Στο νέο της βιβλίο με τίτλο “Αυτή η οικογένεια θα με τρελάνει”, η Κατερίνα Μανανεδάκη μάς συστήνει μια οικογένεια που θα μπορούσε να είναι… η δική μας, στο πιο αστείο και επίκαιρο βιβλίο της εποχής μας. Γιατί… η Κατερίνα και τα έζησε και πρόλαβε να τα γράψει. Απολυμαίνουμε, λοιπόν, στα γρήγορα τον ζουρλομανδύα μας και πάμε παρέα να συζητήσουμε με τη συγγραφέα για το βιβλίο και την ηρωίδα της, που είχε άντρα, παιδιά, σκύλο, δουλειά και σαν να μην έφταναν όλα αυτά μια ωραία πρωία έκαναν την εμφάνισή τους η παγκόσμια πανδημία και… τα πεθερικά της!
- Καλημέρα, Κατερίνα. Το 2020 μάς έχει πάει έτσι, που έπρεπε να φτάσουμε στη δεύτερη καραντίνα για να σε «ανακρίνω» για το βιβλίο που έγραψες για την πρώτη. Αλλά με την καθυστέρησή μου κατάφερα να είμαι και πάλι επίκαιρη. Ρωτώ, λοιπόν, ποια μέρα της πρώτης καραντίνας πήρες την απόφαση να το γράψεις, πόσος καιρός σού χρειάστηκε και κυρίως ποια ήταν η αφορμή που σου έκανε το κλικ!
Εσύ και το Τaλκ είστε πάντα επίκαιροι σε όλα! Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, ούτε η επιτυχία σας αλλά ούτε και η μεγάλη αγάπη των αναγνωστών σας! Όσο για την ανάκριση… Μμμμ καθόλου μα καθόλου στην πρώτη καραντίνα δεν είχα αποφασίσει να γράψω βιβλίο και μάλιστα…καραντινάτο. Αλλά μετά το πρώτο σοκ, εκεί που αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε κάπως το τι μας βρήκε, το μυαλό μου άρχισε να δουλεύει πυρετωδώς. Σκεφτόμουν… είναι δυνατόν να ζούμε σε αυτήν την τρέλα, όλη η οικογένεια μαζί στο σπίτι σε κατάσταση…εκτάκτου ανάγκης κι εγώ να λείπω; Όχι βέβαια! Είχα μεγάλη ανάγκη να αντλήσω αισιοδοξία και ελπίδα μέσα από το χιούμορ και να καλέσω και τους αναγνώστες να κάνουμε παρέα αυτό το «ταξίδι» . Και ξέρεις, ε; Ήμουν τόσο αποφασισμένη να καταγράψω τα πάντα που έγραφα σε…αληθινό χρόνο. Αυτό που συνέβαινε «έξω», αυτό ζούσαν και οι ήρωες μου. Σαν… ανταπόκριση, αλλά με χιούμορ. Κι έτσι… τσουπ! Πρόλαβα το καλοκαίρι κι έβγαλα το πρώτο βιβλίο-καταγραφή της ζωής μας. Γεννήθηκε το «Αυτή η Οικογένεια θα με Τρελάνει» και μπήκε με φούρια στα βιβλιοπωλεία…
- «Σε κάθε σπίτι ένας τρελός και στο δικό μου όλοι», αναφέρεται στο εξώφυλλο. Πιστεύεις ότι αυτή η ρήση εκφράζει μια γενικευμένη αλήθεια; Ή ότι και να μην την εξέφραζε πριν από μερικούς μήνες την εκφράζει πλέον; Επιπλέον, για ποιον αναγνώστη έγραφες το βιβλίο; Είχες στο μυαλό σου μια συγκεκριμένη κατηγορία;
Από την πρώτη καραντίνα κιόλας, νομίζω πως δοκιμάστηκαν οι αντοχές όλων μας. Τώρα δε, κοντεύουμε να το τερματίσουμε! Νομίζω πως σε κάθε σπίτι επικρατεί μια κάπως…τεταμένη ατμόσφαιρα. Κι αν όχι ολημερίς κι ολονυχτίς -ευτυχώς!- ώρες ώρες, πατάς το 6 και βγαίνεις και θέλεις να πας με τα πόδια στην Αυστραλία! Μας φταίνε όλα και μας φταίμε κι εμείς οι ίδιοι. Το βιβλίο λοιπόν, το έγραψα για όλους εμάς. Τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Για να δούμε τα όσα κωμικοτραγικά ζουν οι ήρωες μου και να αναφωνήσουμε: Ναι, υπάρχουν και χειρότερα! Εμείς είμαστε μια χαρά!
