά σημεία. Μου ερχόταν μια ιδέα, τη συζητούσα μαζί του και προχωρούσαμε παράλληλα. Με άλλα λόγια, οι εικόνες φτιάχτηκαν για την ιστορία αλλά και η ιστορία τροποποιήθηκε από τις εικόνες.

Πρωταγωνιστείς στη δραματική σειρά του ΑΝΤ1 «Γυναίκα χωρίς όνομα». Ποια είναι η εμπειρία σου μέσα από αυτή; Μοιάζεις σε κάτι με τη Ρένα που υποδύεσαι;

Έχουμε γίνει πια οικογένεια με τους περισσότερους συντελεστές της σειράς. Περνάμε πολλές ώρες μαζί κάθε μέρα, εδώ και  αρκετό καιρό. Το κοινό που έχουμε με τη Ρένα είναι ότι πιστεύουμε πολύ στη φιλία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικοί οι φίλοι στις ζωές μας.

Ο σύντροφός σου, Λευτέρης Χαρίτος, σκηνοθετεί την πιο πολυσυζητημένη φετινή τηλεοπτική σειρά, τις «Άγριες Μέλισσες». Πώς βιώνει και πώς βιώνετε από κοινού τη μεγάλη αυτή επιτυχία. Θα ήθελες να παίξεις κι εσύ στη σειρά και να σε σκηνοθετήσει;

Τα προγράμματά μας είναι απαιτητικά, οπότε αυτό που έχει αλλάξει είναι ο χρόνος που περνάμε μαζί. Είμαι χαρούμενη που η δουλειά του πάει καλά, όχι μόνο γιατί είναι δικός μου άνθρωπος, αλλά και γιατί φάνηκε πως μπορούν να γυριστούν και πάλι καλές σειρές στην ελληνική τηλεόραση. Και ελπίζω να συνεχίσουν να γίνονται τόσο ξεχωριστές δουλειές και στο μέλλον. Τώρα, το να δουλεύουμε μαζί με τον Λευτέρη δεν μου είναι απαραίτητο. Αν, όμως, προκύψει κάποιος ρόλος που θα μου ταίριαζε, φυσικά και θα το συζητήσω, όπως βέβαια θα κάνω και με οποιαδήποτε άλλη σειρά ή ταινία.

Με τον Λευτέρη είστε πολλά χρόνια μαζί και περνάτε χρόνο και με τον δωδεκάχρονο γιο του. Στην Ελλάδα, η «μητριά» είναι μια έννοια ακόμα παρεξηγημένη, ίσως κρατώντας τις καταβολές της από τα παλιά παιδικά παραμύθια. Πώς είναι η σχέση σου με το παιδί και τι θα ήθελες να πεις στις γυναίκες που συνυπάρχουν με τα παιδιά των συντρόφων τους;

Η σχέση μου με το παιδί είναι εξαιρετική κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή ο μικρός κι εγώ αγαπιόμαστε πολύ, αλλά και γιατί οι γονείς του είναι πολύ καλοί γονείς. Πράγματι, η λέξη μητριά είναι αρνητικά φορτισμένη, αλλά δεν παύει να είναι μόνο μια λέξη. Δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο στις γυναίκες που συνυπάρχουν με τα παιδιά των συντρόφων τους, χωρίς να είναι οι βιολογικές τους μητέρες. Θα έλεγα, όμως, στους ανθρώπους που συνυπάρχουν γενικά με παιδιά, είτε τα έχουν γεννήσει είτε όχι, πως είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο να βλέπεις έναν άνθρωπο να μεγαλώνει και να συμμετέχεις κι εσύ με τον όποιο τρόπο σου στη διαδικασία αυτή.

Σε μια συνέντευξή σου είχα διαβάσει πως θέλεις πολύ ένα παιδί. Πρώτη φορά κάνω αυτή την ερώτηση, τη θεωρώ λίγο αδιάκριτη, αλλά θα σε ρωτήσω μια και έχεις ήδη δημοσιοποιήσει την επιθυμία σου αυτή. Εξακολουθείς να το θέλεις; Είσαι έτοιμη να βάλεις για ένα διάστημα στην άκρη την επαγγελματική ζωή σου και να γίνεις μαμά;

Είναι κάτι που με ρωτάνε γενικά οπότε γενικά είχα απαντήσει και τότε και γενικά θα απαντήσω και τώρα. Γενικά, λοιπόν, θα ήθελα κάποια στιγμή ένα παιδί, ναι! Τώρα, στο αν είμαι έτοιμη να βάλω στην άκρη την επαγγελματική μου ζωή για να γίνω μαμά, θα απαντήσω όταν θα δέχονται την ίδια ερώτηση με την ίδια συχνότητα και οι μελλοντικοί μπαμπάδες. Αν είναι έτοιμοι, δηλαδή, να βάλουν για ένα διάστημα την επαγγελματική τους ζωή στην άκρη για να γίνουν μπαμπάδες.

Μα εννοείται πως το ίδιο ακριβώς θα ρωτούσα και έναν άντρα. Στο μυαλό μου είχα περισσότερο τους μήνες της εγκυμοσύνης, παρασυρμένη, ίσως από τις δικές μου κακές κυήσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων περιόρισα κατά πολύ αρχικά και έπειτα σταμάτησα τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες.

Οκ, αφού μιλάς για την περίοδο της εγκυμοσύνης, θα απαντήσω! Νομίζω ότι θα καταφέρω να αντέξω και να μην παίζω για τρεις τέσσερις μήνες!

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Και στην υποκριτική και στη συγγραφή;

Συζητάω για αρκετά πράγματα αυτή την περίοδο, αλλά δεν μπορώ να ανακοινώσω κάτι ακόμη. Αυτό για το κομμάτι της υποκριτικής. Θα ήθελα, πάντως, να παίξω σε κάποια ταινία άμεσα, γιατί μου έχει λείψει η διαδικασία των κινηματογραφικών γυρισμάτων. Αν τώρα μου γεννηθεί και πάλι η επιθυμία να γράψω, μάλλον θα το κάνω.

Πες μας, τέλος, λίγα πράγματα που σε χαρακτηρίζουν και που πιθανόν δεν ξέρουμε για σένα!

Μμμ, δεν ξέρω τι να απαντήσω σ’ αυτό! Για να δούμε! Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω σινεμά, να συναντώ τους φίλους μου και να διαβάζω. Μου αρέσει να κάνω μεγάλες βόλτες με τη Φρόσω. Επίσης, συλλέγω κλόουν και μουσικούς σε μινιατούρες.  Βαριέμαι να πηγαίνω για ψώνια και να δοκιμάζω ρούχα. Α! Και με παίρνει ο ύπνος με το που χαμηλώνουν τα φώτα, είτε είμαι στο σπίτι είτε είμαι σε καφετέρια είτε είμαι σε μπαρ!

Σε ευχαριστώ πολύ! Καλή συνέχεια και καλοτάξιδο το βιβλίο σου!

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ. Και να θυμάστε: Αν ποτέ παρουσιαστεί πραγματικός κίνδυνος, το δικό σας Μπρατσάκι θα βρίσκεται κάπου εκεί κοντά να σας βοηθήσει…

Το βιβλίο της Μαρκέλλας Γιαννάτου “Το Μπρατσάκι του Φοίβου” κυκλοφορεί από την Πεδίο Εκδοτική.