Με αφορμή την έκδοση της Κατάρας της χαμένης Ατλαντίδας, της νέας περιπέτειας της σειράς Αόρατοι Ρεπόρτερ, και την επανέκδοση των τεσσάρων προηγούμενων από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Άρης Δημοκίδης αφήνει για λίγο τη LIFO και τα Μικροπράγματα και κάνει μια στάση στις σελίδες του Τaλκ.
- Καλησπέρα, Άρη. Καταρχάς συστήσου στο κοινό του Τaλκ.
Είμαι ο Άρης, γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη το 1978, σπούδασα στο Λονδίνο για έξι χρόνια, αλλά τελικά επέστρεψα Ελλάδα και συνεχίζω να ζω στη Θεσσαλονίκη. Είμαι πολύ σπιτόγατος, και το ίδιο κι οι δυο γάτες μου. Δουλεύω απ’ το σπίτι: τη μισή μέρα φτιάχνω τα Μικροπράγματα της LIFO.gr και την άλλη μισή γράφω βιβλία.
- Γιατί έγινες δημοσιογράφος; Και γιατί συγγραφέας παιδικών βιβλίων;
Πάντα μου άρεσε το γράψιμο και έγραφα παραμύθια και σχολικές εφημερίδες όταν ήμουν μικρός. Έγινα δημοσιογράφος, γιατί είμαι πολύ φιλοπερίεργος – θέλω συνέχεια να μαθαίνω καινούργιες πληροφορίες. Επίσης θεωρώ πως έτσι μπορώ να κάνω τους άλλους να ενημερώνονται, να ευαισθητοποιούνται και μερικές φορές να διασκεδάζουν κιόλας.
Έγινα συγγραφέας, γιατί σε κάποια στιγμή ένιωσα ότι η δημοσιογραφία με περιόριζε λιγάκι. Είχα βαρεθεί να γράφω συνέχεια για γεγονότα και να ασχολούμαι με την αλήθεια. Έτσι ξεκίνησα να φτιάχνω ιστορίες και παραμύθια, λέγοντας με μεγάλη άνεση απολαυστικά ψέματα και δημιουργώντας κόσμους που θα ήθελα να υπάρχουν στ’ αλήθεια.
- Ποια ήταν η αρχική σου έμπνευση; Πότε έγραψες την πρώτη περιπέτεια των Αόρατων Ρεπόρτερ, ποια ήταν και ποιες ακολούθησαν;
Εμπνεύστηκα τους Αόρατους Ρεπόρτερ από τις περιπέτειές μου ως ρεπόρτερ, όταν ήμουν ανταποκριτής στο Λονδίνο. Σε αντίθεση με τους ΑΟΡ, εγώ δεν ταξίδευα πολύ σε δημοσιογραφικές αποστολές, κι έτσι τους δημιούργησα για να βρεθώ μαζί τους σε χίλια διαφορετικά μέρη σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Η πρώτη περιπέτεια ήταν για έναν διάσημο ποδοσφαιριστή που εξαφανίζεται και της έδωσαν τον τίτλο Επτά συναρπαστικές ημέρες. Ακολούθησε η Τελευταία συναυλία (με μουσικό μυστήριο, για ένα κοριτσίστικο συγκρότημα), η Στοιχειωμένη ταινία (με κινηματογραφικό μυστήριο, για μια ταινία θρίλερ), η Κραυγή της Τζοκόντα (με το μυστήριο της κλοπής τεσσάρων αριστουργηματικών έργων τέχνης). Το νέο βιβλίο λέγεται Η Κατάρα της χαμένης Ατλαντίδας και σ’ αυτό οι Αόρατοι Ρεπόρτερ ταξιδεύουν στη Σαντορίνη όπου λέγεται πως ανακαλύφθηκε η Ατλαντίδα και προσπαθούν να γλιτώσουν απ’ την κατάρα της και να αποκαλύψουν την αλήθεια.