- Θες να μας πεις εν συντομία δυο λόγια για την ιστορία του βιβλίου σου και πώς συνδέεται με την πανδημία;
Η πρωταγωνίστρια του, η Λίτσα, έχει να αντιμετωπίσει όλες τις δυσκολίες της ζωής, δουλειά, οικογένεια, απαιτητικό και με άποψη σκύλο και ταυτόχρονα πέφτει πάνω της σαν βουνό και η πανδημία. Κερασάκι στην τούρτα δε; Έρχονται στην Αθήνα από το Αλεποχώρι η πεθερά της και ο πεθερός της που δεν τους λες και ό,τι καλύτερο έχεις δει και σε οικογένεια! Χέρι χέρι, Πελιώ μου, οι καταστροφές! Μια ιστορία επίκαιρη, με γάντια, μάσκες, αγωνίες και ελπίδες, μια κωμωδία -παράθυρο λέω, που τη διαβάζεις και ξεφεύγεις όσο γίνεται, από όλους και όλα!
- Το βιβλίο σου κάνει τον αναγνώστη να σκάσει στα γέλια και πραγματικά τού φτιάχνει τη διάθεση. Όμως, πίσω από το γέλιο κρύβεται και πίκρα. Ποια είναι τα προβλήματα μιας σύγχρονης που θες να επικοινωνήσεις στους αναγνώστες; Ήθελες να προτείνεις λύσεις μέσα από το κείμενό σου;
Κάνοντας χιούμορ, μπορείς να μιλήσεις για τα πιο σοβαρά θέματα της καθημερινότητας. Περάσαμε μια μεγάλη οικονομική κρίση και, πάνω που είπαμε πως πάμε κάπως να σηκώσουμε κεφάλι, μας βρήκε η πανδημία και ξανά μια μεγάλη οικονομική δυσκολία. Είναι λογικό να έχουμε όλοι αγωνία, φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον. Η μόνη λύση που θα ήθελα να προτείνω είναι να αγαπάμε και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και να μοιράζουμε μικρά χαμόγελα μεταξύ μας μέχρι να τελειώσει όλο αυτό.
- Πάμε στη «δύσκολη» εφηβεία. Έχεις δυο γιους που βρίσκονται σε αυτή. Την παλεύεις; Έχεις να δώσεις τιπς σε νυν και μέλλοντες γονείς εφήβων; Με άλλα λόγια, τι θα έλεγε η Χριστίνα στη διάλεξή της “Εφηβεία και οικογένεια. Πώς μπορείτε να σταθείτε ουσιαστικά και με αγάπη δίπλα στα παιδιά σας”;
Χαχαχα, Πελιώ μου! Η φίλη της πρωταγωνίστριάς μου, η ψυχολόγος Χριστίνα, δίνει ωραίες συμβουλές γιατί δεν έχει παιδιά! Όσο για μένα…ναι, την παλεύω ακόμη! Κι αυτό γιατί κι αυτή είναι η συμβουλή που μπορώ να δώσω και σε μέλλοντες γονείς εφήβων, συνειδητοποίησα πως δεν πρέπει να μένουμε στα «μικρά και κλασικά» προβλήματα που μας φαινόταν βουνό μέχρι τώρα. Το είχαμε παρακάνει νομίζω κάπως με τις απαιτήσεις που είχαμε από τα παιδιά. Πολύ συχνά τους ζητούσαμε να είναι τέλεια και υποδειγματικά σε όλα σαν πρωταγωνιστές οικογενειακής ταινίας του Χόλιγουντ! Και να που η ζωή μάς δίνει το καλύτερο μάθημα. Να τα φροντίζουμε στην ουσία της ύπαρξης τους, να τα αγαπάμε και να τα στηρίζουμε, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει αυτή η επόμενη μέρα που ξημερώνει και ούτε καν και η Σκάρλετ δεν μπορεί να μας βεβαιώσει πια πως θα είναι στα σίγουρα καλύτερη…
