Τι συνέβη όταν ο Γιακούμπ κορόιδεψε μια γριά με μεγάλη μύτη; Πώς ο Μα Λιανγκ νίκησε τον άπληστο αυτοκράτορα; Γιατί τραγουδούν γάτοι, γάτες και γατάκια;

Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ξένια Καλογεροπούλου έβαλε τα θεμέλια στο παιδικό θέατρο στην Ελλάδα και ότι συνεχίζει να το υπηρετεί άκοπα, ως «ψυχή» του Πόρτα. Επιπλέον της θεατρικής προσφοράς της, όμως, έχει μια ικανότητα να λέει ιστορίες μαγικά… Καταφέρνει με έναν από τους πιο συναρπαστικούς και ζωντανούς τρόπους να γνωρίσει σε ένα παιδί τη μαγεία των παραμυθιών και της προφορικής αφήγησης. Πρόσφατα ήρθε η ώρα να μεταφέρει τις ιστορίες της στο χαρτί. Έτσι, επέλεξε ασυνήθιστα, παράξενα παραμύθια απ’ όλον τον κόσμο, τα ξαναέγραψε και τα αφηγήθηκε με τον δικό της τρόπο, όπως κάνει τα τελευταία χρόνια στο θέατρο, ενώ ο Φίλιππος Φωτιάδης τα ζωντάνεψε με τις πρωτότυπες εικόνες του, στο εξαιρετικό βιβλίο-CD «Παραμύθια με την Ξένια», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Μάρτης. Τα μουσικά θέματα είναι του Κορνήλιου Σελαμσή από παιδικές παραστάσεις του Πόρτα, ενώ η επιλογή και η επιμέλειά τους έγιναν από τον Γιάννη Αντύπα.

Το Τaλκ δίνει τον λόγο στην αγαπημένη Ξένια Καλογεροπούλου, που απαντά στις απαντήσεις δυο μικρών ακροατών-αναγνωστών της. Ο Δημήτρης, 8μισι ετών, και η Ελεάννα, 6 ετών, βρέθηκαν πέρυσι πάνω στη σκηνή στις αφηγήσεις της στο Θέατρο Πόρτα, διάβασαν το βιβλίο της, άκουσαν πολλές φορές τα παραμύθια από το CD που το συνοδεύει και είχαν μια σειρά από ερωτήσεις να της υποβάλουν. Ας δούμε, λοιπόν, τι τους απάντησε η κυρία Καλογεροπούλου.

Όταν ήσαστε μικρή, ποιο ήταν το αγαπημένο σας παραμύθι; Διάβαζα πολλά παραμύθια όταν ήμουνα μικρή. Ένα από αυτά ήταν ο Μύτας, που σίγουρα γνωρίζετε από το βιβλίο μου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η σκηνή που το μεταμορφωμένο αγόρι ξαναβλέπει τους γονείς του και εκείνοι δεν τον αναγνωρίζουν. Έχω ακόμη το παιδικό μου βιβλίο, τσαλακωμένο με ξεκολλημένες τις σελίδες.

Πού μάθατε αυτά τα παραμύθια που βάλατε στο βιβλίο σας; Τα ακούσατε από κάποιον ή τα διαβάσατε; Τα βρήκα ψάχνοντας σε διάφορες ανθολογίες. Έχω πολλά παραμύθια στη βιβλιοθήκη μου και ένα μεγάλο καλάθι δίπλα στο γραφείο μου. Τώρα, όμως, τα ψάχνω και στο Διαδίκτυο.

Σίγουρα ξέρετε πολλά παραμύθια. Γιατί διαλέξατε συγκεκριμένα αυτά τα τέσσερα για να γίνουν βιβλίο; Και γιατί δεν βάλατε μέσα ελληνικά παραμύθια; Αυτά τα παραμύθια είναι ανάμεσα σε όσα επέλεξα να πω στο θέατρο Πόρτα. Τα μόνα αντικειμενικά κριτήρια ήταν το μήκος τους και το γεγονός ότι έπρεπε να απευθύνονται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και πρώτης σχολικής ηλικίας, αφού αυτά μας έρχονται τα Σάββατα στο θέατρο. Από κει και πέρα, διάλεγα όσα μου έκανε κέφι να τα διηγηθώ. Δεν έτυχε να είναι ελληνικά. Ίσως γιατί τα ελληνικά ήταν είτε πολύ σύντομα είτε πολύ μεγάλα. Για παράδειγμα «Το Σκλαβί», που το διασκεύασα για το θέατρο, ήταν αρκετά μεγάλο και κάπως δύσκολο να το αφηγηθείς.

