Το μιούζικαλ Ματίλντα που παίζεται τη φετινή σεζόν στο θέατρο Ακροπόλ διαδραματίζεται σε μεγάλο μέρος του σε ένα σχολείο. Πρωταγωνίστρια είναι μια μικρή μαθήτρια και συμπρωταγωνιστές οι συμμαθητές της. Δίχως άλλο, λοιπόν, ένα τμήμα του θιάσου αποτελείται από μαθητές δημοτικού, τους οποίους είδαμε και θαυμάσαμε επί σκηνής. Τους θαυμάσαμε δε όχι μόνο για τις υποκριτικές, φωνητικές και χορευτικές τους ικανότητες, αλλά κυρίως για τον επαγγελματισμό με τον οποίο στάθηκαν κατά τη διάρκεια της τρίωρης σχεδόν παράστασης.

Ποια είναι, λοιπόν, αυτά τα παιδιά; Πώς βρέθηκαν στην τάξη της δεσποινίδας Χάνεϊ και πώς καταφέρνουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις μιας διαφορετικής καθημερινότητας; Το Τaλκ μίλησε με ορισμένους από τους γονείς τους για τα εύκολα και για τα δύσκολα αυτής της εμπειρίας.

Η Δάφνη Καμμένου, μητέρα του μικρού Μάριου, ηθοποιός και η ίδια, λέει πως ο γιος από την κοιλιά της κιόλας την ακούει συνεχώς να τραγουδά. Να τραγουδά στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο μπάνιο, καθώς περπατούν, να τραγουδά για να του δείξει την αγάπη της, για να τον νανουρίσει, για να παίξουν, να τραγουδά όταν έρχεται στις πρόβες και στις παραστάσεις της. Ως αποτέλεσμα, ο Μάριος εκφράστηκε νωρίς με το τραγούδι και την κίνηση, επεδίωκε από μικρός να ανέβει στη σκηνή και στα επτά του ζήτησε να συμμετάσχει σε κάτι επαγγελματικό. Έτσι, όταν η μητέρα του έμαθε ότι η Θέμις Μαρσέλλου αναζητούσε παιδιά για τη Ματίλντα, τον ενημέρωσε, όπως ενημέρωσε και τον κολλητό του, τον Τίμο, που τραγουδούσε. Τα παιδιά επιλέχθηκαν και τα δυο!

Μόνη της είχε ζητήσει να πάει σε οντισιόν και η Δανάη, μια εκ των τριών κοριτσιών που κρατούν εναλλάξ τον πρωταγωνιστικό ρόλο.  Η μητέρα της, Άσπα Τεσσέρη, της είχε υποσχεθεί ότι αν μάθαινε για κάποια ακρόαση θα την πήγαινε, χωρίς στα αλήθεια να πιστεύει ότι θα τους δινόταν μια τέτοια ευκαιρία. Όταν μάλιστα το παιδί επιλέχθηκε να παίξει την Ματίλντα, η Άσπα αισθάνθηκε παράξενα· σχεδόν δεν το πίστευε.

Από την άλλη, η Σταυρούλα Ζέρβα και ο Αργύρης Κλούτσος, γονείς του Γιάννη, πληροφορήθηκαν για την οντισιόν από μια φίλη και αρχικά προβληματίστηκαν για το αν έπρεπε να λάβει μέρος, τόσο λόγω της έκθεσης που θα είχε όσο και λόγω της επιβάρυνσης στο πρόγραμμα του. Για το λόγο αυτό ζήτησαν την άποψη της δασκάλας του στο θεατρικό παιχνίδι, η οποία τους παρακίνησε να πάνε. Τότε μόνο του το ανακοίνωσαν και ο μικρός ενθουσιάστηκε!