- Μπορείς να μάθεις πολλά απ’ τα παιδιά σου. Για παράδειγμα πόση υπομονή διαθέτεις. Εσύ πώς είσαι ως μάνα; Πόση υπομονή διαθέτεις;
Μαθαίνω από τα παιδιά μου κάθε μέρα! Έχω αποκτήσει υπομονή… λάστιχο! Με δυο γιους, το «μαμά» ακούγεται κάθε ένα δευτερόλεπτο και πάντα κάποιος θέλει κάτι που μόνο η μαμά μπορεί να το κάνει! Θα έλεγα πως είμαι πολύ κοντά στο πρότυπο… «κλασική Ελληνίδα μάνα», «ζακέτα να πάρεις και φάε κάτι γιατί μου φαίνεται πως δεν τρως αρκετά», αλλά… ειλικρινά κάνω μεγάλες προσπάθειες να μένω κουφή αρκετές φορές μέσα στη μέρα, ώστε όλοι να αναλαμβάνουν τελικά τις ευθύνες που τους αναλογούν. Άσε που δεν θέλω να με καταριούνται οι νύφες μου αν κάνω τα αγόρια μου κακομαθημένα!
- Πάμε, λοιπόν, στα «δύσκολα» πεθερικά. Για να είμαστε ειλικρινείς, αν και υπάρχουν εξαιρέσεις, ο κανόνας είναι ότι οι οικογένειες στις οποίες εμπλέκονται οι γονείς του μεν ή του δε συντρόφου αντιμετωπίζουν προβλήματα. Άραγε φταίνε μόνο τα πεθερικά; Ή φταίνε και τα ζευγάρια; Και πόσο επηρεάζουν οι κοινωνικές προκαταλήψεις τις ανθρώπινες σχέσεις; Πράγματι, η νύφη σαν θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει; Και πράγματι η πλειονότητα των ανδρών είναι μαμάκιες; Ή αυτά είναι στερεότυπα που κακώς συνεχίζονται να αναπαράγονται;
Ξέρεις, Πελιώ μου, νομίζω πως τελικά στη ζωή δεν υπάρχουν στερεότυπα, ούτε βεβαιότητες και ποτέ η ζωή του ενός δεν είναι απολύτως ίδια με τη ζωή του άλλου ώστε να τις βάλεις όλες στα ίδια «κουτάκια» . Εγώ «πατάω» στην ελληνική οικογένεια και δημιουργώ μια σύγχρονη ηθογραφία για να γελάσουμε με αυτά που έστω και σαν ψηφίδες αναγνωρίζουμε ως «δικά μας». «Όταν κλείνει η πόρτα κάθε σπιτιού, κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει μέσα», μου λέει πάντα η μαμά μου και συμφωνώ απόλυτα κι εγώ με αυτό. Σίγουρα και οι πεθερές και οι πεθεροί φταίνε και τα ζευγάρια φταίνε και η άτιμη κοινωνία, που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα τάρταρα, φταίει! Στο τέλος, όμως, ας ζήσει ο καθένας τη ζωή του όσο καλύτερα μπορεί και αν πια υπάρχουν και κάποιοι τόοοοσοοοο ευτυχισμένοι χωρίς καθόλου «θέματα», ας κάνουν έρευνες για τα στερεότυπα και τις παραμέτρους που πρέπει να «καταργηθούν». Οι υπόλοιποι…τρέλα και κορδέλα!!
