Ο Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής της γατοϊστορίας, κλείνει φέτος ραντεβού με τα παιδιά στο Θέατρο Άβατον. Πριν κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση, πρόλαβα και του έκλεισα εγώ ένα ραντεβού, για να μιλήσουμε, διά στόματος Λάζαρου Βαρτάνη, του ηθοποιού που τον υποδύεται, για μια φανταστική παράσταση, που μέσα από τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό και το παιχνίδι μάς φωτίζει το μονοπάτι προς το θάρρος, τη δύναμη, την αποδοχή, την προσφορά, αλλά και τη διαφορετικότητα και την εκτίμηση.

Γεια σου, Ηλία. Συνήθως παίρνω συνεντεύξεις από ανθρώπους, αλλά ως γατομαμά θα κάνω μια εξαίρεση για εσένα. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Οκ, σοβαρεύομαι. Παρακαλώ, συστήσου στο κοινό του Τaλκ. Και σύστησέ μας και τους δημιουργούς σου.
Γεια σε όλες και όλους! Τι ωραία που μπορώ να μιλήσω σε όλα τα παιδιά του Τaλκ! Εγώ είμαι ο Ηλίας. Είμαι ένας μικρός γάτος και εδώ που μένω, στη γατοσυνοικία, έχω πολλούς φίλους: τον Τζα, τον Τζίκι και φυσικά τη γατούλα Αλίκη. Τώρα είμαστε αχώριστη ομάδα, αλλά δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Και εγώ δεν ήμουν πάντα τόσο κοινωνικός γάτος και με τόσο θάρρος. Μέσα όμως από τον χορό και μετά από επιμονή και θάρρος έκανα τα όνειρά μου πραγματικότητα. Ο Στέφανος Παπατρέχας έχει γράψει τη γατοϊστορία που θα σας λέμε κάθε Σαββατοκύριακο στο θέατρο Άβατον από 2/10 και μαζί με τη Νάντια Δαλκυριάδου έχουν σκηνοθετήσει μια παράσταση γεμάτη χορό, μουσική, τραγούδι και χρώματα! Με απόλυτο σεβασμό στα παιδιά ως κοινό και με πολλή αγάπη δημιουργήθηκε «Ο Ηλίας, ο πρώτος γάτος χορευτής της γατοϊστορίας».

Καλά, χορεύουν οι γάτες; Εγώ για τα ποντίκια είχα ακούσει πως χορεύουν, και μάλιστα όταν εσείς, οι γάτες, λείπετε. Πώς σου προέκυψε ο χορός; Έχει να κάνει με το περπάτημά σου; Εμένα πολύ μου αρέσει, πάντως…
Δεν θα πω ψέματα: δεν έχω το ίδιο περπάτημα που έχουν όλες οι γάτες και οι γάτοι. Είμαι λίγοι διαφορετικός. Πάντα σκουντουφλάω πάνω σε ρόδες ή κουβάδες, πάντα ήμουν λίγο ατζαμής… Όταν όμως μπαίνει μουσική και τα βήματά μου γίνονται χορός, όλα αλλάζουν. Τότε, νιώθω δυνατός, χαρούμενος και όλα γίνονται εύκολα και φωτεινά. Η φίλη μου, η Αλίκη, αυτή η πανέξυπνη γάτα, με βοήθησε να βρω το όνειρό μου. Με την πίστη της, την παρότρυνση και την αγάπη της μου φώτισε ένα μονοπάτι που οδήγησε σε αυτό που πραγματικά ήθελα πάντα μέσα μου. Τώρα δεν μπορώ να σταματήσω να χορεύω! «Το θάρρος γίνεται αρχηγός και ξεκινάει ο χορός».Ποιοι είναι ο Τζα και ο Τζίκι και τι πρόβλημα έχουν μαζί σου; Πες μου και για την Αλίκη, που είναι, απ’ ό,τι καταλαβαίνω, γάτα με… πέταλα!
Ο Τζα και ο Τζίκι είναι δυο μεγαλύτεροι γάτοι. Τώρα πια είμαστε φίλοι και προστατεύουμε ο ένας τον άλλον. Στην αρχή δεν μπορούσαν όμως να καταλάβουν πως ένα μειονέκτημα ή μια ιδιαιτερότητα κάποιου (όπως το περπάτημά μου) δεν σημαίνει ότι αυτός δεν έχει ταλέντο και δεν είναι καλός σε κάτι άλλο. Με έκριναν, λοιπόν, με βάση αυτή την αδυναμία μου και δυσκολευόντουσαν να δουν πέρα από αυτό. Προσωπικά, πιστεύω ότι όλοι όσοι έχουν αυτή τη συμπεριφορά και σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο κατά βάθος χρειάζονται λίγο χρόνο παραπάνω, λίγη αγάπη και ένα καλό παράδειγμα για να μπουν στη θέση του άλλου και να καταλάβουν το λάθος τους. Σίγουρα πάντως στη δική μας ιστορία αυτό είχε πολύ καλά αποτελέσματα. Σε αυτό βοήθησε πάρα πολύ η Αλίκη για την οποία σας μίλησα και πριν. Η γάτα αυτή, μια και είναι σπιτόγατα, βλέπει όσα συμβαίνουν στον δρόμο από το μπαλκονάκι της και επεμβαίνει όποτε χρειαστεί, δίνοντας λύσεις και βοηθώντας όταν υπάρχει πρόβλημα στη γατοσυνοικία.Θάρρος: Πώς μπορούμε να το καλλιεργήσουμε στα μικρά γατ…ε, συγγνώμη, παιδιά;
Η Αλίκη λέει: «Πόσο ευτυχισμένο μπορεί να γίνει ένα γατί αν δεν το κοροϊδεύεις μα αν του δώσεις δύναμη και πεις πως το πιστεύεις». Σας το είπα, είναι πανέξυπνη! Το πρώτο λοιπόν βήμα είναι να μην επικρίνει το παιδί ο γονέας, το σχολείο και γενικότερα το περιβάλλον του. Είναι σημαντικό για ένα παιδί να μη νιώθει πως κρίνεται διαρκώς, αλλά αντιθέτως να έχει ελευθερία να δοκιμάσει – μαθαίνοντας φυσικά και τα όριά του αλλά και τα όρια των άλλων. Επίσης, η σύγκριση με τα άλλα παιδιά δεν βοηθάει. Ο καθένας μας, είτε γατί είτε άνθρωπος, είναι διαφορετικός και έχει άλλα χαρίσματα και άλλες δυσκολίες.

