Παιδιά του κόσμου ακούστε με! Συνέβη κάτι πολύ σοβαρό που μέχρι και τα σύννεφα στεναχωριούνται και ολόκληρος ο ουρανός έχει μεγάλη λύπη! Ο Πέτρος που πάντα είχε δυο λουλούδια στους ώμους του βρίσκεται σε μεγάλο δίλημμα!

Ο Πέτρος είχε πάντοτε δυο λουλούδια στους ώμους του. Ένα κόκκινο και ένα μωβ.

Όταν το κόκκινο λουλούδι ψιθύριζε ‘’ει γύρνα να σε δω’’ εκείνος γύρναγε

Όταν το μωβ λουλούδι ψιθύριζε “ει γύρνα να σε δω’’ εκείνος και πάλι γύρναγε. Ευτυχώς όμως κανείς δεν ήξερε το μυστικό του γιατί τα λουλούδια ήταν μυστικά. Μόνο ο Πέτρος τα έβλεπε.

Αλλά τώρα… ένα πουλί ταξίδεψε από τον ουρανό μέχρι τη γη.. και σαν είδε τον Πέτρο του φώναξε

‘’Πέτρο σου φέρνω νέα’’

‘’τι νέα;’’ ρώτησε ο Πέτρος

 ‘’Επάνω στον ουρανό τα πουλιά αποφασίσαμε ότι πρέπει να επιλέξεις ένα λουλούδι για τους ώμους σου, δε μπορείς να έχεις και τα δύο’’

‘’Μα τα χρειάζομαι και τα δύο’’ απάντησε ο Πέτρος

‘’Δυστυχώς ‘’ είπε το πουλί ‘’θα πρέπει να επιλέξεις ένα. Ή το μωβ ή το κόκκινο, αύριο το πρωί θα ξανάρθω για να μου πεις ποιο λουλούδι αποφάσισες να κρατήσεις’’

‘’Εντάξει ‘’ είπε ο Πέτρος βαθιά λυπημένος.

Σαν έφυγε το πουλί άρχισε να κλαίει πολύ, πάρα πολύ. Δεν ήθελε να διώξει κανένα λουλούδι απ’ τους ώμους του.

‘’Τι κακός που είναι ο ουρανός’’! Σκεπτόταν συνεχώς… εγώ θέλω και τα δυο λουλουδάκια μου.. το ένα είναι το γέλιο μου και το άλλο το κλάμα μου

Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε μπροστά του αγουροξυπνημένος ο ήλιος που κατέβηκε για να παρηγορήσει τον Πέτρο

‘’τι το θες το μωβ λουλούδι; Εάν το στείλεις στον ουρανό δε θα κλαις ποτέ. Η ζωή σου όλη θα είναι μέσα στη χαρά. Θα πηγαίνεις στις κούνιες και όλα τα παιδιά θα σε θέλουνε γιατί πάντα θα γελάς ενώ τα’ άλλα θα κλαίνε κιόλας’’

‘’Ήλιε μου καλέ’’ είπε ο Πέτρος ‘’σ’ ευχαριστώ που κατέβηκες για μένα αλλά θέλω και τα δύο λουλούδια’’

‘’Επάνω στον ουρανό τα σύννεφα  είναι πολύ κακά Πέτρο έχω τσακωθεί μαζί τους πολλές φορές, και έχουν βάλει όλα τα πουλιά ν’ αγωνίζονται για να με διώξουν!! στείλτους πίσω το μωβ λουλούδι και εγώ θα λάμπω για σένα κάθε μέρα.’’ Τον συμβούλεψε ο ήλιος.

‘’Ήλιε μου σ’ αγαπώ, αλλά θέλω και να δροσίζομαι από βροχές και κλάματα’’

Ο ήλιος στεναχωρήθηκε και έβγαλε τα χέρια του απ’ τις βρεγμένες τσέπες του και αποχαιρέτησε τον Πέτρο. Θα επέστρεφε στον ουρανό ν’ αγωνιστεί με τα κακά σύννεφα που ήθελαν να κλέψουν τη θέση του…

Τώρα ο Πέτρος έμεινε μοναχός του. Σύντομα το πουλί θα ερχόταν και θα έπρεπε να δώσει μια απάντηση για το ποιο λουλούδι θέλει να κρατήσει.

