«Αυτό το καλοκαίρι θέλετε να είστε γοργόνα ή φάλαινα;» Στην είσοδο ενός γυμναστηρίου υπήρχε η εικόνα μιας πολύ λεπτής και όμορφης γυναίκας και αυτό ήταν γραμμένο στη λεζάντα. Η ιστορία συνεχίζεται και γίνεται καλύτερη, αφού την επόμενη μέρα μια γυναίκα – πελάτισσα του γυμναστηρίου – έγραψε:
«Αγαπητοί μου, οι φάλαινες ήταν πάντοτε περικυκλωμένες από φίλους (δελφίνια, φώκιες, ανθρώπους με περιέργεια), είναι σεξουαλικά ενεργές και ανατρέφουν τα παιδιά τους με μεγάλη τρυφερότητα. Διασκεδάζουν σαν τρελές με τα δελφίνια και τρώνε πολλές γαρίδες. Κολυμπούν όλη την ημέρα ταξιδεύουν σε φανταστικά μέρη, όπως στην Παταγονία, στη Θάλασσα του Μπάρεντς και στους κοραλλιογενείς υφάλους της Πολυνησίας. Τραγουδούν απίστευτα καλά και μερικές φορές το τραγούδι τους βρίσκεται σε cds. Είναι εντυπωσιακά και αγαπητά ζώα που όλοι υπερασπίζονται και θαυμάζουν.
Γοργόνες δεν υπάρχουν. Αλλά και αν υπήρχαν, θα βρίσκονταν στην ουρά αναμονής στο ιατρείο ενός ψυχιάτρου, λόγω του προβλήματος της διχασμένης τους προσωπικότητας: Γυναίκα ή ψάρι; Δε θα είχαν σεξουαλική ζωή και δε θα μπορούσαν να κυοφορήσουν παιδιά. Ναι, θα ήταν χαριτωμένες αλλά μόνες και λυπημένες. Και στην τελική, ποιος θέλει δίπλα του ένα κορίτσι που μυρίζει ψαρίλα; Χωρίς αμφιβολία, θα προτιμούσα να είμαι φάλαινα.
Σε μια εποχή όπου τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν με πρότυπα που στηρίζουν ότι μόνο το λεπτό είναι όμορφο, εγώ προτιμώ να φάω παγωτό με τα παιδιά μου, να απολαύσω ένα δείπνο με το σύζυγό μου, να φάω, να πιω και να διασκεδάσω με τους φίλους μου. Εμείς οι γυναίκες, παίρνουμε βάρος επειδή συσσωρεύουμε τόση σοφία και γνώση που δεν υπάρχει αρκετός χώρος στα κεφάλια μας, οπότε απλώνεται σε όλο μας το κορμί»
