Η Μαρκέλλα Δήμου είδε την παιδική θεατρική παράσταση Στο φωτεινό δωμάτιο και γράφει την άποψή της.
Δεν αγαπώ πολύ το θέατρο. Ίσως γιατί δεν έχω εκπαιδευτεί τόσο πολύ πάνω σε αυτό, γιατί-ναι-και το πως προσλαμβάνει κανείς τις μορφές τις τέχνης προϋποθέτει «διάβασμα», πως να το κάνουμε, ίσως γιατί λατρεύω τον κινηματογράφο… Είναι και αυτή η αίσθηση της επαναλαμβανόμενης παρουσίας των ηθοποιών στην ίδια σκηνή, την ίδια ώρα που, ενώ είναι η επιβεβαίωση μιας αξιοθαύμαστης αφοσίωσης, εμένα κάπως με γειώνει. Και ενώ λοιπόν έχω απολαύσει κατά καιρούς παραστάσεις, σπάνια φεύγω από κάποια με την αίσθηση ότι θέλω να επιστρέψω.
Μέχρι που την προηγούμενη Κυριακή μπήκα με τη μικρή μου κόρη σε ένα Φωτεινό Δωμάτιο. Από το οποίο ακόμη δεν έχω βγει. Ακούω τη μουσική και βλέπω μπροστά μου αυτά τα απίθανα-παστέλ και καραμελένια χρώματα, κυνηγάω τεράστιες φούσκες και ιπτάμενους μεταξωτούς δράκους, ταξιδεύω στο διάστημα, τρέχω να σωθώ από άγριες φυλές, υπνωτίζω τρελούς επιστήμονες… Αλλά κυρίως…γελάω. Ακόμη, στ’αλήθεια. Η τουλάχιστον, όταν θέλω να γελάσω (για να μην κλάψω από τα νεύρα και την κούραση της εβδομάδας που πέρασε) δεν έχω παρά να σκεφτώ την περούκα του βασιλιά (θα είναι άδικο spoiler αν την περιγράψω), ή τις δύο κατάσκοπους να «ανακρίνουν» τους μικρούς θεατές. Και θέλω να πάω με όσους αγαπώ για να μπορώ να τους βάλω στον «κώδικα» και να γελάω μαζί τους.
Τη λάτρεψα την παράσταση. Γιατί είναι εξαιρετικά προσεγμένη με απίστευτα σκηνοθετικά ευρήματα και εμπνευσμένη σκηνογραφία. Γιατί οι ηθοποιοί την αγαπούν επίσης και περνούν καλά. Γιατί οι διάλογοι είναι έξυπνοι, πολύ έξυπνοι. Γιατί αποδεικνύει πως όταν κάνεις κάτι που αγαπάς απόλυτα και φροντίζεις με όλη σου την καρδιά, αποκλείεται να μην πάει καλά. Γιατί μιλάει στα εξωστρεφή παιδιά του σήμερα-που τα έχουν σχεδόν όλα-για τη δύναμη που δίνει η φαντασία και η αγάπη στο-σχεδόν τίποτα. Γιατί θυμίζει σε εμάς στους γονείς ότι όλοι πρέπει να έχουν το «δικό τους δωμάτιο»…
Η Ντίνα Σταματοπούλου δημιούργησε μια παράσταση που μπορεί να σταθεί παντού, μα παντού. Και το λέω γιατί το μόνο που θα ήθελα παραπάνω από αυτό το μοναδικά ευφυές «παιδί» της, ήταν περισσότερος χώρος για να αναπνεύσει καλύτερα. Και αυτό όχι ως μειονέκτημα, αλλά ως «τροφή για σκέψη» για τον τρόπο και τους λόγους που οι «μεγάλες» σκηνές επιλέγουν τις παραστάσεις τους.
Συντελεστές:
Κείμενο – σκηνοθεσία: Ντίνα Σταματοπούλου
Μουσική: Κωστής Μαραβέγιας
Σκηνικά – Κοστούμια – Props: Γιώργος Κωτσάκος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Αργύρης Καλοπήτας
Φωτογραφίες: Νίκος Καρανικόλας
Παίζει ζωντανά: Λήδα Μανιατάκου
Παίζουν: Πατρίκιος Κωστής, Δημήτρης Λιακόπουλος, Alex De Paris, Βασίλης Ζώης, Ιωάννα Μάντζαρη, Ράνια Φουρλάνου, Θεοδοσία Σαββάκη, Αναστασία Στυλιανίδη, Λήδα Μανιατάκου
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακή 11:30 και 15:00
Τιμές εισιτηρίων : Γενική είσοδος 10€- ΑΜΕΑ/ Άνεργοι/ Πολύτεκνοι : 7 €- Ομαδικό: 7 €
Διάρκεια παράστασης: 85 λεπτά με διάλειμμα
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – Λ. Συγγρού 143, 17121 Νέα Σμύρνη
