Οι μικρές αλεπουδίτσες κάποτε ήταν γκρίζες και μύριζαν… κάπως, οπότε κανείς δεν τις ήθελε για παρέα. Η μικρή αλεπουδίτσα, ηρωίδα στο βιβλίο της σπουδαίας παραμυθούς Λίλης Λαμπρέλη «Η μέρα που η αλεπού έγινε κόκκινη», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε εξαιρετική εικονογράφηση της Κέλλυς Ματαθία-Κόβο, που ακολουθεί και ενισχύει το κείμενο με μαεστρία, έγινε κόκκινη τη μέρα της μεγάλης χλεύης, τότε που γέλασαν όλοι μαζί της και την κακομεταχειρίστηκαν, οι ασβοί, τα γουρούνια – ακόμα και η Αγέλαστη Μοίρα των παραμυθιών.

Γιατί κάποτε, μέσα στο μεγάλο δάσος των πρώτων καιρών του κόσμου, οι αλεπούδες δεν ήταν όπως τις ξέρουμε σήμερα και δέχονταν και λεκτική και σωματική βία. Όμως όταν γελάσει μαζί σου η Αγέλαστη Μοίρα, οι τρεις Μοίρες –η ζωή η ίδια– σε ξαναμοιραίνουν. Παίρνεις θέση κι όλα μπαίνουνε στη θέση τους. Εσύ προχωράς και μεγαλώνεις, γίνεσαι περήφανη και θαρρετή, κόκκινη και λαμπερή και πανέξυπνη, ενώ όσοι σε πλήγωσαν μένουν πίσω μικροί, ρεζιλεμένοι, έχοντας αποκτήσει αυτά για τα οποία σε κορόιδευαν. Να ΄ναι ψέματα, να ‘ναι αλήθεια; Πού να ξέρω; Ψέματα κι αλήθεια, έτσι είν’ τα παραμύθια! Ένα σύγχρονο συμβολικό παραμύθι εκφοβισμού και ενδυνάμωσης, λοιπόν, για παιδιά από 3 ετών. Και για όλους μας. Για να θυμόμαστε πόσο πληγώνουν τα άσχημα λόγια. Αλλά και πού (θα έπρεπε να) καταλήγουν οι θύτες. Και πώς σταδιακά, από την τύχη ή και από τα γυρίσματα της ζωής της ίδιας, δικαιώνονται και αποκαθίστανται τα θύματα. Και αποκτούν τη θέση που τους αρμόζει σε μια κοινωνία, όπου εν τέλει θριαμβεύει το καλό. Συγχαρητήρια και στις δυο δημιουργούς.