Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων Μαρίνα Γιώτη επιστρέφει στις Εκδόσεις Διόπτρα με ένα νέο βιβλίο, στο οποίο πρωταγωνιστούν ένας εξωγήινος, ένα κορίτσι και πολλά… Φλαφ. Τι είναι, όμως, τα Φλαφ; Πώς σχετίζονται με την ευγνωμοσύνη και με ποιον τρόπο μπορούν να φέρουν την ευτυχία; Ας δούμε τι λέει στο Τaλκ η δημιουργός. 

«Δεν είναι η ευτυχία που μας κάνει ευγνώμονες, αλλά η ευγνωμοσύνη που μας κάνει ευτυχισμένους». Με αυτή τη φράση του David Steindl-Rast ανοίγεις το καινούργιο σου βιβλίο, με τίτλο Τα Φλαφ της ευτυχίας. Ποια η σχέση σου με την ευγνωμοσύνη; 
Πάντα ήμουν ένας βαθιά ευγνώμων άνθρωπος για όλα όσα από τύχη ή προσπάθεια είχα στη ζωή μου. Η ενεργή σχέση μου με την ευγνωμοσύνη ξεκίνησε όταν μια αγαπημένη μου φίλη, ψυχολόγος, μου μίλησε για την άσκηση της ευγνωμοσύνης. Από τότε ξεκίνησα να εξασκώ την ευγνωμοσύνη στην καθημερινότητά μου, με την κόρη μου ή μόνη, και στις πιο δύσκολες στιγμές μου αυτή η άσκηση αποδείχθηκε σωτήρια. Άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το σήμερα και αυτό συχνά κάνει όλη τη διαφορά για τον βαθμό ευτυχίας και ικανοποίησης που νιώθουμε στην καθημερινότητά μας.

Μπορείς να μας συστήσεις τον πρωταγωνιστή σου, τον ΟΧ-Ι; Τι πλάσμα είναι αυτό;
Ο ΟΧ-Ι είναι ένας μικρός εξωγήινος που ζει σε έναν πλανήτη στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος και έχει ένα όνειρο: Να πιάσει ένα από τα λαμπερά Φλαφ που φωτίζουν τον ουρανό του πλανήτη του για να νιώσει πραγματική ευτυχία. Ώσπου μια μέρα το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα! Ο OΧ-Ι στην αρχή του βιβλίου εκπέμπει αρνητικότητα, είναι τα «όχι» μας, η άρνησή μας σε καθετί όμορφο. Όμως, στην πορεία εξελίσσεται και αλλάζει.

Και τώρα ήρθε η σειρά των Φλαφ! Μπορείς να μας τα συστήσεις και αυτά; Πώς απέκτησαν αυτό το όνομα;
Τα Φλαφ είναι λαμπερά χνουδωτά ουράνια σώματα που λάμπουν από μακριά. Λέγεται πως, αν καταφέρεις να τα πιάσεις, είναι τόσο μαλακά και φέρνουν πραγματική ευτυχία. Τα Φλαφ συμβολίζουν το άπιαστο, το λαμπερό και απρόσιτο. Το όνομά τους μου ήρθε εντελώς αβίαστα και πιστεύω ότι υποσυνείδητα προέρχεται από το αγγλικό fluffy, που σημαίνει αφράτο, χνουδωτό. Μου άρεσε η λέξη, γιατί όταν την προφέρεις γεμίζει το στόμα σου.Αν και ο ΟΧ-Ι θεωρεί ότι είναι αδύνατον να πλησιάσει τα Φλαφ, κάπως τα φέρνει η μοίρα και ένα από αυτά γίνεται δικό του. Κι ενώ αρχικά ενθουσιάζεται, κι ενώ οι γύρω του τον μακαρίζουν, έπειτα από λίγες ημέρες η χαρά του ξεφουσκώνει. Τι πιστεύεις ότι του συνέβη κι έφτασε να θεωρεί το Φλαφ του χαλασμένο;
Παύει να το εκτιμά και τελικά το απομυθοποιεί, όπως πολύ συχνά κάνουμε με όσα κατακτούμε ή με ό,τι ή όποιον έχουμε δίπλα μας. Τα παίρνουμε ως δεδομένα. Με τον καιρό παύουμε να τους δίνουμε σημασία και ας μας ενθουσίαζαν κάποτε.

