Με μεγάλη μου χαρά, διαπίστωσα ότι το καινούργιο βιβλίο της Μαρίνας Γιώτη είναι καταρχάς το καλύτερό της (και κειμενικά και εικαστικά) και κατά δεύτερον ότι βρίσκει εφαρμογή και στους γονείς, εκτός από τα παιδιά. Σύντομα, θα γράψω μια αναλυτική του παρουσίαση. Σήμερα, έδωσα τον λόγο στη δημιουργό, για να μας συστήσει το ΓΕΤΙ της και τη δύναμη του «ακόμη».

Καλησπέρα, Μαρίνα! Χαιρόμαστε πολύ που σε ξαναφιλοξενούμε στις σελίδες μας! Καταρχάς, πώς περνάτε στην καραντίνα και τι είναι αυτό που σου έχει λείψει περισσότερο;
Μου έχουν λείψει οι γονείς μου, οι φίλοι μου, τα ταξίδια, οι αγκαλιές. Μέχρι τον Φεβρουάριο ταξίδευα για παρουσιάσεις σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, πράγμα φυσικά ανέφικτο αυτή την εποχή. Πέρα από αυτά, που η έλλειψή τους μου στοιχίζει πολύ καθημερινά, η καραντίνα έχει υπάρξει ιδιαίτερα δημιουργική για μένα. Από την αρχή βάλαμε ένα πρόγραμμα στο σπίτι μας που να τα έχει όλα και έτσι τουλάχιστον νιώθουμε παραγωγικοί. Κατά τη διάρκεια της πρώτης, αλλά και αυτής της καραντίνας, τελείωσα δυο βιβλία, έφτιαξα δραστηριότητες για τα παιδιά που μένουνε σπίτι, έκανε live και βρήκα νέους τρόπους να επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου μέσω των social media. Αυτό έδωσε και σε μένα τεράστιο δύναμη και χαρά να συνεχίσω να ονειρεύομαι.

Πάμε, τώρα, στο νέο σου εικονογραφημένο βιβλίο, που ονομάζεται «Γέτι. Η δύναμη του ακόμη» και στο οποίο πρωταγωνιστούν ένα γαλάζιο ΓΕΤΙ και ένα Αγόρι. Πότε τους πρωτοσυνάντησες και πώς αποφάσισες να πορευτείς μαζί τους; Είχες υπάρξει ποτέ το Αγόρι και βρέθηκε ένα ΓΕΤΙ να σε πάρει από το χέρι και να σε σπρώξει μπροστά, εδώ που βρίσκεσαι σήμερα;
Η ιδέα γεννήθηκε πριν περίπου 5 χρόνια όταν βρέθηκα σε μια διάλεξη ενός Άγγλου εκπαιδευτικού στο σχολείο της κόρης μου. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά για τις μελέτες της ψυχολόγου Carol Dweck πάνω στη νοοτροπία ανάπτυξης και ενθουσιάστηκα με την ιδέα. Το ΓΕΤΙ ήρθε λίγο μετά, γεννήθηκε από το Αγγλικό «Yet» που σημαίνει «ακόμη» και είναι ένας φανταστικός φίλος και εμφανίζεται εκεί που τον έχουμε ανάγκη, να μας δώσει μια μικρή ώθηση για να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Για μένα το «ακόμη» είναι νοοτροπία ζωής. Πιστεύω ότι είμαι ένας άνθρωπος σε … εξέλιξη και ότι δεν έχω καταφέρει, δεν το έχω καταφέρει… ακόμη! Φυσικά, απογοητεύομαι για λίγο όταν δεν τα καταφέρνω, αλλά μετά σηκώνομαι και ξαναπροσπαθώ και αυτό θέλω να περάσω στα παιδιά και τους γονείς. Δεν είναι ένα βιβλίο που το διαβάζεις μια φορά, αλλά μια ολόκληρη νοοτροπία που για να δουλέψει πρέπει να μπει στην καθημερινότητά όλων μας και να αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, την αποτυχία, την απογοήτευση και αντιλαμβανόμαστε τα ταλέντα και τις ικανότητές μας.       

