Το εγκληματικό Σχέδιο Κέντλερ (Kentler Project), βάσει του οποίου παραδίδονταν ορφανά ή άστεγα παιδιά σε παιδόφιλους, για πάνω από 30 χρόνια, έφερε στο φως έρευνα της Deutsche Welle, εκμαιεύοντας την υπόσχεση των Γερμανικών αρχών ότι όλες οι λεπτομέρειες του εγκλήματος θα έρθουν στο φως. Το Σχέδιο, που φέρει το όνομα του εμπνευστή του, καθηγητή ψυχολογίας Χέλμουτ Κέντλερ, ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 στο τότε Δυτικό Βερολίνο και είχε «χαρακτήρα πειράματος», κατά το οποίο, επίτηδες δίνονταν για υιοθεσία σε παιδόφιλους άστεγα ή ορφανά παιδιά, και μάλιστα με επίδομα υιοθεσίας στους θετούς “γονείς”. Το Σχέδιο λειτούργησε, μάλιστα, υπό την πλήρη κάλυψη των αρχών του Βερολίνου.
Ο Κέντλερ είχε σπουδάσει ιατρική, ψυχολογία και παιδαγωγικά και η ειδίκευση του ήταν στη σεξολογία. Δεν άργησε να κερδίσει τον σεβασμό της γερμανικής επιστημονικής κοινότητας και να καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους στον τομέα του. Οι έρευνες και το ενδιαφέρον του επικεντρώνονταν κυρίως στις νεαρές ηλικίες. Ήταν υπέρμαχος της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από τα πρώτα σχολικά χρόνια και μαχόταν για την απενοχοποίηση της παιδικής και νεανικής σεξουαλικότητας…
Ο Κέντλερ, που απεβίωσε το 2008 χωρίς να διωχθεί ποτέ, ήταν εκ των επικεφαλής του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας της Δυτικής Γερμανίας και είχε την άποψη ότι η σεξουαλική επαφή μεταξύ ενηλίκων και παιδιών δεν προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα. Αυτό θέλησε να αποδείξει και με την έρευνά του, που ήρθε στο φως πρώτη φορά το 2013, όταν δύο από τα θύματά του αποφάσισαν να μιλήσουν.
Ένα από τα παιδιά αυτά ήταν ο 13χρονος Ούλριχ. Ορφανός και άστεγος, ο μικρός είχε καταφύγει στην πορνεία προκειμένου να μπορεί να επιβιώσει μόνος στους δρόμους του Βερολίνου. «Το πλεονέκτημα του Ούλριχ ήταν ότι ήταν όμορφος και απολάμβανε το σεξ. Άρα μπορούσε να δώσει κι αυτός κάτι στους παιδόφιλους που τον φρόντιζαν. Σταθήκαμε τυχεροί με τον κ. Βίντερ (τον κηδεμόνα που του ανατέθηκε), αλλά σίγουρα και οι τακτικές μου επισκέψεις άσκησαν θετική επιρροή», έγραφε ο Κέντλερ στις επιστημονικές του σημειώσεις. Σύμφωνα με τη θεωρία του, ο Βίντερ μπορούσε να προσφέρει απεριόριστη και ειλικρινή αγάπη στον ορφανό Ούλριχ, αλλά και σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση.
Η έρευνα για το Σχέδιο Κέντλερ ξεκίνησε και κράτησε χρόνια, φέρνοντας στο φως στοιχεία για ένα έγκλημα-πείραμα που γινόταν με την κάλυψη του κράτους καθώς «συμμετείχε ένα δίκτυο εκπαιδευτικών ινστιτούτων, το Γραφείο Νεολαίας της πόλης αλλά και η Γερουσία του Δυτικού Βερολίνου, που αποδέχονταν, στήριζαν και υπερασπίζονταν την παιδοφιλία». Πολλοί εκ των θετών γονέων ήταν γνωστοί ή και διάσημοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι της Δυτικής Γερμανίας, εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ, στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου και τη Σχολή Όντενβαλντ της Έσσης, όπου, προ ετών, είχε αποκαλυφθεί και άλλο μεγάλο σκάνδαλο παιδοφιλίας.
Μια πρώτη έκθεση για το Σχέδιο Κέντλερ δημοσιεύθηκε το 2016 από το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν. Οι ερευνητές δήλωσαν τότε ότι η Γερουσία του Βερολίνου φάνηκε να μην ενδιαφέρεται να αποκαλύψει την αλήθεια. Τόσα χρόνια μετά, μετά την έρευνα της Deutsche Welle οι αρχές του Βερολίνου δεσμεύθηκαν να ρίξουν φως στο θέμα. Τα θύματά του Κέντλερ, που τα επισκέπτονταν ο ίδιος συχνά, όπως και τους θετούς γονείς τους, δε δικαιούνται αποζημίωση, λόγω παραγραφής των εγκλημάτων του.