Όταν ήρθε το πρωί ο Πέτρος περίμενε το πουλί αλλά εκείνο δεν ερχόταν. Έπαιζε παιχνίδια με την αγωνία του Πέτρου.

Ξαφνικά όμως εκεί που δεν το περίμενε εμφανίστηκε μπροστά του ένα μεγάλο χρωματιστό τζιτζίκι

‘’Γιατί δε τραγουδάς σήμερα;’’ ρώτησε ο Πέτρος

‘’Έχω να κάνω μια δουλειά για σένα Πέτρο, δε μπορώ να σε βλέπω στεναχωρημένο και έχουμε πολύ λίγο χρόνο το πουλί θα έρθει και ξέρω πως έχουν γίνει πολύ κακά εκεί πάνω εσύ εγώ και ο ήλιος είμαστε βαθιά λυπημένοι.’’, του είπε το τζιτζίκι

‘’Και τι δουλειά είναι αυτή’’, ρώτησε ο Πέτρος όλο απορία

‘’Λοιπόν άκου θα φτιάξουμε μαζί ένα πολύ όμορφο τραγούδι που θα το τραγουδήσουμε τόσο δυνατά που όταν έρθει το πουλί δε θα μπορεί να σου πάρει κανένα λουλούδι’’

“Και πώς θα το κάνουμε αυτό;” ρώτησε ο Πέτρος

“Θα κάνουμε τα δυο σου λουλούδια ένα αλλά πολύχρωμο. Θα έχει και το κόκκινο και το μωβ. Θέλεις;”

Ο Πέτρος δεν είχε σκεφτεί αυτή τη λύση

‘’τι καλό τζιτζικάκι που είσαι. Πες μου πως θα τα καταφέρουμε”

“Σκέψου στίχους για ένα τραγούδι που αν το πούμε τόσο δυνατά θα το ακούσει και ο ουρανός και θα γίνει τόσο αδύναμος που τα δυο σου λουλούδια θα μεταμορφωθούν σε ένα. Μόνο ένα, πολύχρωμο και δυνατό.”

Το τζιτζίκι και ο Πέτρος κρατήθηκαν σφικτά ο ένας από το χέρι του άλλου και κοιτούσαν τον γκρίζο ουρανό. Κάπου φαινόταν και ο ήλιος που έκλαιγε τόσο που άρχισε να βρέχει.

Και ξαφνικά η φαντασία τους ξύπνησε από τον ύπνο της αρχίζοντας να τραγουδούν

‘’Έλα ήλιε μου κοντά

Να σου πω παραμύθια για παιδιά

Με χρώματα ζωηρά

Μακριά απ’ τα σύννεφα

Τα κακά πουλιά

Δεν ψιθυρίζουν μυστικά

Λένε ψέματα στα παιδιά

Μα ο ήλιος βγαίνει ξανά

Χαμογελά αγγίζει τα παιδιά

Χάδια, παιχνίδια, κέφι

Και δώρα

Δίνει σαν μια αγκαλιά

Στα σύννεφα που θα’ ρθουν

Τα παιδιά χαμογελούν

Μέσα από γκρίζα σύννεφα

Βρίσκουν φωτεινούς κύκλους

Πάνω, ψηλά

Στα ουράνια τόξα’’

Και στα ξαφνικά ο Πέτρος τραγουδώντας απέκτησε ένα και μοναδικό πολύχρωμο λουλούδι, που θα το φυλάει πάντα στους ώμους του. Για πάντα.. αφού είναι το μυστικό λουλούδι που μόνο τα παιδιά σαν τον Πέτρο μπορούν να δουν. Το κακό πουλί φοβήθηκε και δεν ήρθε ποτέ να του κλέψει τίποτα.

Και κάπου έμαθα πως τα κακά πουλιά τ’ ουρανού πνίγηκαν ένα βράδυ σ’ ένα άγριο ποτάμι την ίδια ώρα που ο ήλιος χαμογελούσε ξανά.

Η Φραντζέσκα Άβερμπαχ είναι νέα συγγραφέας.Γράφει παραμύθια,ποίηση και θεατρικά έργα. Κείμενά της δημοσιεύονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.