Θωμάς Κινδύνης ̶ Άννα Σεβαστή Τζίμα: Πιστεύουμε πως με τις δράσεις μας στις Μορφές Έκφρασης δημιουργούμε έναν νέο πολιτισμό

Οι Μορφές Έκφρασης είναι ένας ξεχωριστός καλλιτεχνικός οργανισμός, ο οποίος εδώ και χρόνια, κάθε ακαδημαϊκή και θεατρική χρονιά, δίνει δυναμικά το «παρών» στην καλλιτεχνική εκπαίδευση παιδιών κάθε ηλικίας. Το Τaλκ συνάντησε τον Θωμά Κινδύνη, ιδρυτή του οργανισμού, και την Άννα Σεβαστή Τζίμα, βασική συνεργάτιδά του, και μίλησε μαζί τους για το πώς καταφέρνουν και αγκαλιάζουν δημιουργικά το βάθος και το πλάτος της καλλιτεχνικής ζωής οδηγώντας τα παιδιά σε πληρότητα πνευματική, ψυχική και συγκινησιακή, με την ανάδειξη της αυτογνωσίας ως υπέρτατης πνευματικής λειτουργίας.

Καλησπέρα και στους δυο. Πάμε μια βόλτα μέχρι τις Μορφές Έκφρασης. Μιλήστε μας για την ιστορία και την εξέλιξη του χώρου και ποιος είναι ο ρόλος του καθενός από εσάς εκεί.

Εγώ, ο Θωμάς Κινδύνης, ίδρυσα τις Μορφές Έκφρασης το 1993 με στόχο να μυήσω νέους καλλιτέχνες στην αισθητική και στην απέραντη γνώση της Σχολής του μεγάλου θεατράνθρωπου Δημήτρη Ροντήρη, που είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι ο τελευταίος μαθητής του. Από τότε μέχρι τώρα διδάσκω και σκηνοθετώ στις Μορφές Έκφρασης αρχαία ελληνική τραγωδία, νεότερη ελληνική παράδοση, παραμύθια απ’ όλο τον κόσμο, μουσική και μια εξειδικευμένη κίνηση (χοροθεραπεία). Η Άννα Σεβαστή Τζίμα έκανε την είσοδό της στις Μορφές Έκφρασης ως μαθήτριά μου και αργότερα εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο βασικά και λειτουργικά στελέχη μου. Ίδρυσε το Παιδί και Τέχνη και καθιέρωσε στις Μορφές το παιδικό θέατρο, γράφοντας, σκηνοθετώντας και παίζοντας.

Ένα σημαντικό τμήμα των δράσεών σας απευθύνεται σε παιδιά και σε γονείς. Γιατί πήρατε αυτή την απόφαση;

Τα παιδιά και οι έφηβοι αποτελούν το μέλλον τις ανθρωπότητας, οπότε οφείλουμε να τους καλλιεργήσουμε την ομορφιά και να τους αναπτύξουμε τη φαντασία και την ικανότητα της επικοινωνίας έτσι ώστε να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση.

Πείτε μας τι θα δούμε φέτος στις Μορφές Έκφρασης. Ποιες θεατρικές παραστάσεις και ποια εργαστήρια ετοιμάζετε;

Πλούσιο και φέτος θα είναι το ρεπερτόριο μας. Θα παιχτούν για πολύ μικρά παιδιά (από 18 μηνών) το «Κου-κου! Μια βόλτα στο δάσος» και ο «Πειρατής ο Μπου», για παιδιά του δημοτικού «Η χύτρα με το χρυσάφι» και για ακόμα μεγαλύτερα παιδιά «Η Ζοζεφίνα έχει μήνυμα» (εμπνευσμένο από τους μύθους του Αισώπου). Για ενήλικους συνεχίζουμε για τέταρτη χρονιά το έργο του Ντοστογιέφσκι «Το όνειρο ενός γελοίου» και από το 2020, θα ανέβει το έργο «Δεσποινίς Μαργαρίτα».

Παιχνίδι-Τέχνη-Επικοινωνία, το τρίπτυχο που χρησιμοποιείτε στη δουλειά σας με τα παιδιά. Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς ως καλλιτέχνες τη σχέση αυτή;

Με το Παιχνίδι εξιτάρουμε τη φαντασία και το ενδιαφέρον τους, έτσι ώστε τα παιδιά να συμμετέχουν και να μην είναι παθητικοί δέκτες. Με την Τέχνη προσφέρουμε αισθητική και με την Επικοινωνία μαθαίνουμε την έννοια της συνεργασίας.

Είναι εύκολο τα παιδιά του 2020 να έχουν μια σταθερή και ουσιαστικά ποιοτική σχέση με την Τέχνη; Ή μήπως η αδηφάγος τεχνολογία έχει νικήσει κατά κόρον και τους έχει στερήσει την ελευθερία που μπορεί να τους παράσχει η καλλιτεχνική έκφραση;

Οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στη κακή χρήση της τεχνολογίας και να τους μάθουμε πως η επικοινωνία με τους ανθρώπους είναι τα πιο ουσιαστικό στοιχεία για μια ποιοτική ζωή. Όχι, δεν είναι εύκολο να παλέψεις με την αδηφάγο και ταχύτατη τεχνολογία, πάντοτε εννοώντας με την κακή της χρήση, αλλά οφείλουμε να τους δείχνουμε δρόμους που η τεχνολογία να είναι υπηρέτης του ανθρώπου και όχι το αντίστροφο.

Μέσα από την εμπειρία σας, γιατί οι γονείς επιλέγουν και φέρνουν τα παιδιά τους στις Μορφές Έκφρασης, επιλέγοντας ως εξωσχολική δραστηριότητα μια καλλιτεχνική δράση;

Υπάρχουν -κι αυτό είναι ελπιδοφόρο- ευαισθητοποιημένοι γονείς που προτιμούν να φέρνουν τα παιδιά τους σε χώρους Τέχνης, όπου γίνονται αιτία και να μην τα αφήνουν μπροστά από μια οθόνη όπου αναπόφευκτα γίνονται αποτελέσματα.

Ποια είναι η πιο «δύσκολη» ηλικία με την οποία δουλεύετε και γιατί;

Πιστεύουμε πως η πιο δύσκολη ηλικία είναι η εφηβεία. Κι αυτό γιατί οι έφηβοι περνούν την περίοδο της αμφισβήτησης των πάντων, τους λείπουν τα ουσιαστικά πρότυπα και γενικώς επαναστατούν και προσπαθούν να επαναπροσδιορίσουν το κάθε τι.

Κύριε Κινδύνη, είστε στον χώρο σχεδόν 40 χρόνια. Έχετε αποφοίτους που έγιναν επαγγελματίες καλλιτέχνες;

Διδάσκω 43 χρόνια. Είναι εύλογο πολλούς, από τους ηθοποιούς πρωταγωνιστές και μη, να υπήρξαν μαθητές μου. Αναφέρω μερικούς: Κατερίνα Παπουτσάκη, Στάθης Λιβαθινός, Χάρης Ρώμας, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Δήμητρα Χατούπη κ.ά.

Ας κλείσουμε με μια προτροπή προς τους αναγνώστες μας. Γιατί να σας επισκεφτούν μαζί με τα παιδιά τους.

Πιστεύουμε πως με τις δράσεις μας και με τη φιλοσοφία μας, προσφέροντας αισθητική στον κόσμο και ελπίδα, δημιουργούμε έναν νέο Πολιτισμό. Έτσι καλούμε τους αναγνώστες σας, αν πιστεύουν στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, να έρθουν και να ενισχύσουν την προσπάθεια μας.