Το Τaλκ συζητάει με τον Αιμίλιο Αλεξανδρή, πρωταγωνιστή της βρεφικής παράστασης Έξω Πάνω Μέσα Κάτω, που παίζεται στο θέατρο Πόρτα.

1. Καλημέρα Αιμίλιε! Καταρχάς πες μας λίγα λόγια για σένα, ώστε να σε γνωρίσουμε!

Καλημέρα σας! Ονομάζομαι Αιμίλιος Αλεξανδρής και γεννήθηκα στο Αγρίνιο. Εκεί κάπου στα χρόνια του Γυμνασίου και με σκοπό να χάνω ώρες από τα μαθήματα αποφάσισα να μπω στην θεατρική ομάδα του σχολείου. Η τεμπελιά μου μου έσωσε τη ζωή. Ερωτεύτηκα το θέατρο και ήρθα στην Αθήνα για να το σπουδάσω. Από τότε μέχρι σήμερα παίζω, σκηνοθετώ και διδάσκω θέατρο σε ερασιτέχνες.

2. Φέτος, πρωταγωνιστείς στο Έξω Πάνω Μέσα Κάτω, μια παράσταση για βρέφη που παίζεται στο θέατρο Πόρτα. Θες να μας πεις ποιον υποδύεσαι, αλλά και λίγα λόγια για την…υπόθεση του έργου; 

Υποδύομαι ένα αγοράκι, ένα μωράκι που είναι 8 μηνών αλλά και 4 ετών ταυτόχρονα, γεμάτο περιέργεια και ανυπομονησία να γνωρίσει τον κόσμο γύρω του! Όσο για υπόθεση πρέπει να πούμε ότι δεν πρόκειται για κάποιο παραμύθι, δεν έχουμε δηλαδή κάποιο μύθο να διατρέχει την παράσταση. Παρακολουθούμε με λογική σειρά την μέρα ενός μωρού και το πώς αυτό αντιλαμβάνεται και πειραματίζεται με τις έννοιες έξω, πάνω, μέσα, κάτω σε σχέση με το σώμα του, το χώρο και τα αντικείμενα. Μια μικρή περιπέτεια δηλαδή στα μάτια ενός μωρού.

3. Πώς είναι να έχεις για κοινό σου βρέφη; Και επίσης, πώς είναι να έχεις για κοινό σου γονείς βρεφών; Υποθέτω πως απαιτείται η συμμετοχή τους για να είναι επιτυχημένη η παράσταση… 

Δεν σας κρύβω ότι περιμένοντας στο καμαρίνι λίγο πριν την πρώτη μας παράσταση είχα πανικοβληθεί. Ποδοβολητά, φωνές και κλάματα από 50 μωράκια έκαναν το θέατρο να τρίζει. Κι όμως με το που κλείνουν τα φώτα και κάνω το πρώτο βήμα στην σκηνή κατάλαβα τι σημαίνει το θέατρο να σου παίρνει την ανάσα. Ειλικρινά, χωρίς καμία δόση υπερβολής, σταμάτησαν όλα και οι φωνές και τα κλάματα… μαγικό! Τα παιδιά ειδικά σε αυτές τις ηλικίες δεν σου κάνουν το δώρο της θεατρικής σύμβασης, της σύμβασης κοινού-ηθοποιού, δε λένε ήρθαμε να δούμε θέατρο τώρα, θα παρακολουθήσουν γιατί θέλουν και αυτό είναι ανεκτίμητο. Όσο για τους γονείς, η συμμετοχή και η παρουσία τους θα κάνουν την παράσταση μια πραγματικά βαθιά εμπειρία για το παιδί αλλά και για τους ίδιους, μιας και απ’ ό, τι βλέπω είναι ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή το να μοιράζονται όλο αυτό με το παιδί τους.

4. Η παράσταση απευθύνεται σε βρέφη από 8 μηνών έως 4 ετών. Οι διαφορές αντίληψης σε αυτές τις ηλικίες είναι μεγάλες. Πώς ανταποκρίνεστε στις ανάγκες του κάθε θεατή ξεχωριστά;

Πιστεύω ότι η σκηνοθεσία της Κατερίνας Καραδήμα είναι τόσο εύστοχα δουλεμένη που αφήνει το περιθώριο ανάμεσα σε αυτές τις ηλικίες να αντιληφθούν όσο το δυνατόν περισσότερα και να συμπληρώσουν επίσης με την εμπειρία και την φαντασία τους-επίσης μια σημαντική λειτουργία του θεάτρου- ό, τι άλλο χρειάζεται. Άλλωστε, το θέατρο είναι ένα παιχνίδι και δε νομίζω ότι πρέπει να υποτιμούμε ότι τα παιδιά είναι καλύτερα από μας σε αυτό.

5. Υπάρχει κάτι που να σε δυσκολεύει στην παράσταση; Γιατί το βρεφικό θέατρο είναι σίγουρα μια πρόκληση για έναν ηθοποιό. Δεν μου φαίνεται εύκολη δουλειά…

Όσο μεγαλώνουμε ξεχνάμε να είμαστε παιδιά! Ξεχνάμε να μας ευχαριστούν τα απλά και όμορφα πράγματα. Ξεχνάμε την ομορφιά του παιχνιδιού. Για μένα, λοιπόν, ήταν δύσκολο να ανακαλέσω και να επεξεργαστώ ως ηθοποιός τις λειτουργίες ενός παιδιού σε αυτές τις ηλικίες και να μπορέσω να τις φέρω στην σκηνή. Παράλληλα, όμως, θεωρώ ότι αυτή η δυσκολία ήταν και το σπουδαιότερο μάθημά μου από αυτή την παράσταση. Είναι μεγάλη πρόκληση η ευθύνη της πρώτης παράστασης ενός ανθρώπου.

6. Έχεις κάποια ευτράπελα σκηνικά από τις παραστάσεις να θυμηθείς και να μοιραστείς με το κοινό του Τaλκ; 

Ευτυχώς η παράσταση μας είναι γεμάτη ευτράπελα! Σε μια παράσταση ένας μικρός σηκώθηκε να υποκλιθούμε μαζί ενώ σε μια άλλη μαζί με το χειροκρότημα μια μικρή φίλη έτρεξε να με αγκαλιάσει! Όσο για την ώρα της παράστασης τι να πρωτοπώ για τα σχόλια και τις ”παρατηρήσεις” των μικρών μας θεατών. Αποκορύφωμα η στιγμή που ένα μωράκι ήθελε τόσο πολύ την μπάλα μου που ξέφυγε από την αγκαλιά της μαμάς και βρέθηκε δίπλα μου να μου την ζητάει.

7. Ορισμένοι γονείς μωρών μπορεί να είναι λίγο συγκρατημένοι ως προς το να φέρουν τα παιδιά τους να δουν θέατρο σε τόσο μικρή ηλικία. Τι θα τους έλεγες για να τους παρακινήσεις να έρθουν; 

Να πω στους γονείς να δώσουν αυτή την ευκαιρία στα μωρά τους αλλά και στους ίδιους. Να κλείσουν τις τηλεοράσεις και να πάρουν τα τάμπλετ από τα χέρια των παιδιών τους. Θα έρθει η στιγμή, πιστέψτε με, που τα παιδιά σας θα σας ευχαριστούν!