Προδημοσίευση από το βιβλίο του Χρήστου Δημόπουλου “Το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας για παιδιά”. Κυκλοφορεί στις 19 Νοεμβρίου από τις Εκδόσεις Ψυχογιός, σε εικονογράφηση της Πετρούλας Κρίγκου.

Το Σύνταγµα ήταν γραµµένο στην καθαρεύουσα, δηλαδή στα επίσηµα ελληνικά εκείνης της εποχής, που χρησιµοποιούνταν κυρίως από τους λόγιους, κι από την πρώτη του κιόλας σελίδα ανακοίνωνε πως:

«Το Ελληνικό Έθνος δεν ανέχεται πια την οθωµανική τυραννία και κηρύσσει “την Πολιτική του Ύπαρξη και Ανεξαρτησία”».

Tο κείµενο που ακολουθούσε, εµπνευσµένο από τα πρότυπα* των γαλλικών Συνταγµάτων του 1793 και του 1795 και του αµερικανικού του 1787, ήταν χωρισµένο σε 110 µικρές παραγράφους, σε πέντε «Τίτλους» και εννέα «Τµήµατα».

Ήταν ένα Σύνταγµα προοδευτικό*, που διασφάλιζε τα ατοµικά και πολιτικά δικαιώµατα των ανθρώπων και όριζε τον τρόπο µε τον οποίο θα κυβερνιόταν η Ελλάδα. Κι ήταν πολύ σηµαντικό, αν σκεφτούµε πως, εκείνη την εποχή, πολύ λίγα κράτη στον κόσµο είχαν γραπτά Συντάγµατα.

Στο πρώτο του άρθρο κιόλας µιλούσε για τη θρησκεία:

«Κύρια θρησκεία στην ελληνική επικράτεια* είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική, αλλά το κράτος επιτρέπει και όλες τις άλλες θρησκείες, οι τελετές των οποίων θα ασκούνται χωρίς εµπόδια».

Μετά µιλούσε για τα δικαιώµατα:

«Όλοι όσοι έχουν γεννηθεί στην ελληνική επικράτεια και πιστεύουν στον Χριστό είναι Έλληνες και απολαµβάνουν χωρίς διαφορές όλα τα πολιτικά δικαιώµατα».

Το Σύνταγµα έδινε ιδιαίτερη σηµασία στην ισότητα των πολιτών χωρίς διακρίσεις*. Πρόβλεπε ακόµα να γίνονται Έλληνες πολίτες και όσοι ξένοι το επιθυµούσαν!

«Όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στους νόµους, χωρίς καµιά εξαίρεση, ανεξάρτητα από τον βαθµό τους, την τάξη τους ή το αξίωµά τους».

«Όσοι έρχονται από το εξωτερικό, για να κατοικήσουν ή να παροικήσουν στην ελληνική επικράτεια, απέναντι στους νόµους είναι ίσοι µε εκείνους που έχουν γεννηθεί εδώ».

«Όλοι οι Έλληνες έχουν το ίδιο δικαίωµα για να λάβουν αξιώµατα και τιµές, µε µόνο κριτήριο την αξία του καθενός».

«Η ιδιοκτησία, η τιµή και η ασφάλεια του καθενός προστατεύονται από τους νόµους».

Μιλούσε, τέλος, και για τη διοίκηση:

«Η Διοίκηση αποτελείται από δύο σώµατα: το Βουλευτικό* (τη Βουλή δηλαδή) και το Εκτελεστικό* (την Κυβέρνηση)».

«Το Βουλευτικό σώµα αποτελείται από πληρεξούσιους παραστάτες από διάφορα µέρη της Ελλάδας».

«Το Εκτελεστικό σώµα αποτελείται από πέντε µέλη που δεν ανήκουν στο Βουλευτικό και εκλέγονται από ειδική Συνέλευση».

«Δηµιουργείται κι ένα τρίτο σώµα, για την απονοµή της δικαιοσύνης, το Δικαστικό, που το διορίζουν τα δύο άλλα σώµατα, αλλά είναι τελείως ανεξάρτητο».

Σύµφωνα µε το Σύνταγµα, τα δύο σώµατα (το Βουλευτικό και το Εκτελεστικό) ήταν ισότιµα και το ένα θα έλεγχε το άλλο, ώστε κανένα από τα δύο να µην µπορεί να πάρει στα χέρια του την εξουσία. Κάθε νόµος που θα ψηφιζόταν από το Βουλευτικό θα έπρεπε να έχει την έγκριση του Εκτελεστικού και, αντίστροφα, τα νοµοσχέδια που θα πρότεινε το Εκτελεστικό θα έπρεπε να υπερψηφιστούν από το Βουλευτικό.

Στο Παράρτηµα, το πρώτο Σύνταγµα όριζε ως προσωρινή διοικητική πρωτεύουσα του νέου κράτους την Κόρινθο και καθιέρωνε ως σύµβολο στις κρατικές σφραγίδες τη θεά Αθηνά.

Σε αυτό το Σύνταγµα αποφασίστηκαν ακόµα και τα χρώµατα της ελληνικής σηµαίας.

«Ως χρώµατα των σηµαιών της θάλασσας και της ξηράς ορίζονται τα εξής: γαλάζιο και λευκό».

Το πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδας για παιδιά: Προτού καλά καλά κλείσει ένας χρόνος από το ξεκίνημα της Επανάστασης του 1821 και πολύ πριν η σκλαβωμένη Ελλάδα αποκτήσει επιτέλους και επίσημα την ανεξαρτησία της, το 1830, μια χούφτα Έλληνες πατριώτες, που αντιπροσώπευαν τις επαναστατημένες περιοχές, μαζεύτηκαν σ’ ένα άγνωστο ως τότε χωριό της Αργολίδας. Εκεί, αφού συζήτησαν για μέρες, έγραψαν και ψήφισαν ένα κείμενο που περιέγραφε τα δικαιώματα των πολιτών αλλά και τους κανόνες λειτουργίας του νέου κράτους, που ξαναγεννιόταν από τις στάχτες του.