Διαφορετικότητα, αποδοχή και συμπερίληψη. Τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις για σένα και πώς μπορούμε να τις διδάξουμε στα μικρά γατ…ε, συγγνώμη, παιδιά;
Το πρώτο και κύριο είναι να γίνουμε εμείς οι ίδιοι παράδειγμα με τον τρόπο ζωής μας, με τη συμπεριφορά μας. Από μικρά πράγματα και καθημερινά μέχρι τα μεγάλα. Ο ίδιος ο γονέας θα γίνει πρότυπο για το παιδί του. Όσο θέατρο και αν δει ένα παιδί, όσο και αν διαβάσει, όσα εξωτερικά ερεθίσματα και αν έχει, είναι πολύ δύσκολο να απεγκλωβιστεί από συμπεριφορές που δείχνουν έλλειψη σεβασμού και εκτίμησης απέναντι στους άλλους από την πλευρά της οικογένειας. Από εκεί και πέρα οι συζητήσεις που θα κάνουμε μαζί του, ο τρόπος με τον οποίο θα διαχειριστούμε τις καταστάσεις που εκείνο θα ζήσει και θα συζητήσει πιθανώς μαζί μας από το σχολείο του, τους φίλους του, το περιβάλλον του, παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο. Πολλά ερεθίσματα προς αυτήν την κατεύθυνση πάντως (όπως το θέατρο, ο χορός, η ζωγραφική, τα αθλήματα, οι ταινίες, τα παιχνίδια) βοηθούν σίγουρα.Πού και πότε θα σε συναντήσουμε τη φετινή θεατρική σεζόν; Γιατί πιστεύεις ότι θα κλέψεις τις εντυπώσεις; Και σε ποιους προτείνεις να έρθουν να σε γνωρίσουν;
Αρχίζουμε την Κυριακή 2/10 στις 13.30 στη γατοσυνοικία του Θεάτρου Άβατον, και θα είμαστε εκεί κάθε Σάββατο στις 18.00 και κάθε Κυριακή στις 13.30. Τις εντυπώσεις θα τις κλέψει πιστεύω όλη η παρέα μου (Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Αλέξανδρος Καναβός, Σύνθια Μπατσή) αλλά και οι μουσικές της Σίσσυς Βλαχογιάννη, τα σκηνικά και τα κοστούμια της Έλλης Εμπεδοκλή, οι χορογραφίες της Μαρίνας Μαυρογένη, οι φωτισμοί του Γιώργου Ψυχράμη και η σκηνοθεσία της Νάντιας Δαλκυριάδου και του Στέφανου Παπατρέχα. Το θέατρο είναι ομαδική δουλειά και όλοι μαζί ετοιμάσαμε με πολλή όρεξη μια υπέροχη παράσταση για εσάς. Δε βλέπω την ώρα!

Και τέλος, κάτι πιο θεωρητικό. Ποια είναι τα οφέλη του θεάτρου για τα γατιά, τέσπα, κατάλαβες, παιδιά εννοούσα, προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας; Και ποιες οι ιδιαιτερότητες του στησίματος μιας παράστασης για αυτές τις ηλικίες.
Αισθανθήκαμε πως οι περισσότερες παραστάσεις απευθύνονται σε παιδιά δημοτικού μόνο, αποκλείοντας με κάποιον τρόπο την προσχολική ηλικία. Νομίζω πως θέματα όπως η προσφορά, η συμπερίληψη και η διαφορετικότητα αγγίζουν κάθε ηλικία. Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας άλλωστε. Όμως όσο πιο νωρίς μιλήσεις για όλα αυτά τόσο το καλύτερο. Τα παιδιά είναι ένα θαυμάσιο κοινό, έτοιμο να παρασυρθεί αλλά και να σε αποδοκιμάσει αν δεν είσαι ειλικρινής και δεν το σεβαστείς. Το στοίχημα είναι να δείτε μια παράσταση που οι μικροί θεατές θα απολαύσουν, αλλά θα αφορά και θα συγκινήσει και τους μεγάλους. Για κάποια παιδιά πιθανώς ο «Ηλίας» να είναι η πρώτη θεατρική παράσταση που θα δουν. Αυτό έχει μεγάλη ευθύνη και για αυτό η δουλειά μας έχει ακόμη περισσότερη προσοχή και φροντίδα.