Αγαπητό ημερολόγιο…

Σιγά-σιγά πλησιάζουν οι άγιες μέρες του Πάσχα, κλείνουν τα σχολεία (κλαψ) και μπαίνουμε σε ένα ξέφρενο «κυνηγητό» με τον χρόνο για να προλάβουμε να αγοράσουμε λαμπάδες, τσουρέκια, σοκολατένια αβγά, κόκκινα αβγά, μπλε αβγά, κίτρινα αβγά, γενικότερα αβγά σε κάθε χρώμα και μέγεθος.

Όπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος, οι επιλογές προκαλούν πονοκέφαλο: Ήρωες με νυχτικά, γνωστή ροζ γουρουνίτσα με υπαρξιακά ερωτήματα, πλεϊμομπίλ με άπειρες προτάσεις, πασχαλίτσες σε ρόλο σούπερ ήρωα, δεινόσαυροι, βροντόσαυροι, τυραννόσαυροι, γοργόνες και μάγκες, ελικόπτερα, τηλεκατευθυνόμενα, skates, μπουργουτσουλίνια, τζετζελίνια και όχι−άλλο−Θέε−μου−κάνε−το−μαρτύριο−να−σταματήσει.

Εδώ και περίπου δύο εβδομάδες η μικρή μου βάρβαρη αμφιταλαντεύεται για το ποια απ’ όλες τις λαμπάδες είναι η καλύτερη για να τη ζητήσει από τη νονά της. Κάθε μέρα έχει διαφορετική επιλογή και «μόνιμη» κατάληξη:

̶  Ηλέκτρα μου, τι λαμπάδα θέλεις για το Πάσχα;

̶  Είδα μια που έχει τα Rainbocorns!

̶ Τι έχει αστέρι μου;;; Τι είναι αυτό;;; Πονάει;;;

̶   Έλα ρε μαμά! Τα Rainbocorns! Κι αν είμαι τυχερή, μπορεί να πετύχω τα δίδυμα!

̶ Μακάρι να σου χαμογελάσει η τύχη σε αυτό το εξαιρετικά σημαντικό κομμάτι της ζωής, αγάπη μου.

̶  Μαμά με κοροϊδεύεις;

̶  Τι λες αγάπη μου; Κούφια η ώρα που τ’ ακούει…

Και την επόμενη μέρα, δεν είναι πια τα χνουδωτά αρκουδο−ουρανιό−πλασματάκια το μέγα «θέλω». Μπορεί να είναι η Μπάρμπι-αστροναύτης ή ο R2D2 με τσαρούχια ή ο Darth Vader με χιώτικη παραδοσιακή στολή. Μέχρι τη Μεγάλη Δευτέρα που θα ανακοινώσει την τελική της απόφαση στη νονά, όλα τα στοιχήματα είναι ανοιχτά.

Και από μια μεριά, οι νονές και οι νονοί είναι τυχεροί σε αυτό το θέμα. Λαμβάνουν μόνο το τηλεφώνημα της «παραγγελιάς» και δεν ακούνε το καθημερινό πασχαλινό παραλήρημα των πιτσιρικιών μέχρι την αποφράδα ημέρα της Απόφασης. Τις προάλλες ενώ μιλούσα με τη νονά της στο τηλέφωνο, η μικρή αναποφάσιστη ήθελε να μιλήσει με τη «νονούλα της».

̶ Θέλει να σου μιλήσει η Ταλιμπανέζα.

̶ Δωσ’ τη!!

̶ Νονούλα μου;;;

̶  Έλα παιδί μου!

̶  …τι κάνεις;;; (Γαλιφιές και άλλα όμορφα)

̶  Καλά είμαι αγάπη μου, εσύ;;

̶ Καλά. Είδα στην τηλεόραση μια λαμπάδα με ένα βιοπυρηνικό αστρόπλοιο που βγάζει μπουρμπουλήθρες κάτω από το νερό και…

Κάθομαι και την κοιτάω και ακούω τη νονά που δεν μπορεί να σταματήσει να γελάει από την άλλη μεριά της γραμμής. Σκέφτομαι πως σε καμιά δεκαριά χρόνια που θα είναι έφηβη, θα ζητάει το καινούργιο σκουτεράκι που έχει επισυναπτόμενη και μια λαμπάδα ή ένα τριήμερο ταξίδι στο Πωγώνι των Ιωαννίνων, δώρο-έκπληξη με το σοκολατένιο αυγό και με πιάνουν τα γέλια. Ξαναπαίρνω το ακουστικό.

̶  Είσαι καλά;; Αντέχεις; Έχουμε ακόμα δύο εβδομάδες.

̶  Αντέχω, αντέχω!

Και εκείνη γελάει. Και γελάω και εγώ μαζί της. Όπως κάνουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Μέχρι την επόμενη χρονιά.