Καθώς πλησιάζουν μέρες γιορτινές, κοιτάω τα μικρά παιδιά γύρω μου που περιμένουν δώρα. Κι έχουμε δυο ειδών παιδιά γύρω μας, τα δικά μας και τα ξένα που είναι εδώ, συχνά μάλιστα μόνα τους, χωρίς γονείς.

Έχω δύο σκέψεις, πιστεύω πολύτιμες, και για τις δύο αυτές τόσο διαφορετικές ομάδες παιδιών. Και οι δυο έχουν να κάνουν με την πρόταση του Αριστοτέλη ότι αρετή είναι οι συνεχείς καλές συνήθειες…

Αυτή την εποχή, που έρχεται ο χειμώνας με πολλές ιώσεις, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να συνηθίσουν να πλένουν τα χέρια τους, σίγουρα τουλάχιστον πριν από το φαγητό. Και να τα πλένουν καλά, σίγουρα με σαπούνι, όχι συμβολικά να τα ξεβγάζουν με λίγο νερό για να ξεφορτωθούν τη μαμά. Έτσι γίνεται συνήθως με κάτι που τα υποχρεώνουμε να κάνουν και δεν τους έχουμε εξηγήσει γιατί. Τους μιλάτε, λοιπόν, για τα μικρόβια και εξηγείτε ότι οι γιατροί μάς λένε πως το να πλένεις τα χέρια σου καλά είναι η καλύτερη πρόληψη εναντίον της γρίπης και των κρυολογημάτων. Δώρο μεγάλο αν καταφέρουν να το μάθουν και να τους γίνει συνήθεια ζωής… Σκεφτείτε από τι θα γλυτώσουν.

Το άλλο δώρο που προτείνω να τους κάνουμε είναι να τους μάθουμε να βοηθούν τον διπλανό τους που έχει μεγάλη ανάγκη. Και τούτες τις μέρες έχουν τόσα κυριολεκτικά διπλανά τους παιδιά που τους λείπουν τα πάντα: πατρίδα, γονείς σπίτι, ελπίδα, όλα… Ανάλογα με την ηλικία τους, πρέπει κάτι να τους πούμε για όλα αυτά τα παιδιά στα οποία βρισκόμαστε κυριολεκτικά δίπλα. Ζούμε σε μια χώρα που σε λίγο καιρό θα γιορτάσει τον Άγιο Βασίλη και θα πλημμυρίσει στα δώρα. Δώρα για όλους εκτός από αυτά τα παιδιά…

Μπορούμε, λοιπόν, να μάθουμε στα δικά μας να βοηθάνε και να μοιράζονται από τα δικά τους τα καλά. Όλοι ζούμε κοντά σε κάποιον ξενώνα για ασυνόδευτα παιδιά ή μπορούμε να ψάξουμε και να βρούμε. Μπορούμε να έρθουμε σε επαφή, να ζητήσουμε ονόματα και ηλικίες παιδιών και να ρωτήσουμε τι δώρο θα ήθελαν. Με αυτή την λίστα τα παιδιά μας, οι φίλοι τους, οι γείτονες και οι συμμαθητές τους θα μπορούσαν να μαζέψουν όλα αυτά τα συγκεκριμένα δώρα για τα συγκεκριμένα παιδιά.

Και το μεν ξένο παιδάκι θα χαρεί διπλά, όχι μόνο για το αντικείμενο, αλλά και γιατί κάποιος το υπολογίζει και εκπληρώνει τις επιθυμίες του. Πράγμα που δίνει κουράγιο. Το δε δικό μας παιδάκι θα μάθει να προσφέρει ένα άρτιο, καθαρό, δικό του παιχνίδι σε έναν συνομήλικό του που δεν έχει τίποτα. Έτσι  θα πάρει μια ιδιαίτερη χαρά που δεν θα μπορεί να του τη δώσει τίποτα κρυμμένο σε κανένα κουτί.

Αυτό είναι σίγουρο από προσωπική εμπειρία και ίσως θα μπορούσε και να το μαντέψει κανείς. Όταν κάνεις κάτι που βοηθάει άλλους, αυτό κάνει κι εσένα πιο ευτυχισμένο από οτιδήποτε άλλο. Άρα, δώρο μεγάλο δεν είναι κι αυτό; Να μάθουμε στα παιδιά μας να νοιάζονται για τον διπλανό τους; Κι αυτό ξεκινάει από τότε που είναι μικρά.

Άλλου τύπου δώρα και αυτά, φθηνά και πολύτιμα! Ελπίζω να συμφωνείτε!

Μου γράφετε τους προβληματισμούς σας στο anthycam@gmail.com.