Το δυσάρεστο είναι ότι χρειάζεται ακόμα να γράφονται βιβλία όπως το Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους. Το ευχάριστο είναι ότι μέχρι πρόσφατα δεν γράφονταν βιβλία όπως το Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους. Εμείς, η γενιά των σημερινών μαμάδων, αν αγαπήσαμε τον εαυτό μας, ήταν από καθαρή τύχη –είτε έτυχε να γεννηθούμε σε μια «ψαγμένη» οικογένεια με μαμά φεμινίστρια είτε δεν έτυχε να πέσουμε πάνω σε πολλούς ή τουλάχιστον σκληρούς πατριαρχικούς τοίχους. Η συντριπτική πλειονότητα των γονέων ημών των μαμάδων, οι σημερινοί παππούδες και γιαγιάδες, δηλαδή, δεν προβληματίστηκαν να ενδυναμώσουν τα κορίτσια τους, όχι γιατί δεν ήθελαν, αλλά γιατί δεν ήξεραν. Ο ευρέως δημόσιος διάλογος για τα έμφυλα στερεότυπα και την ανάγκη ανατροπής τους άνοιξε μόλις τα τελευταία χρόνια και είτε μας αρέσει είτε όχι αυτό εν πολλοίς οφείλεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε μια νέα γενιά γυναικών, φεμινιστριών που απεκδύθηκαν το αρνητικό πρόσημο που έντεχνα είχε φορεθεί στη λέξη, που αποφάσισε πως δεν πάει άλλο.
Ποιους ρόλους είχε (και συνεχίζει εν πολλοίς) να έχει η γυναίκα: Κόρη, σύντροφος, νοικοκυρά μητέρα και σκληρά εργαζόμενη, συνήθως κακοπληρωμένη. Όλα αυτά μαζί, χωρίς βοήθεια και μόνο με απαιτήσεις. Από παντού. Από όλη την κοινωνία. Για κάθε δεινό φταίει η γυναίκα. Πώς να αγαπήσει, λοιπόν, τον εαυτό της μια μάνα τον 21ο αιώνα; Προσωπικά, θα πρότεινα διεκδίκηση δικαιωμάτων από τους πάντες γύρω της και αν χρειαστεί ψυχοθεραπεία. Βέβαια, εύκολα λες κάτι, δύσκολα το πράττεις. Αλλά –σε μια χρονιά που μετράμε ήδη καμιά δεκαπενταριά γυναικοκτονίες, εν μέσω πανδημίας που η βία κατά των γυναικών έχει αυξηθεί ραγδαία, σχεδόν στη συμπλήρωση του πρώτου τετάρτου του 21ου αιώνα που υπάρχουν ακόμα άντρες που δεν δέχονται να αλλάξουν μια πάνα ή να κάνουν μπάνιο το μωρό τους ή άντρες που χρησιμοποιούν εκδικητικό πορνό– ήρθε η ώρα για δράση. Δράση, καταρχάς για εμάς τις ίδιες. Και έπειτα για τις κόρες μας. Για να μην υποστούν ποτέ όσα υπέστησαν οι θηλυκές πρόγονοί τους.
Το βιβλίο Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους είναι, ευτυχώς, γραμμένο, εκτός από μια γυναίκα, την Kasey Edwards, και από έναν άντρα, τον δρα Christopher Scanlon, από ένα ζευγάρι μιας αρθρογράφου και ενός ακαδημαϊκού. Και δεν απευθύνεται μόνο στις μαμάδες, αλλά και στους μπαμπάδες που μεγαλώνουν κορίτσια μέχρι την προεφηβεία. Άλλωστε είναι αφιερωμένο στους γονείς εν γένει. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι ο υπότιτλος του βιβλίου: Σε έναν κόσμο που προσπαθεί να τα πείσει για το αντίθετο. Υπερβολές, θα πουν κάποιοι και κάποιες. Καθόλου. Μα καθόλου. Και οι Αυστραλοί συγγραφείς το έγραψαν γιατί έχουν κόρες και θέλουν αυτές να ζήσουν καλύτερες ζωές από τις δικές τους, πιο ασφαλείς, πιο αυθεντικές και γεμάτες από καλύτερες προοπτικές, οικονομικά και πνευματικά. Θέλουν οι κόρες τους να αγαπήσουν τους εαυτούς τους όσο τις αγαπούν και οι γονείς τους: Άνευ όρων.
Όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά και έχουν απόλυτο δίκιο, “οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει αυτή η νέα γενιά κοριτσιών καθώς προσπαθούν να αναπτύξουν και να διατηρήσουν μια υγιή, ευτυχή και ασφαλή αίσθηση του εαυτού τους είναι τρομακτικές”. Γι’ αυτό και αποδοκιμάζουν την ανισότητα που κατατρώει την κουλτούρα μας, ναι, τη δυτικότατη κουλτούρα μας, και στερεί την ανθρωπιά και την αξία από τα κορίτσια και τις γυναίκες. Κι εμείς μαζί τους προλαμβάνουμε και προστατεύουμε. Σκεφτόμαστε τη δική μας παιδική ηλικία, αναθεωρούμε τις γονεϊκές προκαταλήψεις, διαλύουμε κοινώς αποδεκτά στερεότυπα, συζητάμε, διαβάζουμε, επανεκτιμούμε. Τα κορίτσια μας έχουν περισσότερες ευκαιρίες από αυτές που είχαν οι προηγούμενες γενιές. Όμως, δεν αγαπούν τον εαυτό τους, γιατί δεν τους το επιτρέπει η κοινωνία. Τα σύγχρονα κορίτσια έχουν άγχος, κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές, αυτοτραυματίζονται, είναι δυσαρεστημένα από το σώμα τους και δεν έχουν σωματική αυτονομία, μεγαλώνοντας σε έναν τοξικό και ανταγωνιστικό κόσμο που τα πνίγει μέσα στην ανασφάλεια και στην αυτομομφή.