Φίλη επίσης ενημέρωσε  για την ακρόαση και τη Γεωργία Λαμπριανίδη, μητέρα του Παύλου, θεωρώντας το παιδί… γεννημένο για αυτό. Όσο ο μικρός έκανε πρόβες για το τραγούδι που θα έλεγε, η Γεωργία τού τόνιζε συνέχεια πως πάει μόνο για την εμπειρία· κανείς, όπως λέει, δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως θα επιλεγόταν. Η Γεωργία δέχτηκε κριτική −και μάλιστα αυστηρή− μόνο από την καθηγήτρια των αγγλικών του Παύλου, που διαφωνούσε κάθετα με τη συμμετοχή του, θεωρώντας πως θα έμεναν πίσω οι μαθητικές του δραστηριότητες. Όντως, αυτή τη χρονιά οι εξωσχολικές δραστηριότητες έχουν σταματήσει και συνεχίζονται μόνο τα αγγλικά με ιδιαίτερα στο σπίτι. Με σωστό προγραμματισμό χρόνου, πάντως, ο Παύλος δεν έμεινε πίσω στα μαθήματα του, ενώ η Γεωργία θεωρεί την παράσταση εμπειρία ζωής για το παιδί, που από μικρό έλεγε πως θέλει να γίνει ηθοποιός και είχε «κάτι σαν άστρο», ροή λόγου κι εκφραστικότητα. Ο Παύλος βρίσκεται σε ένα χώρο γεμάτο μελωδίες, μουσική, έκφραση, χορό, ανάμεσα σε τόσο ταλαντούχους ανθρώπους και έχει διδαχθεί πολλά!

Για τους περισσότερους φίλους και γνωστούς της Σταυρούλας και του Αργύρη ήταν αναμενόμενο ότι αργά ή γρήγορα ο Γιάννης θα συμμετείχε επαγγελματικά σε παράσταση. Στην πράξη, όμως, υπήρξε προβληματισμός για το κατά πόσο θα μπορούσε το παιδί να αντεπεξέλθει στις πολύωρες οντισιόν και πρόβες. Η συμμετοχή του προφανώς έχει «αναστατώσει» τον οικογενειακό προγραμματισμό, και λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων των γονέων, πολλώ δε μάλλον λόγω του δίδυμου αδερφού του, που έχει τις δικές του υποχρεώσεις. Κατά τα λοιπά, από τη στιγμή που ο Γιάννης μπήκε στον ρυθμό των παραστάσεων, η Ματίλντα αντιμετωπίζεται σαν μία εξωσχολική δραστηριότητα. Όσον αφορά στις σχολικές του υποχρεώσεις, σύμφωνα με τους γονείς, δεν έχει υπάρξει διαφοροποίηση και παραμένει εξαιρετικά συνεπής. Ευτυχώς οι δάσκαλοι των εξωσχολικών του δραστηριοτήτων είναι εξαιρετικά επιβοηθητικοί και με τη συνδρομή τους, το πρόγραμμά του έχει διαμορφωθεί έτσι έτσι ώστε να μην μένει πίσω.

Και η Άσπα ομολογεί ότι η οικογενειακή καθημερινότητά τους έχει αλλάξει. Δύο φορές την εβδομάδα… εργασία. Για το παιδί, όμως, αυτός ο διαφορετικός κόσμος ισοδυναμεί με μεγάλη χαρά και διασκέδαση. Στις πρόβες που διαρκούσαν πολλές ώρες η Δανάη είχε διακόψει τις εξωσχολικές της δραστηριότητες. Τώρα τις συνεχίζει, αλλά μειωμένες.

Με τη σειρά της, η Μπέσυ Καζλάρη, μαμά του Τίμου, εξηγεί ότι η συμμετοχή του στην παράσταση σημαίνει πρακτικά πως το παιδί χάνει εξωσχολικές δραστηριότητες, αλλά και πάρτι, εκδρομές κ.λπ. Ο Τίμος, λοιπόν, μαθαίνει από τώρα ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά και πειθαρχία και στερείται κάποια πράγματα που απολαμβάνουν τα υπόλοιπα παιδιά. Κερδίζει, όμως, μια μοναδική εμπειρία. Στο σχολείο ο δάσκαλος είναι απόλυτα ικανοποιημένος, αλλά και στη δική του περίπτωση οι εξωσχολικές δραστηριότητες μειώθηκαν στο ελάχιστο ελλείψει χρόνου, αλλά και για να μην κουράζεται υπερβολικά.

Υπάρχουν δυσκολίες και αν ναι πώς αντεπεξέρχονται σε αυτές τα παιδιά; Η Άσπα απαντά ότι η Δανάη καμιά φορά δυσκολεύεται με τη συνύπαρξη και της συνεργασία με πολλά και διαφορετικά άτομα. Αντιμετωπίζει συνήθως τα προβλήματα με όση υπομονή έχει και στο τέλος της ημέρας με συζήτηση· καμιά φορά και με λίγη γκρίνια. Αλλά πάντα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτό που κάνει της αρέσει πολύ.

