(σε συνεργασία με τα Εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων»)
Το ότι από σήμερα μετράμε μερικές μόνο μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα, είναι γεγονός. Γεγονός όμως είναι ότι η διαπίστωση αυτή είναι ωραιότατα τοποθετημένη στο ημερολόγιο και όχι στη συνείδησή μου. Το πλήθος των υποχρεώσεων και ο πιεσμένος χρόνος, μάλλον με κάνει να κοιτάζω με έκπληξη το χριστουγεννιάτικο δέντρο κάθε φορά που μπαίνω στο σαλόνι μου. Καμιά φορά φοβάμαι μήπως συμβεί το ίδιο και με τα παιδιά μου, μήπως πάψει να τους περιβάλλει αυτή η μαγική αστερόσκονη των Χριστουγέννων, αυτή που μεταμορφώνει την κάθε στιγμή σε κάτι αξέχαστα μαγικό.
Αυτή η αστερόσκονη ευτυχώς γεμίζει τις σχολικές τάξεις τους, εκεί που όλα κινούνται γύρω από τη δική τους κλίμακα. Όχι μόνο οι γιορτινές ιστορίες και τα τραγούδια, αλλά και όλα αυτά τα χριστουγεννιάτικα bazaar. Βασικά κυρίως αυτά. Που μπορεί για εμάς τους μεγάλους να μοιάζει με άλλη μια τυπική υποχρέωση, για τα παιδιά μας όμως είναι (ευτυχώς) κάτι εντελώς διαφορετικό.
Στο Bazάρι που έγινε στα Εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων» την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου, τα παιδιά έβαλαν πραγματικά τα δυνατά τους. Έφτιαξαν διακοσμητικά αντικείμενα, έργα τέχνης και γλυκά, ενώ ετοίμασαν δράσεις με χορό και μουσική. Όλα αυτά που ετοίμασαν με μεγάλη αγάπη μετατράπηκαν σε «πράξεις ζωής», έτσι ονόμασαν συμβολικά τα κουπόνια της εκδήλωσης παιδιά και εκπαιδευτικοί που θα συνεσέφεραν στο Σύλλογο Όραμα Ελπίδας και στην οργάνωση givethekids. Στο Bazάρι των Εκπαιδευτηρίων «Ο Πλάτων» έβαλαν την πινελιά τους και οι γονείς, δίνοντας το παράδειγμα -που σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς του σχολείου- παραμένει το πιο δυνατό εκπαιδευτικό εργαλείο.
Στον Πλάτωνα, λοιπόν «τα παιδιά μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία αποκτούν γνώση και συνείδηση της θέσης τους στον κόσμο, ως ελεύθεροι υπεύθυνοι πολίτες, οπότε η προσφορά ταυτίζεται φυσικά με την έννοια της δημιουργικής ζωής. Επίσης, όσο αυτό είναι δυνατό με βάση την ηλικία και τη συναισθηματική τους ανάπτυξη, τα παιδιά παραδίδουν τα ίδια τις προσφορές τους, βιώνοντας τη χαρά του να δώσουν, να δουν πόσο νόημα έχει αυτό για τον αποδέκτη, αλλά και να δεχτούν ένα ειλικρινές ευχαριστώ. Γιατί έχει σημασία να μπορώ όχι μόνο να δίνω, αλλά και να δέχομαι από τους συνανθρώπους μου, αν θέλω να είμαι ενεργό μέλος μιας ουσιαστικής κοινωνίας».
Με λίγα λόγια, τα παιδιά ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν στις δράσεις της κοινωνικής προσφοράς. Ξεκινώντας από δραστηριότητες που είναι εστιασμένες στο κλειστό και φιλικό περιβάλλον της τάξης, προχωράμε σε δράσεις που αφορούν σε ολόκληρη τη σχολική κοινότητα, την ευρύτερη κοινωνία και τέλος τον κόσμο ολόκληρο. Έτσι σταδιακά τα παιδιά ωριμάζουν, αποκτούν ενσυναίσθηση, μαθαίνουν να νοιάζονται, αλλά και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που διευκολύνουν τη μεταξύ μας συμβίωση. Στόχος των εκπαιδευτηρίων είναι να διαμορφώνει προσωπικότητες μαθητών που συνειδητοποιούν τις δυνάμεις τους και τον τρόπο που μπορούν να αναπτυχθούν, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και σχεδιάζουν δράσεις.
Σύμφωνα με τους ανθρώπους των εκπαιδευτηρίων, ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι ένας: Τα παιδιά να μαθαίνουν από πολύ νωρίς –ξεκινώντας από την προσχολική ηλικία- τι σημαίνει προσφορά σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη, στα ζώα που έχουν ανάγκη, στη φύση που έχει ανάγκη. Με έναν τρόπο, αυτά πρέπει να τους τα μαθαίνουμε κι εμείς οι γονείς τους από πολύ νωρίς.
Έτσι μαθαίνουν ότι προσφορά είναι μία φυσική επιλογή και διπλανός μου είναι κάθε άνθρωπος ή ύπαρξη στον πλανήτη, χωρίς διακρίσεις, γιατί όλοι είμαστε μέρη μιας μεγάλης αλυσίδας. Και το πιο σημαντικό: Μοιράζομαι και στηρίζω δεν σημαίνει δίνω ελεημοσύνη, αλλά δείχνω αλληλεγγύη. Άλλωστε η προσφορά δεν προϋποθέτει ο αποδέκτης να είναι αδύναμος. Μπορεί απλά να θέλω να δώσω χαρά, φιλία, αγάπη, στην οικογένειά μου, στην τάξη μου, στο σχολείο μου, στη γειτονιά μου, στην πόλη μου, στη χώρα μου, στον κόσμο.
Και το γιορτινό Bazάρι της 5ης Δεκεμβρίου έδειξε σε όλους ότι εκεί στον Πλάτωνα τα καταφέρνουν.
