Η Κορίνα είναι ένα πλάσμα υπέροχο και έχει και μια μεγάλη αγάπη: το ποδήλατο! Από τότε που το ανακάλυψε, δεν το αποχωρίζεται ποτέ, ούτε καν στον ύπνο της. Η ζωή της γυρίζει γύρω από τις ρόδες του και όταν μεγαλώσει ονειρεύεται να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Όμως ένα αναπάντεχο γεγονός φρενάρει το όνειρό της και αλλάζει μια για πάντα τη ζωή της. Θα καταφέρει η Κορίνα να χρησιμοποιήσει το πείσμα της για να ξαναπάρει την κατάσταση στα χέρια της; Τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα παιδί να παρακάμψει οποιοδήποτε εμπόδιο και να κυνηγήσει μέχρι τέλους το όνειρό του; Την απάντηση σε αυτά, αλλά και σε άλλα ερωτήματα μάς δίνει η Φιλιώ Λαζανά, συγγραφέας του βιβλίου «Οι πεταλιές της Κορίνας».
- Αγαπητή Φιλιώ, πες μας λίγα λόγια για σένα για να σε μάθουν όσοι δεν σε γνωρίζουν και να σε μάθουν καλύτερα όσοι σε γνωρίζουν!
Είμαι η Φιλιώ Λαζανά, αλλά οι φίλοι μου με φωνάζουν «πολυεργαλείο», γιατί ασχολούμαι με πολλά πράγματα και μάλιστα με μεγάλη χαρά! Εκτός από σύζυγος του Γιάννη, μαμά της Κωνσταντίνας και κουταβο-μάνα της Τζεμ, έχω σπουδάσει και ασχοληθεί με διάφορα επαγγέλματα, όπως διερμηνέας, διοργανώτρια συνεδρίων και εκπαιδευτικός. Τα τελευταία χρόνια έχω αφοσιωθεί στην εταιρεία θεατρικών παραγωγών που διατηρώ, δημιουργώντας διαδραστικές παραστάσεις μυστηρίου για μεγάλους και παιδιά.
- Ενόσω μας εντυπωσιάζεις με τα θεατρικά δείπνα μυστηρίου «Βρες τον δολοφόνο» και το CSI Kids, δίνεις δυναμικά το παρών και στην παιδική λογοτεχνία με το πρώτο σου βιβλίο. Πώς αποφάσισες να γράψεις;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μου άρεσε να πλάθω ιστορίες και να ταξιδεύω με αυτές. Κάποιες γράφτηκαν στο χαρτί, άλλες… τις πήρε ο αέρας! Η πρώτη μου προσπάθεια ήταν στα έξι μου χρόνια, όταν έγραψα την «λαμπάδα», το ποίημα για να «τιμήσω» με το παιδικό μου μυαλό τα βαφτίσια της μικρής μου ξαδέλφης. Γενικά μου αρέσει να γράφω (και ενίοτε να σβήνω) άρθρα, σκέψεις, θεατρικά έργα, ορισμένα εκ των οποίων έχουν δει τα φώτα της δημοσιότητας και άλλα που τα κρατώ καλά φυλαγμένα… Ίσως μια μέρα να μοιραστώ κάποια από αυτά με περισσότερα άτομα, όχι μόνο τους φίλους μου.
- Διαβάζω ότι πηγή έμπνευσής σου είναι η mezzo soprano Alexandra Gravas. Θέλεις να μας αφηγηθείς τη δική της ιστορία;
Η καλή μου φίλη και σπουδαία καλλιτέχνιδα Alexandra Gravas είχε αποφασίσει να κάνει μουσικές σπουδές, όμως αφού πέρασε στο Πανεπιστήμιο έπαθε μια σοβαρή αρρώστια στις φωνητικές χορδές. Αναγκάστηκε να κάνει αυστηρή αφωνία για περισσότερο από έναν χρόνο και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με τους γύρω της ήταν γράφοντας σε ένα μπλοκάκι. Όταν ο κόσμος τη ρωτούσε τι θέλει να γίνει και σπουδάζει μουσική, εκείνη έγραφε «τραγουδίστρια», αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις του! Η δύναμη της θέλησής της με συγκίνησε βαθιά και αποτέλεσε το κίνητρο για να γράψω την ιστορία της Κορίνας.
- Μίλησέ μας λίγο για την πρωταγωνίστριά σου.
Η Κορίνα φαντάζει ένα κορίτσι δυναμικό, με θέληση και πείσμα. Και βέβαια, όπως κάθε παιδί, έχει τις δεξιότητες και τις προτιμήσεις της, εν προκειμένω την αγάπη για την ποδηλασία και την απέχθεια για καθετί ροζ. Όμως, σε δεύτερη ανάγνωση, η ηρωίδα είναι ένας χαρακτήρας που συναντάμε στην καθημερινότητά μας, στη γειτονιά μας και που τελικά ανακαλύπτουμε ότι τα στοιχεία που την κάνουν να ξεχωρίζει, τα κουβαλάμε κι εμείς μέσα μας. Αρκεί να βρούμε τον τρόπο να τα καλλιεργήσουμε και να τα εξωτερικεύσουμε.