- Θέλεις να μας συστήσεις τα μέλη της ομάδας; Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ήρωας και ποια η περιπέτεια που προτιμάς;
Ο Φίλιππος είναι ο αρχηγός και είναι ο αγαπημένος μου, όχι γιατί είναι αρχηγός αλλά επειδή ταυτίζομαι πολύ μαζί του. Είναι αρκετά φοβητσιάρης, αλλά ταυτόχρονα γεμάτος πείσμα και ιδέες. Έχουμε επίσης την Ελένη που κάνει τα πιο επικίνδυνα ρεπορτάζ, τη Μυρτώ που πείθει τους πάντες να κάνουν ό,τι θέλει αυτή, τον Στάθη τον κομπιουτερά της παρέας και τη Νάσια που είναι η φωτογράφος των ΑΟΡ.
- Θα έχουν συνέχεια οι ιστορίες των ρεπόρτερ σου; Ρωτάνε τα παιδιά μου…
Θα έχουν! Το επόμενο μυστήριο σκέφτομαι να έχει σχέση με τους σεφ και τη μαγειρική…
- Εσύ όταν ήσουν μικρός τι διάβαζες; Και τώρα τι διαβάζεις;
Πιο πολύ απ’ όλα αγαπούσα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή και της Άλκης Ζέη. Επίσης διάβαζα τα μυστήρια της Ένιντ Μπλάιτον με τους Μυστικούς Επτά και τους Πέντε Φίλους, όπως και τις περιπέτειες του Μικρού Νικόλα. Συνεχίζω να διαβάζω παιδικά βιβλία, αλλά και βιογραφίες και αστυνομικά.
- Έχεις άποψη για το παιδικό βιβλίο στην Ελλάδα σήμερα;
Νομίζω υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία απ’ όταν ήμουν παιδί, και επίσης υπάρχουν πολλά και καλά βιβλία. Ως αναγνώστης δεν έχω κανένα παράπονο. (Ούτε ως συγγραφέας!)
- Θα ενθάρρυνες ή θα απέτρεπες ένα παιδί που γοητεύεται από τα media να γίνει δημοσιογράφος; Αλήθεια, εσύ τι ήθελες να γίνεις όταν θα μεγάλωνες;
Θα το ενθάρρυνα αν καταλάβαινα πως δεν το βλέπει επιφανειακά. Να μην το γοήτευαν δηλαδή μόνο τα φώτα κι η δημοσιότητα, αλλά κυρίως η διαδικασία της συλλογής πληροφορίας και της επεξεργασίας της. Ήθελα πάντα να κάνω κάτι σχετικό με το γράψιμο – κυρίως δημοσιογράφος.
- Πες σε ένα δεκάχρονο παιδί τρεις λόγους για να διαβάσει τα βιβλία σου! Και πες σε έναν σαραντάχρονο γονέα τρεις λόγους για να δωρίσει σε ένα παιδί τα βιβλία σου.
Προς το παιδί: Έχουν μυστήριο, έχουν περιπέτεια, έχουν και πλάκα 🙂
Προς τον γονιό: Μάλλον θα αρέσουν πολύ στο παιδί που θα τα δωρίσετε (αφού είπαμε, έχουν μυστήριο, περιπέτεια και πλάκα). Επίσης, οι ήρωες -και μαζί τους κι οι μικροί αναγνώστες- ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο, μαθαίνουν καινούργια πράγματα και γνωρίζουν διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς. Τέλος, προωθούν την αξία της αλήθειας, της αντικειμενικότητας και, φυσικά, της φιλίας.
- Αν ήσουν αόρατος για 24 ώρες τι θα έκανες;
Θα γαργαλούσα κόσμο στον δρόμο!
- Τέλος, θα ήθελα τη γνώμη σου, μια και μοιάζει να είσαι 24/7 online, αναφορικά με την πολύπαθη και πολυσυζητημένη σχέση «παιδί-διαδίκτυο».
Χρειάζεται προσοχή και επιτήρηση. Ναι, στο ίντερνετ (έχει τεράστια επιμορφωτική αλλά και ψυχαγωγική δύναμη), αλλά όχι στην πολύωρη, αλόγιστη χρήση.
