Φέτος λέω να σκέφτομαι να δίνω έμφαση-λίγο περισσότερη- στο ρόλο που παίζουμε εμείς οι μεγάλοι στα θέματα που αφορούν τα παιδιά μας! Γιατί αυτό είναι κάτι που μπορούμε άμεσα να διορθώσουμε. Ή απλά να αλλάξουμε λίγο. Ήρθε λοιπόν ο Σεπτέμβριος, μαγευτικά συνδεδεμένος με πρωτοβρόχια, κυκλάμινα και την έναρξη της σχολικής χρονιάς για τα παιδιά μας.
Τα οποία παιδιά μας -ναι- τα αγαπάμε πολύ, αλλά χαιρόμαστε επίσης πάρα πολύ να τα βλέπουμε να περνούν το κατώφλι του σχολείου. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, η χαρά δεν είναι μόνο γιατί πιστεύουμε ότι το σχολείο είναι μια πολύ σημαντική επένδυση για την ζωή τους, αλλά και γιατί μας κούρασε το καλοκαίρι μαζί τους. Δεν είναι ντροπή να ομολογήσει κανείς ότι είναι καλά, χρυσά, αλλά και εξοντωτικά τα μικρά παιδιά! Και ότι βολεύει να έχει άλλος την ευθύνη τους αρκετές ώρες την ημέρα.
Όποιοι τέλος πάντων και να είναι οι λόγοι, χαιρόμαστε πάρα πολύ που αρχίζουν ξανά σχολεία. Γιατί τα μικρά μας θα μάθουν γράμματα, του θεού τα πράγματα, που λέει το φεγγαράκι, και αριθμούς και θα κάνουν καλούς φίλους και θα παίζουν καινούρια παιχνίδια και θα έχουν παρέα όλη μέρα. Τέλεια.
Τη δείχνουμε αυτή την χαρά μας και την πεποίθηση ότι ξεκινάει κάτι καλό και σημαντικό στην ζωή τους. Το έχω ξαναπεί: σε μια κοντινή ξένη χώρα, τα παιδιά των σχολείων φτιάχνουν μία μεγάλη αψίδα από λουλούδια για να υποδεχθούν τα πρωτάκια την πρώτη μέρα του σχολείου. Σκεφτείτε το μήνυμα.
Εμείς μπορούμε να τακτοποιήσουμε το δωμάτιο τους μαζί και να πετάξουμε ή να φυλάξουμε όλα τα περσινά σχολικά απομεινάρια. Να κάνουμε μικρή έξοδο για ψώνια, φρέσκα μολύβια και γόμες και τετράδια. Και μετά κέρασμα εορταστικό οι δυο μας ή οι τρεις μας. Μπορούμε ίσως να κουρευτούμε μαζί “για να μην πέφτουν τα μαλλιά σου πάνω στα ωραία μάτια σου, που πρέπει να βλέπουν ως τον πίνακα”. Πρότεινα σε γνωστό μου κοριτσάκι να το πάω στο κομμωτήριο τούτες τις μέρες και με πολύ καμάρι μου είπε: “Όχι ευχαριστώ πάω πάντα με την μαμά μου και κουρευόμαστε πριν αρχίσει το σχολείο μου”. Έμοιαζε τόσο ευχαριστημένη με αυτή την μικρή ιεροτελεστία πριν την αρχή του σχολείου. Μπορούμε να καλέσουμε τον παππού και την γιαγιά ή αγαπημένους οικογενειακούς φίλους για να τα γιορτάσουμε και να τα τιμήσουμε που αρχίζουν μια καινούργια χρονιά στο σχολείο. Έτσι, δίνουμε το πως την επομένη ξεκινούν κάτι σημαντικό στην ζωή τους. Κάνοντας διάφορες μικρές πράξεις, δεν χρειάζονται λόγια.
(Αυτό ισχύει σχεδόν στα πάντα με τα μικρά παιδιά. Που σπάνια ακούνε τα λόγια μας. Αλλά πάντα “ακούνε” τις πράξεις μας). Τις πράξεις ή τα πιο αόρατα μηνύματα που μεταδίδουμε συνειδητά ή ασυνείδητα καμιά φορά.
Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν. Πρώτα πρώτα να καταλάβουμε τι θέλουμε να πούμε στα παιδιά μας για την αρχή του σχολείου. Και μετά να δούμε αν το “λέμε” αρκετά πειστικά! Αρκετά πειστικά να το ακούσουν και να πάνε με φόρα και κέφι στη μάθηση. Εγώ αυτό θέλω. Να θέλουν να μάθουν. Τον ακούω να καγχάζει τον αντιρρησία μου… Χα χα! Τώρα θα μας κάνει να θέλουμε κιόλας!