Τώρα θα σας κάνουμε μια ερώτηση για το κάθε παραμύθι. Πρώτα από «Το μαγικό πινέλο». Αν εσείς είχατε ένα μαγικό πινέλο, σαν τον Μα Λιανγκ, τι θα ζωγραφίζατε για εσάς; Νομίζω ότι θα ζωγράφιζα ένα σπίτι που να είναι δίπλα στη θάλασσα. «Ο μύτας» μάς δείχνει ότι μια μικρή κοροϊδία, όπως αυτή που έκανε ο Γιακούμπ στη γριά μάγισσα, μπορεί να φέρει μια μεγάλη τιμωρία.

Πιστεύετε ότι έβαλε μυαλό, αφού έζησε τόσα χρόνια μαγεμένος ως νάνος με μεγάλη μύτη; Στο τέλος του παραμυθιού ο Γιακούμπ είναι πια ολόκληρος άντρας. Οπότε δεν θα ήταν πια τόσο αυθόρμητος όπως τότε που ήταν παιδάκι.

«Ο Βαλέριος και ο μάγος Ζαγκρεμάρ» μάς άρεσε πιο πολύ απ’ όλα. Αλλά γιατί ο μάγος Ζαγκρεμάρ κυνήγησε τον μαθητή του και του κήρυξε τον πόλεμο; Φοβόταν μήπως ότι θα τον ξεπεράσει και θα γίνει πιο τρανός μάγος; Μπορεί να ήταν και αυτό που λέτε. Σίγουρα, όμως, του κακοφάνηκε πολύ που ο πατέρας του Βαλέριου τον γνώρισε, μάλλον δεν το περίμενε. Ίσως να ήταν και ο μόνος πατέρας που κατάφερε ‒με τη βοήθεια του Βαλέριου‒ να αναγνωρίσει το παιδί του.

«Το σπίτι με τις γάτες» είναι το πιο αγαπημένο παραμύθι της μαμάς μας. Λέει ότι πράγματι οι γάτες μπορούν να κρίνουν σωστά τους ανθρώπους και τον χαρακτήρα τους, όπως έκαναν με την Λιζίνα και με την Πεπίνα; Εσείς το πιστεύετε αυτό; Μήπως έχετε γάτα; Εμείς έχουμε δύο! Οι γάτες καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ όσο νομίζουν μερικοί. Εγώ, χρόνια τώρα, έχω πάντα μια γάτα στο σπίτι. Γιατί το σπίτι είναι πιο σπίτι όταν έχεις και μια γατούλα. Η γάτα που έχω τώρα έχει δύσκολο χαρακτήρα. Κάναμε δέκα χρόνια ν’ αγαπηθούμε. Τώρα όμως αγαπιόμαστε πολύ.

Φέτος, θα μας αφηγηθείτε παραμύθια στο θέατρο Πόρτα; Θα αρχίσω πάλι να λέω παραμύθια μετά την Πρωτοχρονιά, γιατί το θέατρο έχει πολύ πυκνό πρόγραμμα και θα γίνουν πολλές πρόβες. Από τον Γενάρη, όμως, κάθε πρώτο Σάββατο του μήνα θα είμαι και πάλι εκεί.

Θα γράψετε κι άλλο ένα τέτοιο βιβλίο που θα λέτε με τον δικό σας τρόπο παλιά παραμύθια; Εμείς το περιμένουμε… Έχω ετοιμάσει άλλο ένα βιβλίο με τέσσερα «Παραμύθια με την Ξένια» Αυτά όμως θα είναι λίγο πιο… φοβιστικά. Πιστεύω, όμως, ότι θα αρέσουν στα παιδιά. Εμένα πάντως μου αρέσουν πολύ.

Σας ευχαριστούμε πολύ! Κι εγώ σας ευχαριστώ