Η Σταυρούλα και ο Αργύρης, πάλι, εξηγούν ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να κρατηθούν οι οικογενειακές ισορροπίες, ειδικά με τον αδελφό του Γιάννη. Όμως, τα μικροπροβλήματα που μπορεί να παρουσιαστούν ο Γιάννης τα αγνοεί μπροστά στην χαρά που του δίνουν οι παραστάσεις. Και στο σχολείο; Όλοι οι γονείς θεωρούν πως δεν έχει αλλάξει κάτι στο σχολικό περιβάλλον και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα παιδιά οι συμμαθητές τους. Οι γονείς του Γιάννη, πάντως, ζήτησαν να μη δοθεί μεγάλη έκταση στο σχολείο στη συμμετοχή του παιδιού στην παράσταση και πολλοί από τους συμμαθητές του δεν το γνωρίζουν καν.

«Κάθε παιδί είναι καλλιτέχνης. Το θέμα είναι πώς θα παραμείνει καλλιτέχνης μεγαλώνοντας», είχε αναρωτηθεί κάποτε ο Πάμπλο Πικάσο. Κι εμείς αναρωτιόμαστε πώς, άραγε, φαντάζονται το μέλλον των παιδιών τους αυτοί οι γονείς; Θα συνεχίσουν ως μαθητές την καλλιτεχνική τους πορεία; Θα γίνουν ηθοποιοί/τραγουδιστές/χορευτές όταν μεγαλώσουν;

Η Άσπα αναγνωρίζει ότι το παιδί της θέλει να κάνει και άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα να παίξει σε μία ταινία. Όμως, η ίδια θα προτιμούσε η Δανάη να ασχοληθεί πρώτα με σπουδές και έπειτα με τα καλλιτεχνικά. Θα ήθελε η κόρη της να σπουδάσει χορό γιατί βλέπει πως έχει ταλέντο, αλλά μόνο αν αυτό τη γεμίζει και την εκφράζει.

Η Δάφνη, πάλι, πιστεύει ότι το ταλέντο δεν χάνεται κι ότι τη δεδομένη στιγμή είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διαφυλαχθεί η παιδικότητα του Μάριου. Παράλληλα όμως με αυτή την πεποίθηση, η ίδια και ο σύντροφός της προσπαθούν να βοηθήσουν το παιδί να καταλάβει την αξία της μελέτης και της αφιέρωσης χρόνου σε ό,τι του αρέσει. Έτσι έχουν χαρεί πολύ που τον είδαν να αφιερώνεται σε κάτι που αγαπά! Ο ίδιος ο Μάριος πάντως δηλώνει ότι θέλει να συνεχίσει! Η μαμά του, λοιπόν, τον φαντάζεται υγιή, χαρούμενο, γεμάτο πάθος και τριγυρισμένο από ανθρώπους που τον αγαπούν και τους αγαπά! Όπως τώρα!

Η Σταυρούλα και ο Αργύρης δεν φαντάζονται το μέλλον του Γιάννη «κάπως». Θέλουν απλά να τον βλέπουν ευτυχισμένο. Η επιλογή θα είναι δική του, όσο μπορεί ένα παιδί της ηλικίας του να αποφασίσει μόνο του. Προς το παρόν, πάντως, ο ίδιος επιθυμεί να συμμετέχει και σε άλλη παράσταση.

Η Μπέσυ φαντάζεται τον Τίμο να ασχολείται με αυτό που θα τον κάνει πραγματικά ευτυχισμένο, ό,τι κι αν είναι αυτό! Ομολογεί, όμως, ότι θα  προτιμούσε να μη συνεχίσει ο γιος της την καλλιτεχνική του πορεία μέχρι να τελειώσει το σχολείο και τότε να αποφασίσει με τι θέλει να ασχοληθεί. Από την άλλη, ο Τίμος δηλώνει πως θέλει να συνεχίσει και παρακαλάει να επαναληφθεί η Ματίλντα! Το αυτό επιθυμεί και ο Παύλος, σύμφωνα με τα λεγόμενα της Γεωργίας. Αν και οι γονείς του δεν έχουν συγκεκριμένες φιλοδοξίες ούτε καλλιτεχνικές ανησυχίες, εκείνος θέλει να συνεχίσει!

«Μέχρι πού μπορούν να φτάσουν αυτά τα παιδιά;», αναρωτιόμαστε κι εμείς όπως αναρωτιόταν η δεσποινίς Χάνεϊ όταν γνώρισε τη Ματίλντα. «Μέχρι πού;», τα φανταζόμαστε να μας απαντούν. «Λοιπόν, δεν ξέρουμε πραγματικά. Νομίζουμε αρκετά μακριά». Καλή τους επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνουν! Τους αξίζει το χειροκρότημά μας.