
Αγαπημένα μου παιδιά, επειδή ήμουν κι εγώ παιδί και κυρίως επειδή συνεργάζομαι με παιδιά που μου εμπιστεύονται όσα αισθάνονται και σκέφτονται, ξέρω ότι μπορεί να φοβάστε. Δεν έχει σημασία τι φοβάστε: Το σκοτάδι, το τέρας, τον κορονοϊό, το σχολείο, τον μπαμπούλα, τους δασκάλους, το νερό, τα ψάρια, τα σκυλιά, τις χελώνες, τα ποδήλατα, τα καρπούζια, τις λέξεις, τα αγάλματα, το σχολείο, τα έντομα, το φεγγάρι, τα καρότα, τις φωτογραφικές μηχανές, τα αυτοκίνητα, τις εξετάσεις, τα κουδούνια, τις κιθάρες, τα κεράκια, τις κάλτσες, τα παπούτσια, τους μαρκαδόρους, τα ψαλίδια, τα φάρμακα, τις τσίχλες, τα αρώματα, τις μπάλες, τα νοσοκομεία, τις μπάμιες, τα μαξιλάρια, τα χαρτιά, τα αεροπλάνα, την Πέππα, τα αστέρια, τις ντομάτες, τους κλέφτες, τα κουνέλια, τα κλειδιά, τα φαντάσματα, τα αγκάθια… Όλοι μας κάτι φοβόμαστε, και οι μικροί μα και οι μεγάλοι. Οι φόβοι μας, μάλιστα, είναι συχνά χρήσιμοι, αρκεί να μάθουμε να τους εκφράζουμε και να τους κατανοούμε. Έχω δυο πολύ καλούς φίλους: Την κυρία Φαγάνα, που βλέπετε στα αριστερά σας, και τον κύριο Χαχάνα, που βλέπετε στα δεξιά σας. Παρέα, βοηθάμε όσα παιδάκια φοβούνται να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους. Θα σας αποκαλύψω το πώς. Η κυρία Φαγάνα καταβροχθίζει τους φόβους με λαιμαργία και ο κύριος Χαχάνας διώχνει με δυνατά γέλια όσους η κυρία φαγάνα δεν μπορεί να χωνέψει (και είναι πολλοί). Η πιο σημαντική όμως δουλειά που κάνουν είναι να δημιουργούν μαζί μου μικρές ιστορίες, με τις οποίες οι φόβοι σας -τσαφ!- μεταμορφώνονται τόσο που τελικά εξαφανίζονται. Στείλτε μου το μικρό σας όνομα και τι είναι αυτό που φοβάστε στο
[email protected], αφήστε με λίγες ημέρες να συνεδριάσω με τους δυο βοηθούς μου και σύντομα θα διαβάσετε στο Τaλκ το δικό σας παραμύθι, ώστε να φοβάστε πια λιγότερο ή και καθόλου!