- Πνεύμα αντιλογίας χαρακτηρίζει η μαμά την κόρη, με αρνητική χροιά. Πότε οι γονείς θα αντιληφθούμε ότι μάλλον είναι υγιές να είναι το παιδί μας πνεύμα αντιλογίας;
Θυμάμαι τη μητέρα μου από μικρή να με λέει «πνεύμα αντιλογίας», άλλοτε με παράπονο, άλλοτε κρυφογελώντας, άλλοτε απελπισμένα, επειδή ήθελα να κάνω το δικό μου! Και βέβαια αποφάσισα να εντάξω αυτόν τον χαρακτηρισμό στην ιστορία της Κορίνας. Καμιά φορά, οι γονείς συγχέουμε την έκφραση της αντίθετης γνώμης ή θέλησης του παιδιού με την αγένεια. Όμως, δεν πράττουμε πάντα σωστά. Το να μπορεί το παιδί να έχει τον χώρο και τον χρόνο να εκφράσει τα θέλω και τις απόψεις του είναι απόλυτα υγιές για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη σύγχρονη κοινωνία, η οποία, για πολλούς και διάφορους λόγους, προωθεί την κονσερβοποίηση ιδεών και χαρακτήρων.
- Ο πρωταθλητισμός φέρνει χαρές, αλλά κρύβει και δυσκολίες. Κατά τη γνώμη σου, ταιριάζει σε όλα τα παιδιά; Ή υπάρχει σε λίγους και καλούς αυτό που έχει και η Κορίνα σου, η στόφα του πρωταθλητή;
Ο πρωταθλητισμός θέλει αφοσίωση, θυσίες, πειθαρχεία και επιμονή, παρά τις όποιες αποτυχίες. Καλώς ή κακώς, θεωρώ ότι δεν ταιριάζει σε όλους. Όμως, θα ήθελα, ο αναγνώστης να μην περιορίσει τον «πρωταθλητισμό» στο αυστηρό πλαίσιο της έννοιας, αλλά να αναζητήσει τις καταστάσεις που επέδειξε αφοσίωση, πείσμα, προσπάθεια στη ζωή του και βγήκε νικητής. Ένα παιδί που κατακτά μια νέα δεξιότητα, ένας μαθητής που υψώνει το ανάστημά του στο bullying, ένας νέος που ξεφεύγει από τα ναρκωτικά… Τα παραπάνω δεν συνοδεύονται από μετάλλια, όμως σίγουρα έχουν τη γεύση της νίκης σε έναν αγώνα.
- Επιλέγεις να μιλήσεις στα παιδιά για τη δύναμη της θέλησης μέσα από ένα ιδιαίτερα σκληρό γεγονός, τον σοβαρό τραυματισμό της Κορίνας. Δεν φοβήθηκες μήπως σοκαριστούν;
Είναι αναμενόμενο οι μικροί αναγνώστες, αν όχι να σοκαριστούν, τουλάχιστον να στενοχωρηθούν με το ατύχημα, γιατί δένονται και ενδεχομένως ταυτίζονται με την ηρωίδα. Όμως, ταυτόχρονα, εμπνέονται και παίρνουν ένα θετικό μήνυμα: δεν τα παρατάμε, δεν λιγοψυχούμε στις δυσκολίες που ενδέχεται να συναντήσουμε στη ζωή μας!
- Υπάρχουν, άραγε, Κορίνες σήμερα ή είναι μόνο προϊόντα της φαντασίας των συγγραφέων;
Απαντώ ΝΑΙ, απλά κι εμφατικά! Δεν τολμώ να σκεφτώ ένα μέλλον χωρίς Κορίνες, χωρίς παιδιά με όνειρα, προσωπικότητα, άποψη.
- Κλείνοντας, τη συζήτηση, τι θα ήθελες από τον αναγνώστη μετά την ολοκλήρωση της ιστορίας σου;
Θα ήθελα ο αναγνώστης να φυλάξει την τελευταία κουβέντα της Κορίνας, με την οποία κλείνει το βιβλίο, και να τη φέρνει στο νου του κάθε φορά που θα έρχεται αντιμέτωπος με μια δυσκολία, κάθε φορά που κάποιος θα προσπαθήσει να «βάλει φρένο» στα όνειρά του. Να σκεφτεί την Κορίνα που κρύβει μέσα του!
Το βιβλίο «Οι πεταλιές της Κορίνας» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
