Μόλις κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Παιδικής Νομικής Βιβλιοθήκης Μεγαλώνω τη γιαγιά μου, του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, ο πρώτος τίτλος της σειράς “Μικρά βήματα-Μεγάλοι δρόμοι”. Τα βιβλία της νέας αυτής σειράς της Παιδικής Νομικής Βιβλιοθήκης προσεγγίζουν με σεβασμό και ειλικρίνεια μεγάλα θέματα -αξίες για τη ζωή του ενεργού πολίτη- με μικρά τρυφερά βήματα.

Ο συγγραφέας της σειράς Βαγγέλης Ηλιόπουλος γράφει: «Τα παιδιά σήμερα έρχονται από πολύ μικρά αντιμέτωπα με μεγάλα κοινωνικά και οικογενειακά θέματα, τα οποία δεν μπορούν συναισθηματικά να αντιμετωπίσουν, αν δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένα. Για τα θέματα αυτά συχνά έχουν απορίες τις οποίες δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν. Θέλουν να ρωτήσουν, να συζητήσουν, να μάθουν, αλλά συνήθως δεν βρίσκουν τον τρόπο να ξεκινήσουν μια τέτοια κουβέντα.  Η οικογένεια και το σχολείο, λοιπόν, πρέπει να βρουν τις αφορμές να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση, ξεπερνώντας το πόσο άβολη και δύσκολη μπορεί να είναι. Με ένα παιδί άλλωστε, μπορούμε να μιλήσουμε για όλα τα θέματα, ανάλογα με το πόσο δείχνει να ενδιαφέρεται και πόσες «πληροφορίες» χρειάζεται, χρησιμοποιώντας όμως τον κατάλληλο τρόπο, ανάλογα πάντα με την ηλικία και τις εμπειρίες του. Τον τρόπο που μόνο η λογοτεχνία ξέρει, η οποία απευθύνεται στο νου, αλλά κυρίως στην ψυχή.
Γι’ αυτό δημιουργήθηκε η σειρά Μικρά Βήματα-Μεγάλοι Δρόμοι, Πρόκειται για βιβλία με σύντομες και απλές ιστορίες, οι οποίες παίρνουν τον αναγνώστη από το χέρι για μια περιδιάβαση στην αληθινή ζωή. Τα μεγάλα θέματά τους προσεγγίζονται με απλό και κατανοητό στον αναγνώστη λόγο. Κάθε ιστορία αγγίζει την καθημερινότητα του παιδιού με ήρωες που του μοιάζουν, ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει τα συναισθήματά τους, να προβάλλει σε αυτούς τον εαυτό του και να αντιμετωπίσει μαζί τους δικές του καταστάσεις. Απευθύνονται στα παιδιά με ειλικρίνεια και σεβασμό. Αποφεύγουν να δημιουργήσουν ενοχές, θυμό, αγωνία, απογοήτευση. Αντίθετα, ενώ δεν κρύβουν τίποτα, έχουν στόχο να προσφέρουν στους μικρούς αναγνώστες συναισθηματική ασφάλεια, αισιοδοξία για ζωή και ελπίδα.
Στο βιβλίο Μεγαλώνω τη γιαγιά μου θίγεται το θέμα του σεβασμού και της προσφοράς στην Τρίτη Ηλικία. Θέμα σημαντικό για τα παιδιά, που βλέπουν τις αλλαγές που φέρνει ο χρόνος στα αγαπημένα πρόσωπα του παππού και της γιαγιάς, οι οποίοι πολλές φορές τα μεγάλωσαν. Η ιστορία του βιβλίου βοηθά τα παιδιά να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους για τη γιαγιά και τον παππού, ενώ δείχνει πως με την αγάπη μπορούμε να διατηρήσουμε τη σχέση μαζί τους ζωντανή ακόμη κι αν χρειαστεί οι ρόλοι να αλλάξουν».

Η ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού σχολιάζει: «Τι είναι αυτό που μετατρέπει απαλά μια συνοπτική αφήγηση ενός σκληρού και επίκαιρου κομματιού αλήθειας σε δαιδαλώδες πολύχρωμο δάσος γεμάτο επεισοδιακές περιπέτειες, συναρπαστικές συναντήσεις και αναπάντεχες αισθηματικές αποχρώσεις που αφορούν εξίσου μικρούς και μεγάλους; Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος οραματίστηκε μια σειρά μικρών-μεγάλων βιβλίων. Στο σύντομο μα σοφό περιεχόμενό τους, θίγουν την κόψη εκείνων που συνήθως δεν ξέρουμε πώς να κουβεντιάσουμε με τα παιδιά που αμφισβητούν το αβέβαιο, επιζητώντας τη βεβαιότητα μιας λογικής ερμηνείας και κυρίως, διεκδικώντας ένα «καλό τέλος» σε κάθε φανταστική ή αληθινή ιστορία: η αρρώστια και ο θάνατος, ο πόλεμος και η απώλεια της εστίας ή η απώλεια κάποιου βασικού ανθρώπινου δικαιώματος, η απότομη αλλαγή της συνθήκης του «για πάντα», απαλύνονται και γίνονται λίγο πιο κατανοητά καθώς εντάσσονται προσεκτικά στο τρυφερό πλέγμα της εξοικείωσης που με εξαιρετική ευαισθησία και ενσυναίσθηση υφαίνει ο συγγραφέας …
Η απόφαση του συγγραφέα να επιστρατεύσει ζωγράφους, ζητώντας τους να συνδράμουν στα δύσκολα ζητήματα της σειράς «Μικρά Βήματα – Μεγάλοι Δρόμοι», όχι τόσο εικονογραφώντας τα κατά λέξη και φράση αλλά κυρίως, εισχωρώντας και συνομιλώντας με τα δύσκολα πεδία τους και προτείνοντας ανοιχτές ερμηνείες και λύσεις, επισφραγίζει, πιστεύω, την επιθυμία του να χαρίσει στα παιδιά μικρούς μα πολύτιμους οδηγούς κατανόησης και διαχείρισης των ατραπών της ζωής: της ζωής που ποτέ δεν είναι μια ευθεία προαναγγελθέντων γεγονότων, αλλά ένα παλλόμενο χορικό με άγνωστη ώρα έναρξης και λήξης, χαράς και λύπης, αναχώρησης και άφιξης, αναμονής και παραμονής.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς που ζωγράφισε η Κάτια Βαρβάκη με προσήλωση στη συναισθηματική κυρίως ατμόσφαιρά του, αφηγείται τον κύκλο της ζωής και τη διαδοχή των ρόλων στο «θα σε προσέχω» με πλαστική δεξιότητα που γεννά ζωντανούς χαρακτήρες, τρυφερή εναλλαγή χρωμάτων και κυρίως, με το θαυμάσιο εύρημα μιας εσωτερικής ρυθμολογίας με αθέατες αλλά ωσεί παρούσες μουσικές και κινηματογραφικές αναφορές. Σελίδα μετά τη σελίδα, περίπατο μετά τον περίπατο, ο εγγονός μεγαλώνει και η γιαγιά γερνά, καθώς οι χρωματικές γκάμες, οι εποχές και τα χρόνια διαδέχονται το ένα το άλλο συνομιλώντας μυστικά άλλοτε με τις 4 εποχές του Ρομέρ και άλλοτε με τις 4 εποχές του Βιβάλντι….»

Στη νέα σειρά τις εικόνες δημιουργούν εξαιρετικοί ζωγράφοι, πολλοί από τους οποίους πρώτη φορά απευθύνονται σε παιδιά. Χέρι χέρι, η λογοτεχνία και η ζωγραφική μυούν το παιδί στην αληθινή ζωή και τις αξίες της. Ανοίγοντας κάθε βιβλίο ο αναγνώστης μπαίνει σε μια αίθουσα Τέχνης. Η ζωγράφος του πρώτου βιβλίου της σειράς είναι η Κάτια Βαρβάκη.