Εκεί, όμως, επιμονή. Το χαλασμένο Φλαφ στην άκρη και απογοήτευση για τα Φλαφ στον ουρανό, όπου δεν μπορεί να προσεγγίσει. Κι έπειτα; Μα να παρατήσει το Φλαφ του, που τόσο δύσκολα είχε αποκτήσει; Μα πώς σκέφτεται αυτός ο ΟΧ-Ι;
Όπως όλοι μας, δυστυχώς. Παύουν να μας ενθουσιάζουν όσα καταφέραμε. Πάμε στο επόμενο πριν ακόμη καλά καλά χαρούμε αυτό που κερδίσαμε με τόσο κόπο. Τότε μπαίνει στη ζωή του ένα κορίτσι, η ΝΑ-Ι. Θα μας τη συστήσεις; 
Η ΝΑ-Ι είναι η θετικότητα. Αρπάζει τη ζωή από τα μαλλιά. Βλέπει, εκτιμά και αναδεικνύει. Αναγνωρίζει την αξία του Φλαφ και με τη θετική της διάθεση καταφέρνει να το επαναφέρει και να το αναδείξει. Με τη δική της αγάπη και στήριξη, το Φλαφ καταφέρνει να κάνει όλα όσα ήταν ικανό να κάνει εξαρχής.

Με άλλα λόγια, η ΝΑ-Ι κατορθώνει κάτι που στα μάτια του ΟΧ-Ι μοιάζει απίστευτο! «Θεραπεύει» το Φλαφ! Μα ήταν πραγματικά άρρωστο; 
Όχι, βέβαια. Απλώς δεν το εκτιμούσαν πια και, όπως όλα τα πλάσματα που δεν έχουν εκτιμηθεί, είχε αρχίσει να χάνει την αυτοπεποίθησή του, τη λάμψη του. Ένιωθε παραγκωνισμένο και ανάξιο. 

Το τέλος δεν θα το αποκαλύψουμε, αλλά σίγουρα οι αναγνώστες έχουν καταλάβει ότι στο επίκεντρο της νέας σου δουλειάς βρίσκεται η έννοια της ευγνωμοσύνης. Νομίζω ότι δεν της δίνουμε τη δέουσα σημασία και δεν την καλλιεργούμε όσο πρέπει στα παιδιά μας… Γιατί άραγε; Και από ποια ηλικία μπορεί να καλλιεργηθεί;
Νομίζω ότι ούτε εμείς έχουμε καταλάβει την αξία της ευγνωμοσύνης ως άσκησης στη ζωή μας. Δεν λέω ότι δεν εκτιμάμε γενικά, αλλά ότι δεν εξασκούμαστε να εκτιμάμε καθημερινά όσα μικρά αλλά σημαντικά έχουμε. Η άσκηση της ευγνωμοσύνης είναι άσκηση αισιοδοξίας. Ποτέ δεν είναι αργά ή νωρίς για να εξασκήσουμε αυτή την πρακτική. Στο βιβλίο, εκτός από την ιστορία που μιλάει άμεσα στα παιδιά για την ευγνωμοσύνη, υπάρχουν ασκήσεις ευγνωμοσύνης που μπορείτε να κάνετε με τα παιδιά σας από την εκπαιδευτικό και πιστοποιημένη kids life coach Γεωργία Σολωμού. Είναι πολύ απλές και μπορείτε να τις εντάξετε ως παιχνίδι στην καθημερινότητα της οικογένειάς σας. Δοκιμάστε μια και θα με θυμηθείτε. Σχεδόν αμέσως θα αρχίσετε να ζείτε περισσότερο στο παρόν και να νιώθετε μεγαλύτερη ικανοποίηση για όσα ήδη έχετε. Η ευγνωμοσύνη είναι τροφή για την ψυχή. Θέλεις να μας μιλήσεις για τη σύνδεσή της με την ευτυχία, αυτή τη φορά με επιστημονικούς όρους;
Η ευγνωμοσύνη τρέφει την ψυχή μας και, όπως αποδεικνύεται από μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε παιδιά, συνδέεται άμεσα με την ευτυχία. Αυτό σημαίνει ότι η ανάπτυξη της ευγνωμοσύνης σε νεαρή ηλικία βοηθά τα παιδιά να γίνουν πιο ευτυχισμένοι ενήλικοι. Όταν, όμως, μιλάμε για ευγνωμοσύνη, εννοούμε κάτι παραπάνω από το να λέμε ευγενικά «ευχαριστώ»· πρόκειται για μια συνειδητή άσκηση κατά την οποία τα παιδιά μαθαίνουν να νιώθουν ευγνωμοσύνη για όσα ήδη έχουν, τα μικρά, τα καθημερινά, αυτά που συχνά παίρνουμε ως δεδομένα.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η ευγνωμοσύνη ενισχύει την πνευματική ευελιξία, βελτιώνει τη διάθεση και την ομαδικότητα. Η εκπαίδευση στην αξία της ευγνωμοσύνης είναι εκπαίδευση αισιοδοξίας. Υπάρχουν πάντα προκλήσεις, μπλοκαρίσματα και επιπλοκές, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν είναι το πραγματικό τεστ ψυχικής ανθεκτικότητας. Η ευγνωμοσύνη μάς εκπαιδεύει να εστιάζουμε στη στιγμή. Όταν αφιερώνουμε λίγο χρόνο για να δούμε τη ζωή από διαφορετική σκοπιά, εκφράζουμε ευγνωμοσύνη για τα πράγματα που έχουμε και για τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν. Χρειάζεται ένα λεπτό για να αλλάξουμε την οπτική με την οποία βλέπουμε τον κόσμο και να αποδεχτούμε τα πράγματα όπως είναι, αντί γι’ αυτό που θα μπορούσαν να είναι. 

Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να λένε «ευχαριστώ» για ό,τι λαμβάνουν. Είναι, όμως, ουσιαστικό; Νομίζω ότι σαν ρομποτάκια ευχαριστούν τυπικά, π.χ. για τα δώρα που λαμβάνουν, αλλά όχι για όσα ζουν και θεωρούν δεδομένα. Ποιες συμβουλές έχεις να δώσεις στους γονείς;
Αυτό το «ευχαριστώ» μάλλον έχει να κάνει με την ευγένεια, όχι τόσο με την ευγνωμοσύνη, γι’ αυτό και γίνεται μηχανικά. Αυτή η γενιά παιδιών, όπως και η δική μας σε μεγάλο βαθμό, έχουν υπερβολικά πολλά πράγματα, παιχνίδια, ανέσεις και τόσα άλλα πολλά που δυστυχώς τα παίρνουν ως δεδομένα. Δεν τα εκτιμούν. Τα καταναλώνουν και μετά πάνε στο επόμενο. Δεν νιώθουν πραγματική ευτυχία, γιατί η χαρά που λαμβάνουν είναι στιγμιαία. Η άσκηση της ευγνωμοσύνης είναι κάτι διαφορετικό. Εδώ το «ευχαριστώ» μας κοιτάει προς τα μέσα. Γίνεται εργαλείο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ζήσουμε στο παρόν, να νιώσουμε πιο ικανοποιημένοι στο σήμερα και να κοιτάξουμε με αισιοδοξία το μέλλον.

Και μια και είπα γονείς και έπιασα εμάς, τους ενήλικους, και η δική μας σχέση με την ευγνωμοσύνη προβληματική δεν είναι; Πώς μπορούμε να… το πάρουμε αλλιώς; Μη φτάσουμε στο σημείο να χάσουμε πράγματα για να τα εκτιμήσουμε…
Ναι, δυστυχώς, συμβαίνει συχνά να πρέπει να χάσουμε κάτι για να το εκτιμήσουμε. Όμως, υπάρχει τρόπος να το αλλάξουμε αυτό! Μπορούμε απλώς να μιλήσουμε με τα παιδιά μας, με αφορμή το βιβλίο, για όλα όσα είμαστε ευγνώμονες, να ακολουθήσουμε τις ασκήσεις και να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε κάθε μέρα. Οι ασκήσεις παίρνουν λίγα μόλις λεπτά, είναι εύκολες, διασκεδαστικές και, αν τις εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας ως παιχνίδι σε συνδυασμό με το βιβλίο, μπορούμε να γίνουμε και εμείς και τα παιδιά μας πιο ανθεκτικοί στις δυσκολίες, πιο αισιόδοξοι και τελικά πιο ευτυχείς.

Θα μας αποκαλύψεις, λοιπόν, μια «άσκηση ευγνωμοσύνης», είτε από αυτές που προτείνεις στο βιβλίο είτε μια άλλη; Για να μας ανοίξεις την όρεξη!
Βρείτε ένα μικρό αντικείμενο, ένα βότσαλο ή ένα… Φλαφ που σας αρέσει πολύ, το οποίο θα μπορείτε να το έχετε μαζί σας συνεχώς. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κάντε μια παύση και σκεφτείτε τουλάχιστον ένα πράγμα για το οποίο είστε ευγνώμονες. Το βράδυ, όταν θα αφήσετε το… Φλαφ σας σε κάποιο σημείο του σπιτιού, θυμηθείτε όλα εκείνα για τα οποία νιώσατε ευγνωμοσύνη μέσα στην ημέρα. Η οπτική με την οποία βλέπετε τα πράγματα θα αλλάξει! Διαβάστε: Μαρίνα Γιώτη, Τα Φλαφ της ευτυχίας, Εκδόσεις Διόπτρα