Η νέα σειρά των εκδόσεων Διόπτρα “Ζεν για παιδιά” περιλαμβάνει τρυφερές ιστορίες για να περάσουμε ήρεμες στιγμές με το παιδί μας και να μπορέσουμε να του μάθουμε και να του δείξουμε πώς να εκφράζει τα συναισθήματά του. Με την Ελεάννα, επιλέξαμε αρχικά να διαβάσουμε το παραμύθι “Η Μπαλού έχει θυμώσει”. Ήταν μία ήρεμη ώρα, λίγο πριν από τον βραδινό μας ύπνο, καθίσαμε άνετα στο διπλό κρεβάτι και απολαύσαμε την ιστορία.

Μια μικρή αρκουδίτσα, η Μπαλού, θυμώνει αρχικά επειδή η μαμά της δεν της δεν τις πήρε τα γλειφιτζούρια που ήθελε και έπειτα, τσαντισμένη, τα βάζει με μία μικρή μέλισσα, που προστατεύει το μέλι της. Η μαμά της Μπαλού αφουγκράζεται τον θυμό της κόρης της και το ξέσπασμά του και χρησιμοποιώντας μεθόδους ζεν (που δεν θα σας της πούμε εδώ, θα τις ανακαλύψετε στο βιβλίο) καταφέρνει να την ηρεμήσει και να την κάνει εν τέλει να συνειδητοποιήσει το πόσο άσχημα συμπεριφέρθηκε.

Η ιστορία της Μπαλού διδάσκει στο παιδί (και θυμίζει στον γονιό) πώς να χαλαρώνει και να χαρίζει στον εαυτό του στιγμές ηρεμίας, μέσα από διασκεδαστικές ασκήσεις που ανακαλύπτει κατά την ανάγνωση της ιστορίας. Έτσι η υπερένταση και ο θυμός εξαφανίζονται. Διαβάζοντας το βιβλίο συχνά, το παιδί θα αφομοιώσει τις ασκήσεις και σύντομα θα μπορέσει να τις κάνει και μόνο του  (η Ελεάννα έκανε ήδη πρακτική πριν κοιμηθεί) επιλέγοντας αυτές που προτιμά, όταν τις έχει ανάγκη.

Με άλλα λόγια, το βιβλίο χρησιμοποιεί παιχνίδια ως τεχνικές χαλάρωσης για να βοηθήσει το παιδί να βελτιώσει την κιναισθητική του αντίληψη, να αποκτήσει αντίληψη του χώρου, να συνδέσει γεγονότα με συναισθήματα για να μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, για να αντιμετωπίζει τα ξεσπάσματα θυμού και για να ηρεμεί.

Όμως, έχοντας μπει σε ζεν μουντ, δεν τελειώσαμε εδώ. Συνεχίσαμε με το έτερο βιβλίο της σειράς “Ο Λούπο και οι φίλοι του δεν νυστάζουν”, που περιέχει τρυφερές ιστορίες για έναν ήρεμο ύπνο. Στην αρχή διαβάσαμε την ιστορία του γατούλη Μαξ, που ήθελε να παίξει κι άλλο, αντί να πέσει για ύπνο (σας θυμίζει κάτι;). Έπειτα μάθαμε τη ρουτίνα ύπνου του, μια ρουτίνα που τον έκανε τόσο ήρεμο όσο μία… χελώνα (λεπτομέρειες στο βιβλίο). Ακολούθησε η ιστορία της Γιολάντα, ενός μικρού ποντικιού που έχασε το βιβλίο του και δεν μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς αυτό. Μάθαμε και τη δική της ρουτίνα ύπνου, που είχε… μασάζ για ηρεμία και ευτυχία. Ακολούθησε το παραμύθι για το τρενάκι νάνι του Λούπο. Το μικρό λυκάκι, που δίνει και το όνομά του στον τίτλο του βιβλίου, βρίσκει διάφορες δικαιολογίες για να μην κοιμηθεί και τελικά τα καταφέρνει. Η δική του ρουτίνα ύπνου περιλαμβάνει νανουρίσματα. Τέλος, διαβάσαμε την ιστορία ενός μικρού κουνελιού που δεν ήθελε να κοιμηθεί, γιατί φοβόταν το τέρας της νύχτας και την κακιά μάγισσα. Η δική του ρουτίνα που τον βοήθησε τελικά να παραδοθεί στην αγκαλιά του Μορφέα ήταν η όμορφη ανάμνηση της μέρας του.

Το βιβλίο αυτό βοηθά καταρχάς τους απανταχού εξαντλημένους γονείς να διαχειριστούν μία από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που ζει ο ενήλικας με βρέφη και νήπια, το τρομακτικό για τους περισσότερους από εμάς θέμα του ύπνου, που θα λυθεί εφόσον αφουγκραστούμε τις ανάγκες των παιδιών. Παρότι δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή, ορισμένες αλλαγές και πρακτικές μπορεί να μας φανούν πραγματικά χρήσιμες. Το βιβλίο, εκτός από τα παραμύθια, περιλαμβάνει χρήσιμες συμβουλές και σημεία-κλειδιά για να δημιουργήσετε κι εσείς μια ρουτίνα ύπνου και να βοηθήσετε το μικρό σας να κοιμηθεί ευκολότερα. Προσωπικά, θα σας πω ότι, χρόνια πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο, είχαμε “διδάξει” στα παιδιά μας τις ρουτίνες τους και πάντα κοιμόντουσαν και συνεχίζουν να κοιμούνται πανεύκολα. Μάλιστα, εχτές που διαβάσαμε τα δυο βιβλία, η Ελεάννα φρόντισε να μου επανα-αφηγηθεί (λες και δεν της της έμαθα εγώ) τη δική της ρουτίνα και σκέφτηκε να γράψει κι εκείνη ένα παραμύθι για να βοηθήσει τα παιδάκια να κοιμούνται!

Όπως προαναφέρθηκε, και τα δύο βιβλία ανήκουν στη σειρά Ζεν για παιδιά των εκδόσεων Διόπτρα και ήρθαν να μας βοηθήσουν να περνάμε ήρεμες στιγμές με τα παιδιά μας και να τους δείχνουμε πόση σημασία έχει η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων τους.  Απευθύνονται καταρχάς σε γονείς (ναι, πρέπει να μάθουμε σιγά σιγά να είμαστε ζεν) και βέβαια σε παιδιά από τριών ετών (γιατί όχι και λίγο μικρότερα), αν θα διαβάζετε και θα εξηγείτε εσείς, αλλά και σε μεγαλύτερα παιδιά, δημοτικού σχολείου, που διαβάζουν μόνα τους και μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους με μεγαλύτερη ευκολία. Η συγγραφέας των βιβλίων, Λουίζα Nilmar, είναι κλινική ψυχολόγος σε μία υπηρεσία υποστήριξης παιδιών και εφήβων και ασχολείται με μορφές της θεραπευτικής συμβουλευτικής τις οποίες εφαρμόζει σε θεατρικές παραστάσεις με μαριονέτες και σε παιχνίδια χαλάρωσης.