Στις τελευταίες σελίδες των βιβλίων, ένα σύντομο σημείωμα προς γονείς και εκπαιδευτικούς παρουσιάζει την ηθική, κοινωνική και νομική διάσταση του θέματος που πραγματεύεται η ιστορία και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να μιλήσουν γι’ αυτό στα παιδιά.

Λίγα λόγια για τον Βαγγέλη Ηλιόπουλο: Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Σπούδασε Παιδαγωγικά και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Από το 1984 εργάζεται στην πρωτοβάθμια ιδιωτική εκπαίδευση. Το 1995 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο για παιδιά. Το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ο Τριγωνοψαρούλης», το διαφορετικό ψάρι που έγινε ο πιο γνωστός Έλληνας σύγχρονος λογοτεχνικός ήρωας. Από τότε ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος έχει γράψει περισσότερα από πενήντα βιβλία για παιδιά και νέους. Πολλά από αυτά έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν και σε άλλες χώρες. Βιβλία του έχουν τιμηθεί με βραβεία και επαίνους. Εκτός από τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων, επισκέπτεται σχολεία και βιβλιοθήκες όπου συναντά τους μικρούς αναγνώστες του, μεταφράζει λογοτεχνικά έργα για παιδιά, σχεδιάζει προγράμματα για την καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας και ασχολείται με την προώθηση της παιδικής λογοτεχνίας με τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές καθώς και με άρθρα του σε site, περιοδικά και εφημερίδες. Το 2013 ανακηρύχθηκε από την Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. Αγγελιαφόρος Ψυχικής Υγείας στα σχολεία. Από το 1994 είναι μέλος του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ – Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, του οποίου υπήρξε πρόεδρος από το 2008 εως το 2015. Σήμερα συντονίζει την ομάδα Ακτιβιστών Αναγνωστών. Είναι υποψήφιος για το διεθνές βραβείο Astrid Lindgren 2017 μετά από πρόταση του Κυπριακού Τμήματος της ΙΒΒΥ.

Λίγα λόγια για την Κάτια Βαρβάκη: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με δασκάλους τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και τον Δημήτρη Μυταρά. Παράλληλα πήρε μαθήματα αγιογραφίας με τον Κ. Ξυνόπουλο και γλυπτικής με τον Σ. Βαλασάκη. Αποφοίτησε με άριστα 30/30 και Υποτροφία μεταπτυχιακού προγράμματος εσωτερικού του ΙΚΥ με αντικείμενο τη χαρακτική. Μέχρι το 1998 δίδαξε ζωγραφική στο πρότυπο πολιτιστικό εργαστήριο Χαλκίδας με διευθύντρια την Χαρίκλεια Μυταρά. Παράλληλα επιμόρφωνε σαν βοηθός της κ. Μυταρά, καθηγητές και δασκάλους σε σεμινάρια, στα πλαίσια του προγράμματος «Μελίνα». Από το 2000 μέχρι το 2008 δίδαξε ζωγραφική και ελεύθερο σχέδιο, σε δικό της εργαστήριο. στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής. Από το 2008 ασκεί αποκλειστικά το επάγγελμα του ζωγράφου σαν ελεύθερος επαγγελματίας και διατηρεί το εργαστήριό της στην περιοχή του Χολαργού. Είναι μέλος του Επιμελητήριου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Από το 1991 εκθέτει τα έργα της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις.

Επόμενοι τίτλοι:
• Το σπίτι το δικό μας – Σεβασμός στους άστεγους και το δικαίωμα στη στέγη
• Η βάρκα που τη λένε μνήμη – Σεβασμός στη μνήμη των δικών μας ανθρώπων