- Έστω και ως κοινωνικό στερεότυπο, γιατί οι πεθερές είναι συνήθως χειρότερες από τους πεθερούς;
Επειδή έχω κάνει μεγάλη έρευνα πριν γράψω το βιβλίο και έχω μιλήσει με πολλές και πολλούς, ξέρεις δημοσιογραφική διαστροφή ακόμη και στην καραντίνα, υπάρχουν και πεθεροί που βάζουν πρώτοι και καλύτεροι το μπουρλότο! Αλλά η πεθερά, όμως, όταν είναι καλή είναι καλή αλλά όταν είναι κακιά είναι καλύτερη! Χαχαχα. Μακριά από μας!
- Εσύ έχεις φανταστεί τον εαυτό σου πεθερά; Πώς νομίζεις ότι θα είσαι; Μήπως η Μπαμπούλαινα είναι ο τρόπος σου για να ξορκίσεις τον φόβο πως θα καταλήξεις Μπαμπούλαινα στο μέλλον;
Παπαπα, Πελιώωωω, σε τι σκέψεις με βάζεις!!! Σοβαρά όμως, γράφοντας το βιβλίο αναρωτήθηκα στα μουγκά: Μωρέ λες να γίνω χειρότερη από την πεθερά που περιγράφω; Αλλά όχι. Το λέω και είμαι απόλυτη σε αυτό. Οι γυναίκες που θα κάνουν ευτυχισμένα τα δικά μου αγόρια θα είναι οι γυναίκες που θα γίνουν οι καλύτερες φίλες μου. Μπορεί να γελάμε με τα υπόλοιπα αλλά η ευτυχία των παιδιών μας δεν πρέπει να είναι παίξε γέλασε.
- Πώς περνάτε οικογενειακώς στη δεύτερη καραντίνα; Μη μου πεις ότι πάλι γράφεις βιβλίο; Κι αν ναι, δώσε κάνα σπόιλερ!
Προσπαθούμε να μην μένουμε κολλημένοι στους υπολογιστές και την τηλεόρασης . Διαβάζουμε βιβλία, παίζουμε επιτραπέζια, βγάζουμε βόλτα τον Ρίκι Φιρίκη, τον σκύλο μας, τσακωνόμαστε, αγαπιόμαστε, γελάμε, αγωνιούμε, ελπίζουμε όπως όλος ο κόσμος πως τα Χριστούγεννα θα μας βρουν καλύτερα. Κι όσο για το αν γράφω… Ναι,Πελιώ μου, γράφω! Μου τριβελίζει το μυαλό μια καινούργια ιστορία, που δεν με αφήνει να ησυχάσω! Και για το σπόιλερ, κλασικά χιουμοριστικό βιβλίο, αλλά με μια ιστορία που θα σκορπίσει χρυσόσκονη, που θα μας κάνει να βουτήξουμε σ’ έναν κόσμο γεμάτο συναισθήματα, θέλω χαρά και αισιοδοξία, οι καλύτερες μέρες που θα έρθουν να μας βρουν παρέα με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη! Σας κλείνω λοιπόν από τώρα ραντεβού καλοκαιρινό…
- Ελπίζω να το διαβάσουμε στις παραλίες κι όχι και πάλι καραντινιασμένοι! Πέραν όλων όσων μου είπες μέχρι τώρα, γιατί θα πρότεινες στους αναγνώστες του Τaλκ να σπεύσουν να προμηθευτούν το βιβλίο σου, είτε προς ίδια τέρψη είτε για δώρο (εγώ, ξέρεις, στέλνω δώρα -κυρίως βιβλία- κανονικά σε εορτάζοντες φίλους, με κούριερ και το αυτό θα εφαρμόσω και τα καραντινάτα Χριστούγεννα που έρχονται λίαν συντόμως. Οπότε, δίνω ιδέες…)
Λοιπόν, διαβάστε το «Αυτή η Οικογένεια θα με τρελάνει» για να…δραπετεύσετε από τις άσχημες σκέψεις και τις αγωνίες, για να γελάσετε, ελπίζω κάποιες φορές δυνατά και κάντε το δώρο σε όσους αγαπάτε για να διαπιστώσουν περίτρανα πως πραγματικά σε κάθε σπίτι ένας τρελός και στα δικά μας όλοι!
Το βιβλίο της Κατερίνας Μανανεδάκη Αυτή η οικογένεια θα με τρελάνει κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