Τα 7 χαρακτηριστικά του κοριτσιού που αγαπάει τον εαυτό του:
- Έχει προοπτική ισχύος
- Έχει αυτοπεποίθηση για το σώμα του
- Έχει τον έλεγχο του σώματός του
- Είναι ήρεμο
- Είναι ανεξάρτητο και ικανό
- Έχει δυνατές σχέσεις
- Είναι ο εαυτός του
Μπαμπάδες και μαμάδες, δεν θα τα θέλατε όλα αυτά για τις κόρες σας; Δεν θα θέλατε να μη σταθεί ποτέ το φύλο τους ή η μητρότητα εμπόδιο στην καριέρα και στη μισθολογική τους ανέλιξη, δεν θα θέλατε να μην πέσουν σε κακοποιητικό σύντροφο, να μη βιαστούν ψυχικά ή σωματικά, να μην εμφανίσουν ψυχικές διαταραχές οφειλόμενες σε κακή αυτοεικόνα; Να προχωρήσουν μπροστά με πολύ πάθος και καθόλου φόβο; Για να διαβάζετε αυτό το κείμενο, σίγουρα αυτή είναι η επιθυμία σας.
Οι συγγραφείς αφιερώνουν ένα κεφάλαιο στο καθένα από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, εμπλέκουν μέσα και τις γονεϊκές εμπειρίες (το βιβλίο είναι μια άριστη ευκαιρία και για απόκτηση δικής μας αυτογνωσίας), παρουσιάζουν ιστορίες-παραδείγματα και δράσεις ανάλογα με την ηλικία του κοριτσιού, τεκμηριώνουν όσα υποστηρίζουν μέσα από ακαδημαϊκές μελέτες, τονίζουν τη σημασία του παιχνιδιού, δίνουν οδηγίες (που, ΝΑΙ, πρέπει να τηρούμε για τον ύπνο και τις οθόνες) εντοπίζουν και μας υποδεικνύουν τα τοξικά μηνύματα και κάθε τύπου bullying που πρέπει να εξαφανίσουμε από τις ζωές τους, σπάνε τα δικά μας ταμπού (ναι, η κόρη σας αυνανίζεται και καλά κάνει και αργά ή γρήγορα θα κάνει και σεξ –το αντίστροφο θα έπρεπε να σας ανησυχεί…), γιορτάζουν τις αποτυχίες και προβληματίζονται μπρος στην τελειότητα, δίνουν μια ξεχωριστή δράση για τους μπαμπάδες, ενώ ανακεφαλαιώνουν εξαιρετικά, οδηγώντας μας στην εμπέδωση των όσων μελετήσαμε σε κάθε ενότητα.
Η κόρη μου είναι στην προεφηβεία. Διαβάσαμε μαζί πολλά κομμάτια του βιβλίου. Άλλα τα διάβασα μόνη μου, άλλα παρέα με τον μπαμπά της, ενώ βρήκα και κάποια σημεία που τόνισα στον ήδη έφηβο γιο μου, ώστε να έχει απέναντι στο κορίτσι του και σε κάθε κορίτσι τη συμπεριφορά που της αξίζει, χωρίς να επηρεάζεται από την τοξική αρρενωπότητα με την οποία, άθελά του, έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος και δεν ξέρει τι να την κάνει. Αν είστε γονείς κοριτσιών, κάντε δώρο στον εαυτό σας το βιβλίο Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους. Στην ουσία δεν είναι δώρο προς εσάς, αλλά προς τις κόρες σας. Μεγαλώστε τις κόρες που έχετε, όχι αυτές που θα ευχόσασταν να έχετε και αγαπήστε τες με όλη σας την καρδιά! Σε έναν κόσμο που παραμένει ιδιαίτερα σκληρός προς τις γυναίκες, παρά τη φαινομενική ισότητα των φύλων, δεν θα καταθέσουμε, όπως λένε οι συγγραφείς, αμαχητί τα όπλα. Εμείς, οι μπαμπάδες και οι μαμάδες, θα γίνουμε το ασφαλές καταφύγιό τους και ο φάρος τους, ώστε να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και να ανθήσουν για αυτό που είναι! Έχουμε υποχρέωση να μεγαλώσουμε κορίτσια που αγαπούν πρώτα από όλα τον εαυτό τους σε έναν κόσμο που προσπαθεί να τα εντάξει σε κοινωνικά καλούπια και προκαταλήψεις. Ας μεγαλώσουμε, λοιπόν, κορίτσια με αυτοπεποίθηση.
Το βιβλίο Μεγαλώνοντας κορίτσια που αγαπούν τον εαυτό τους των Kasey Edwards και Dr Christopher Scanlon κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