ΑΚΟΜΗ είναι η μαγική λέξη, η μόνη που μπορεί να πει το ΓΕΤΙ μας και τη λέει και την ξαναλέει στο Αγόρι. Πόσο μπορεί να ενδυναμώσει ένα παιδί η χρήση της; Πόσο μπορεί να του ενισχύσει την αυτοπεποίθηση; Θέλεις να δώσεις ορισμένα παραδείγματα στους αναγνώστες μας;
Η λέξη «ακόμη» είναι μια μαγική λέξη που βοηθά το μυαλό μας να δυναμώσει. «Δεν μπορώ να το κάνω… ακόμη», «Δεν έχω φίλους… ακόμη», «Δεν ξέρω την απάντηση… ακόμη!» Τόσο απλά, δεν αλλάζει τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι το πρόβλημα;

Τι ακριβώς είναι η σταθερή νοοτροπία και τι η νοοτροπία ανάπτυξης, το δίπολο, δηλαδή, πάνω στο οποίο έχεις βασίσει το βιβλίο σου;
Η θεωρία βασίζεται στις μελέτες της ψυχολόγου Carol Dweck, όπου στο βιβλίο της Mindset: The New Psychology of Success μιλάει για δυο τύπους νοοτροπίας: Η σταθερή νοοτροπία, “fixed mindset”, θεωρεί τις ικανότητες και τον χαρακτήρα των παιδιών δεδομένα και αδύνατον ν’αλλάξουν σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκειά της ζωής τους. Αυτός είναι ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας μέχρι πρόσφατα. Τα επιβραβεύουμε για την εξυπνάδα τους και μιλάμε για τα ταλέντα τους σαν να είναι κάτι που κληρονόμησαν και δεν μπορεί να αλλάξει. Το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Πολύ συχνά για να αποφύγουν το αίσθημα αποτυχίας και να μην εκτεθούν, τα παιδιά φοβούνται να δοκιμάσουν νέα πράγματα και δεν αναπτύσσουν τις ικανότητες τους, αλλά παραμένουμε στα ίδια γνωστά μονοπάτια. Η νοοτροπία της ανάπτυξης, “growth mindset”, από την άλλη, λατρεύει μια καλή πρόκληση και βλέπει την αποτυχία όχι ως απόδειξη έλλειψης ικανότητας των παιδιών μας, αλλά ως μια ευκαιρία να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Έτσι όταν δεν καταφέρνουν κάτι δεν σημαίνει ότι δεν είναι αρκετά έξυπνα ή ικανά, αλλά ότι απλά χρειάζονται περισσότερη δουλειά. Κάθε αποτυχία είναι μια πρόκληση που θα πρέπει να τα ενεργοποιεί και όχι κάτι για το οποίο θα πρέπει να ντρέπονται. Κάθε φορά που δεν τα καταφέρνουμε είναι μια ευκαιρία να μάθουμε κάτι καινούργιο και να προσπαθήσουμε ξανά.

Πολλοί γονείς δεν γνωρίζουν, ίσως γιατί και οι παιδίατροι ή/και οι εκπαιδευτικοί δεν το τονίζουν, ότι το παιδικό μυαλό εξελίσσεται, εξασκείται και ενδυναμώνει. Αλλά και το αντίστροφο. Ότι εάν το μυαλό δεν εξασκείται, μπορεί ο δείκτης νοημοσύνης μας να χαμηλώσει. Προτείνεις, λοιπόν, γυμναστική για το μυαλό. Θες να μας δώσεις μερικά παραδείγματα που μπορούμε όλοι να εφαρμόσουμε στην καθημερινότητά μας;
Πράγματι, μελέτες έχουν δείξει ότι το IQ μας αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Μπορούμε δηλαδή να γίνουμε εξυπνότεροι και να δημιουργούμε συνάψεις απλά με το να προκαλούμε το μυαλό μας, να το γυμνάζουμε, να το ξεβολεύουμε. Να μην εφησυχάζουμε με αυτά που ήδη ξέρουμε και να μαθαίνουμε νέα πράγματα, όπως μια ξένη γλώσσα, ένα νέο άθλημα ή ένα παιχνίδι όπως το σκάκι. Να διαβάζουμε βιβλία που μας μαθαίνουν νέα πράγματα. Να το χρησιμοποιούμε!

Όπως είπες, επέλεξες για ήρωά σου ένα ΓΕΤΙ, παραφράζοντας το αγγλικό YET; Είσαι έτοιμη για μια συνέχεια στη διεθνή σου καριέρα; Και μην ακούσω Not Yet… Σοβαρά, ποια είναι τα σχέδιά σου για το ΓΕΤΙ στο εξωτερικό;
Εγώ έτοιμη είμαι εδώ και καιρό, αλλά δεν είναι κάτι εύκολο. Δυστυχώς, δεν υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για Έλληνες συγγραφείς στο εξωτερικό και πρέπει να χτιστεί αυτή η γέφυρα από την αρχή. Δεν το έχω καταφέρει λοιπόν στον βαθμό που θα ήθελα… ακόμη! Δεν το βάζω κάτω. Όλο και με τριγυρνάει, όλο και πλησιάζω και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα ανοίξει και αυτή η πόρτα.

Τέλος, μια συμβουλή προς όλους όσοι σε διαβάζουν, σε αγαπούν και ζορίζονται ποικιλοτρόπως αυτήν τη δύσκολη περίοδο…
Θα ήθελα να τους θυμίσω κάτι που λέω συχνά τελευταία: το μυαλό μας σε εμάς τους ανθρώπους είναι το πιο δυνατό μας όπλο. Με αυτό έχουμε ξεχωρίσει από όλα τα άλλα είδη στον πλανήτη. Τώρα που είναι πιο δύσκολο να ταξιδέψει το σώμα μας, το μυαλό μας έχει τη δύναμη να ταξιδέψει σε όλο τον πλανήτη και να ζήσει πολλές ζωές μέσα από τα βιβλία και τις ιστορίες. Μη σταματάτε στιγμή να το γυμνάζετε και να τον προπονείτε. Τίποτα δεν είναι αδύνατο αν μάθουμε να προσπαθούμε και να μην τα παρατάμε. Καμιά καταστροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν κράτησε για πάντα. Κρατηθείτε γεροί, κρατηθείτε ασφαλείς για λίγο… ακόμη και όλα θα πάνε καλύτερα!  

ΒΙΟ: Η Μαρίνα Γιώτη είναι βραβευμένη συγγραφέας και εικονογράφος της επιτυχημένης σειράς «Παραμύθια Αλλιώς», του βιβλίου για μαμάδες «Μια καρδιά» και άλλων παιδικών βιβλίων από τις Εκδόσεις Διόπτρα, αλλά και ακούραστη εξερευνήτρια της παιδικής φαντασίας. Μετά το «Δώσε Λύση στο Μελίσσι» που τόσο αγαπήθηκε από τα παιδιά, πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της σειράς «Μελισσάκια στα Θρανία» με τίτλο «Το Κάτι τι;». Βιβλία της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και ιταλικά. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τη Μαρίνα, τα βιβλία της ή να βρείτε εκπαιδευτικό υλικό και δραστηριότητες στο www.marinagioti.gr
Ακολουθήστε τη Μαρίνα στα Social
Κλειστή Ομάδα Αναγνωστών Μαρίνας Γιώτη στο Facebook: https://www.facebook.com/groups/193774821199274/
Facebook σελίδα: https://www.facebook.com/marinagiotiofficial
Instagram: https://www.instagram.com/marina_gioti/