“Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού: να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου”. Θα ξεκινήσω με αυτό το ρητό του Μπέρναρντ Σω, καθώς η συγγραφέας Μαρίνα Γιώτη στο βιβλίο της “Ρεβιθοκοντούλης“, με τη βοήθεια και πάλι του ρεπόρτερ Φάνη, μας φέρνει αντιμέτωπους με ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της παιδικής μας ηλικίας, τον φόβο.
Δύο ιστορίες σε ένα βιβλίο για ακόμη μία φορά. Η μία εκδοχή διαδέχεται την άλλη και μαζί διαπραγματεύονται το συναίσθημα του φόβου που τόσο απασχολεί τους γονείς και τα παιδιά στην καθημερινότητά τους, καθώς όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο μεγαλώνουν και οι φόβοι τους, και γίνονται όλο και πιο πραγματικοί.
Στο κλασικό παραμύθι παρουσιάζεται η κάπως «πειραγμένη» από τη συγγραφέα μας «κλασική» ιστορία του Κοντορεβιθούλη, όπου οι γονείς του τον εγκαταλείπουν μαζί με τα αδέρφια του στο δάσος διότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και δυσκολεύονται πολύ να τα μεγαλώσουν. Αυτό είναι ίσως και το πιο τρομακτικό κομμάτι της ιστορίας. Ο φόβος της εγκατάλειψης που έχει ένα παιδί και οι φοβίες γύρω από αυτό το συναίσθημα. Ο Κοντορεβιθούλης τελικά, στην ιστορία αυτή, κατορθώνει με διάφορα τεχνάσματα να βοηθήσει τα αδέρφια του και βρίσκει τον τρόπο να επιβιώσουν. Έτσι, στο τέλος επιστρέφουν όλοι πίσω στους γονείς τους, υγιείς αλλά και με χρήματα, τα οποία και τους επιτρέπουν να «ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».
Στην παραλλαγή, η συγγραφέας, μέσω του δαιμόνιου ρεπόρτερ Φάνη, θέτει κάποια πολύ βασικά και σημαντικά ερωτήματα, πετυχαίνει και βρίσκει τον τρόπο να απαλύνει το επώδυνο συναίσθημα της εγκατάλειψης. Τελικά, ανακαλύπτουμε ότι δεν εγκατέλειψαν οι γονείς τον Κοντορεβιθούλη και τα αδέρφια του στο δάσος, αλλά αντιθέτως, ο Κοντορεβιθούλης με ένα γράμμα που αφήνει στους γονείς του, εξηγεί πως έφτασε ο καιρός να βοηθήσουν και τα παιδιά τους γονείς τους: «Φοβάμαι πολύ, αλλά γνωρίζω μέσα στην καρδιά μου ότι, αν χρειαστεί, θα μπορώ πάντα να επιστρέφω κοντά σας και αυτό μου δίνει τη δύναμη να κάνω το πρώτο βήμα».
Έτσι επιτυγχάνεται το πρώτο σημαντικό βήμα που περιμένει κάθε γονιός να κάνει το παιδί του… να «απομακρυνθεί» από κοντά του (πρώτο βήμα, πρώτη διανυκτέρευση σε φιλικό σπίτι, πρώτη φόρα στην κατασκήνωση, πρώτη μέρα στο σχολείο), ενώ, συγχρόνως, το παιδί νιώθει ασφάλεια, αποκτά εσωτερική δύναμη και χτίζει με κάθε τέτοιο βήμα την αυτοπεποίθησή του, που τον βοηθάει να πετύχει τελικά την ενηλικίωση.
Ο Κοντορεβιθούλης, λοιπόν, σε αυτή την ιστορία τα καταφέρνει και δεν φοβάται να ακολουθήσει τους στόχους του, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που βρίσκει στον δρόμο του. Γνωρίζει καλά πως τον φόβο, όπως και την προσωποποίησή του, το πουλί της ιστορίας, όσο τον τρέφουμε τόσο μεγαλώνει, και χρειάζεται να τον αντιμετωπίσουμε ώστε να τον ξεπεράσουμε.
Ο Κοντορεβιθούλης, στην ιστορία της Μαρίνας Γιώτη, είναι ένας ήρωας-πρότυπο που υπερνικάει τους φόβους του, βοηθάει την οικογένειά του, ανακαλύπτει τι τον κάνει ευτυχισμένο, καταφέρνει να το ακολουθήσει και επαγγελματικά, κάτι το οποίο τον γεμίζει με «τεράστια χαρά» και τον ευχαριστεί όσο τίποτα άλλο.
Το παραμύθι της Μαρίνας Γιώτη είναι ένας οδηγός ενηλικίωσης και θάρρους για μικρά και μεγάλα παιδιά, καθώς διαπραγματεύεται, με τη λογική και τη σκέψη, πολλαπλά θέματα και συναισθήματα που αφορούν τη σταθερή και σωστή βάση της ψυχικής υγείας, με στόχο να μπορέσουν τα παιδιά αυτά να εξελιχθούν και να προχωρήσουν από τη φάση της ανωριμότητας στη φάση της ωρίμανσης.
Το παραπάνω κείμενο είναι ο πρόλογος της ψυχολόγου Σοφίας Αντύπα στο νέο παιδικό βιβλίο Ρεβιθοκοντούλης της Μαρίνας Γιώτη.
Η Μαρίνα Γιώτη είναι συγγραφέας και εικονογράφος της επιτυχημένης σειράς Παραμύθια Αλλιώς και άλλων παιδικών βιβλίων από τις Εκδόσεις Διόπτρα αλλά και ακούραστη εξερευνήτρια της παιδικής φαντασίας. Το τελευταίο της βιβλίο Ρεβιθοκοντούλης μιλάει στα παιδιά για τον φόβο και για το πώς μπορούμε να τον ξεπεράσουμε!
