Όταν το παιδί κάνει κάτι που δεν αρέσει στους γονείς ή δεν κάνει κάτι που επιθυμούν οι γονείς, όταν, με άλλα λόγια δε δέχεται τη συνεργασία, εσείς να ΜΗΝ:

• Ασκείτε κριτική και μην προσβάλλετε το παιδί.
• Κατηγορείτε, μέμφεστε, κρίνετε: «Ποιος έκανε χάλια την κουζίνα;» | «Το δωμάτιό σου είναι απαίσιο!»
• Λέτε «συνέχεια» ούτε «ποτέ δεν…»: «Ποτέ δε συμμαζεύεις».|«Συνέχεια μαλώνετε με τον/την αδερφό-ή σου». «Ποτέ δεν τελειώνεις το διάβασμά σου». 
• Καταφέρεστε εναντίον της προσωπικότητας ενός παιδιού και μην προσκολλάτε ταμπέλες: «Είσαι τεμπέλης/ ανόητος/ άχρηστος/ εγωιστής». 
• Χρησιμοποιείτε σαρκασμό: «Πολύ έξυπνο αυτό που έκανες». |«Ωραία έκθεση, κύριε Σαίξπηρ!»| «Τι καταπληκτική ιδέα να βγεις έξω χωρίς το παλτό σου μια τόσο κρύα μέρα!»
• Απειλείτε: «Αν δε σταματήσεις αμέσως, δε θα βγεις για ένα μήνα!»|«Κάν’ το αμέσως αλλιώς θα φας το ξύλο της ζωής σου!»
• Διατάζετε: «Μάζεψε το παλτό από το πάτωμα τώρα αμέσως!»

Αντιθέτως, ΕΝΘΑΡΡΥΝΕΤΕ το παιδί να οδηγηθεί προς τη συνεργασία:

• Περιγράφοντας το πρόβλημα: «Το τραπέζι της κουζίνας είναι γεμάτο ψίχουλα».| «Ο σκύλος σου γαβγίζει, γιατί θέλει βόλτα».
• Δίνοντας πληροφορίες: «Όταν αφήνουμε υπολείμματα τροφών μαζεύονται έντομα».| «Αφήνουμε τις λασπωμένες μπότες στο πίσω χολ».|«Η αδελφή σου στεναχωριέται, όταν της χαλάς το παζλ.»
• Εξηγώντας στο παιδί τι θέλετε: «Θα ήθελα να καθαρίσεις το τραπέζι τώρα». | «Μπορείς να κλείσεις το τηλέφωνο για να τηλεφωνήσω και εγώ».
• Δίνοντας στο παιδί μια ευκαιρία να διορθωθεί: «Το σφουγγάρι για να καθαρίσεις το τραπέζι είναι κοντά στο νεροχύτη».| «Θα ήταν καλό να βοηθούσες την αδελφή σου να ξαναφτιάξει το παζλ».
• Χρησιμοποιώντας μηνύματα σε πρώτο πρόσωπο: «Στεναχωριέμαι, όταν ακούω αυτά τα επίθετα». 
• Προσέχοντας ένα παιδί, όταν επιδεικνύει σωστή συμπεριφορά, και δίνοντας συγκεκριμένη επιβράβευση: «Μπράβο σου! Τελείωσες όλες τις ασκήσεις των μαθηματικών πριν το φαγητό». |«Το δωμάτιό σου είναι τόσο τακτοποιημένο με όλα τα βιβλία στη θέση τους, τα ρούχα μαζεμένα και το κρεβάτι στρωμένο».
• Βάζοντας το παιδί σε μία θέση όπου θα δει τον εαυτό του πιο θετικά: «Με βοήθησες πολύ που έστρωσες το τραπέζι».| «Ο μικρός αδερφός σου χάρηκε πολύ που τον βοήθησες με τα μαθήματά του».| «Θυμήθηκες όλες τις λεπτομέρειες και μου θύμησες όλα τα απαραίτητα πράγματα για το ταξίδι».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Επικοινωνώντας με τα παιδιά», του Bonnie Miller. Το κείμενο επέλεξε και επιμελήθηκε ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας