Να ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας πως δεν είμαι εγώ… Όλο το καλοκαίρι παρακολουθούσα καθημερινά στα social media το θέατρο του παραλόγου που έχουν στήσει οι μασκομάχοι και προσπαθούσα να τους κατανοήσω. Προσοχή: Δε μιλώ για τους γονείς που έχουν δικαιολογημένη ανησυχία για το πώς θα διαχειριστεί το μικρό παιδί τους τη μάσκα και για το αν αυτή θα μπορέσει τελικά να το προστατεύσει από τον κορονοϊό, αφού η χρήση της εντός σχολικού περιβάλλοντος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είναι ορθή. Μιλώ για όσους ξεσηκώνονται και γράφουν ατελείωτες θεωρίες συνομωσίας σχετικά με τις μάσκες, με τον «ψεύτικο» ιό, με τα «τζιπάκια» που θέλει να μας φυτεύσει ο Μπιλ Γκέιτς, με το «φαιβτζί», με την «κουρκουμπίνη» με την οποία θέλουν (ποιοι άραγε; ) να μαστουρώσουν τους μαθητές, εμποτίζοντάς τη στις μάσκες κι έπειτα να τους απαγάγουν.

Τόλμησα, όμως, να προσεγγίσω κάποιους, μέσω Facebook, εξηγώντας τους, βέβαια, εξαρχής τόσο τα δικά μου «πιστεύω» (μάσκα απαραίτητη μια και για ένα εξάμηνο η πολιτεία δεν φρόντισε να λάβει μια σειρά από άλλα μέτρα  ̶ προσλήψεις, μεγαλύτερες αίθουσες, μικρότερος αριθμός μαθητών ανά τάξη, οργάνωση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης κ.ά ̶ που θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει στην αποφυγή της χρήσης της τουλάχιστον τις μικρές τάξεις), όσο και το γεγονός ότι οι απόψεις τους θα βγουν σε ένα ρεπορτάζ που ουσιαστικά θα τους καυτηριάζει. Πιστέψτε με, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μου μιλήσουν, προσπαθώντας μάλιστα συχνά να με μεταπείσουν και να με «φέρουν με το μέρος τους». Δεν τα κατάφεραν. Τα παιδιά μου, εκπαιδευμένα στη χρήση μάσκας εδώ και καιρό και ενημερωμένα πως σε θέματα υγείας δεν χωράνε μικροπολιτικές (δεν στηρίζω την Κυβέρνηση, ούτε τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την πανδημία, αλλά φυσικά προστατεύω την υγεία μου και την υγεία των δικών μου, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχω για τον Μητσοτάκη, για τον Κικίλια, για την Κεραμέως και για τον Χαρδαλιά), πάνε στο σχολείο με μάσκα και θα προσπαθήσουν να τηρούν όσο το δυνατόν περισσότερο τους κανόνες προστασίας, για να είναι ασφαλή τόσο τα ίδια όσο και το περιβάλλον τους. Όμως, πιθανόν δε θα συμβεί το ίδιο και με…

… τα παιδιά του Νίκου

Ο Νίκος είναι 44 ετών και εργάζεται ως υπάλληλος σε δήμο της Αττικής. Η σύζυγός του, Εύη, είναι 38 ετών και δεν εργάζεται. Έχουν δυο παιδιά, που θα πάνε πρώτη γυμνασίου και τετάρτη δημοτικού αντίστοιχα, σε δημόσια σχολεία της περιοχής τους.  Ή πιθανόν και να μην πάνε, διότι όπως μου λέει ο πατέρας τους: «Προτιμώ τα κλείσω στο σπίτι και να μείνουν αμόρφωτα, παρά να πάνε φιμωμένα στο σχολείο». Δεν επιχειρηματολογώ, αυτή είναι η προσέγγισή μου, γιατί στόχος μου είναι να ακούσω και όχι να τσακωθώ. «Από το τέλος Μαρτίου, όταν μας ακύρωσαν το Πάσχα μας, εγώ κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Το λέγανε και συνάδελφοι στον Δήμο, ότι κανείς δεν ήξερε κανέναν που αρρώστησε και πέθανε. Εμείς δε μείναμε και πολύ στο σπίτι. Βγαίναμε στις πλατείες, πηγαίναμε σε φίλους και είδες; Δεν κολλήσαμε. Όταν τα παιδιά γύρισαν στο σχολείο και δεν κάνανε πρωινή προσευχή όλα μαζί, σιγουρεύτηκα ότι πάνε να εξοντώσουν τον Χριστιανισμό. Η μάσκα είναι φίμωτρο, είναι τρόπος να σε μάθουν να φοράς τη μπούργκα και τελικά να γίνουμε Ισλάμ». Τι θα γίνει αν υπάρξουν κυρώσεις για άρνηση φοίτησης, αναρωτιέμαι; Επίσης, τα παιδιά δέχονται να απομονωθούν από τους φίλους τους και κινδυνεύσουν να χάσουν μια σχολική τάξη; «Ας μπω ισόβια στη φυλακή, μάσκα τα παιδιά μου δεν φοράνε, κατάλαβέ το. Επίσης είμαστε πολλοί. Πού θα μας στοιβάξουν; Σε ποιες φυλακές; Και πρόστιμο δεν πληρώνω. Το σπίτι με νοίκι είναι, δεν έχουν κάτι να μου πάρουν. Τα παιδιά καταλαβαίνουν. Δεν τα πειράζει αν δεν πάνε σχολείο, αρκεί να μη φιμωθούν. Άλλωστε, τους φίλους τους θα τους βλέπουν έξω. Και πολλοί φίλοι τους επίσης δεν θα πάνε. Ετοιμάζουμε και οργανωμένη αποχή οι γονείς στο σχολείο μας… Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει! Δεν θα γίνουμε εμείς Μουσουλμάνοι σαν αυτούς που μας έχουν φορέσει».

… τον γιο της Ελπίδας

Η Ελπίδα ζει στην επαρχία, σε περιοχή μάλιστα που έχει «πληγεί» από τον ιό, όμως δεν πιστεύει στην ύπαρξή του, γιατί της φαίνεται ότι οι συντοπίτες της της τα μασάνε και διάβασε στο διαδίκτυο και της το επιβεβαίωσε και μια φίλη της ότι πληρώνουν τους συγγενείς όσων πεθαίνουν από κάτι άσχετο με 2.000 ευρώ για να υπογράψουν χαρτί ότι ο άνθρωπός τους «έφυγε» από κορονοϊό. Είναι χωρισμένη, χωρίς σχέσεις με τον πρώην σύζυγό της, και έχει έναν γιο που θα φοιτήσει στη δευτέρα δημοτικού. «Του έχω εξηγήσει ξεκάθαρα ότι αν του επιβάλουν να φορέσει τη μάσκα στην τάξη, να ζητήσει να μου τηλεφωνήσει και να φύγει. Δεν θα κινδυνεύσει το παιδί μου από αιφνίδιο θάνατο για να περάσουν παντού αυτό το φάιβ τζι του Μπιλ Γκέιτς. Τι θα γίνει; Θα με συλλάβουν; Θα το διδάξω εγώ το παιδί στο σπίτι. Αυτός δεν την μπορεί τη μάσκα να τη φορέσει πάνω από πέντε λεπτά το πολύ. Του φέρνει δύσπνοια και πνίγεται όπως και εμένα, που τη φοράω στη δουλειά, αλλά φυσικά όποτε δε με βλέπουν τη βγάζω. Και να με βλέπουν, δηλαδή, οι μισοί κάνουν τα στραβά μάτια.  Χέστηκα, ας είναι καλά το παιδί μου και ας μείνει στην ίδια τάξη. Του το είπα κιόλας πως ούτε εγώ φοράω μάσκα όταν δε με βλέπουν και πως ούτε κι αυτός θα βάλει και συμφωνεί».

… τις κόρες του Οδυσσέα και της Ιωάννας 

Ο Οδυσσέας και η Ιωάννα, σαράντα ετών και οι δύο, ζουν στη Θεσσαλονίκη, είναι ιδιωτικοί υπάλληλοι και δηλώνουν αρνητές του ιού. Έχουν δυο δίδυμες κόρες που θα πάνε τετάρτη δημοτικού και φυσικά έχουν την ακόλουθη άποψη: «Αυτό πρέπει να λέγεται φίμωτρο, όχι μάσκα. Αν είναι δυνατόν. Πρέπει οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων μαζί με όλους τους γονείς να ξεσηκωθούν. Έχουμε φτάσει να μας στερήσουν την ελευθερία των παιδιών μας και τη δική μας βέβαια με ένα παραμύθι ότι υπάρχει αυτός ο κωλοϊός». Δεν μπορώ να μην τους ρωτήσω πώς είναι τόσο σίγουροι ότι δεν υπάρχει… «Μα καλά, και είσαι και μορφωμένη κοπέλα, δεν διαβάζεις λίγο τι λέει ο κόσμος; Κάποιοι Λουμινάτοι (σ.σ. Illuminati) είναι από πίσω για να μειώσουν τον παγκόσμιο πληθυσμό». Εδώ μπερδεύομαι και ρωτώ πώς θα μειωθεί ο παγκόσμιος πληθυσμός από έναν ανύπαρκτο ιό. Μάλλον μπερδεύονται και ο Οδυσσέας με την Ιωάννα, καθώς μου κλείνουν το messenger και με μπλοκάρουν.

… τους γιους του Αντρέα 

Ο Αντρέας είναι σαράντα εννέα ετών και ζει στην Αθήνα. Έχει μια επιχείρηση, που πλήγηκε από τον ιό, αλλά αρνείται ότι η μάσκα θα βοηθήσει στον έλεγχο της πανδημίας και επομένως στην ταχύτερη ανάκαμψη της δουλειάς του. Τα αγόρια του θα πάνε πρώτη γυμνασίου και πρώτη λυκείου και δεν θα φορέσουν μάσκα. Ο Αντρέας πιστεύει ότι πίσω από τον Κορονοϊό κρύβεται ο… Ερντογάν. Ρωτώ πώς έφτασε στο συμπέρασμα αυτό: «Κοίτα, στην αρχή δεν είχε πάει το μυαλό μου στον Τούρκο, αλλά καθώς παρακολουθώ και την εξωτερική πολιτική, δεν γίνεται αυτά τα δυο να μη συνδέονται κάπως. Αυτός μάλλον μας τον φύτεψε. Οι μάσκες είναι σαν μπούργκες και θα γίνουμε Τουρκόσποροι όλοι αν τις φορέσουμε». Μα ο ιός είναι παγκόσμιο φαινόμενο, έτσι δεν είναι, τον ρωτώ. Από την Κίνα δεν ξεκίνησε; «Δεν με νοιάζει τι γίνεται στον κόσμο. Εμένα με νοιάζει μη μας φιμώνουνε και χάσουμε την πατρίδα μας. Τα παιδιά μου δεν θα βάλουν τη μάσκα. Είναι γνήσιοι Έλληνες και γνήσιοι Έλληνες θα παραμείνουν και είναι έτοιμοι να πολεμήσουν για να μην τους στερήσει κανένας την πατρίδα τους. Και πού ξέρω εγώ ότι ξεκίνησε ο Κορονοϊός από την Κίνα; Επειδή το λένε τα κανάλια; Κι αυτά και η κυβέρνηση είναι ανθέλληνες. Δουλικά προσκυνημένα».

… τα παιδιά της Ντίνας 

Η Ντίνα είναι χήρα εδώ και δυο χρόνια. Έχασε τον άντρα της σε τροχαίο. Έχει τρία παιδιά, ένα που θα πάει νηπιαγωγείο, ένα τετάρτη και ένα πέμπτη δημοτικού. Το πρόβλημα είναι πως είναι και εκείνη εκπαιδευτικός, δασκάλα και μάλιστα στο επαρχιακό σχολείο όπου φοιτούν τα δυο μεγάλα της. «Δεν θέλω να φορέσω μάσκα ούτε και εγώ ούτε και κανένα από τα παιδιά, γιατί δεν κινδυνεύουμε από τον ιό. Ο ιός δεν υπάρχει ή και αν υπήρχε εξαλείφθηκε και τώρα θέλουν να μας σκοτώσουν με τις μάσκες». Τη ρωτώ αν το θέμα της είναι απλώς πρακτικό, κάτι που προφανώς ισχύει για όλους μας, πόσω μάλλον για τους εκπαιδευτικούς. «Όχι, βέβαια, είναι καθαρά πολιτικό. Για να μας χειραγωγήσουν θα μας κάνουν μασκοφόρους. Εγώ έχω μεγάλο πρόβλημα, γιατί αν δεν βάλω τη μάσκα θα με απολύσουν πιθανόν και δε θα ξαναδιοριστώ. Και δεν θα έχω πώς να ζήσω. Κι όμως το δικό τους θα γίνει, δυστυχώς. Λένε πως αν ένα παιδί μείνει από απουσίες, και στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό απουσίες βέβαια, οι φασίστες, πάνε τα επιδόματα ενοικίου, μονογονέων, Α21. Τώρα ψάχνω να βρω έναν γιατρό, να μας βγάλει όλους στις ευπαθείς ομάδες και βλέπουμε. Σε αυτό, όμως, με φοβίζει ότι αν έρθει το εμβόλιο με το δηλητήριο, θα υποχρεωθούμε ως ευπαθείς ομάδες να εμβολιαστούμε πρώτοι. Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να κάνω…»

…τον γιο της Μαρίας

«Δυστυχώς, είστε πάρα πολλοί γονείς, όπως εσύ, που έχουν εντελώς αντίθετη άποψη για τις μάσκες και όλους εμάς που διαφωνούμε μας θεωρείτε επικίνδυνους και ακατάλληλους», μου λέει η τριανταεννιάχρονη Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος στα Γιάννενα και μητέρα ενός αγοριού που θα πάει στην έκτη δημοτικού. «Ο γιος μου είναι μπερδεμένος, γιατί ο πατέρας του του λέει να πηγαίνει στο σχολείο με μάσκα. Εγώ διαφωνώ κάθεστα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν δεν θα τον στείλω με μάσκα ή αν δεν θα το στείλω καθόλου. Τσακωνόμαστε με τον άντρα μου. Πήγε, αλλά του είπα να τη βγάζει όποτε μπορεί. Είμαι σε συνεννόηση και με τη δικηγόρο μου, που είναι και αυτή μαμά και διαφωνεί με τη μάσκα, γιατί ξέρει από έγκυρες πηγές ότι ο ιός είναι ψέματα και πως όλα που έγιναν είναι για να μας φιμώσουν τελικά και να μας αρρωστήσουν με τη μάσκα και ψάχνουμε να βρούμε τρόπο να δικαιωθούμε». Η Μαρία, όμως, είναι εδώ και έναν χρόνο ήδη άρρωστη και ανήκει στις ευπαθείς ομάδες. Οι γιατροί τής λένε να φοράει μάσκα παντού, όπως και οι πάντες στο περιβάλλον της. Όμως, εκείνη έχει χάσει την εμπιστοσύνη της σε όλους. «Ύστερα από όλα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, αναθεωρώ τα πάντα. Μάλλον και οι γιατροί μου έχουν πέσει θύματα αυτής της παγκόσμιας εξαπάτησης. Ο άντρας μου με μαλώνει. Με πίεσε να τηλε-εργαστώ κιόλας, όπως θα κάνει και εκείνος, γιατί το δικαιούμαστε επειδή είμαι σε φάση χημειοθεραπειών. Του έκανα το χατίρι, αλλά τίποτα δεν θα πάθαινα από τον ιό ακόμα κι αν πήγαινα κανονικά στη δουλειά και χωρίς μάσκα. Και έχω αρχίσει να αμφιβάλλω και για τον καρκίνο και τις θεραπείες που ακολουθώ. Ευτυχώς, έχω βρει πολλούς ομοϊδεάτες μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ψάχνω πλέον εναλλακτικούς τρόπους ζωής».

Προσωπικά, έπειτα από αυτές τις συνεντεύξεις και ανησύχησα και στενοχωρήθηκα. Θα ήθελα να έχω ένα μαγικό ραβδί να ανοίξω τα μάτια αυτών των ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας και εκτός από επικίνδυνοι για τα παιδιά τους είναι επικίνδυνοι και για εμάς. Εν αναμονή τού πώς θα κυλήσει αυτή η περίεργη χρονιά, εύχομαι από καρδιάς να τηρήσουμε όλοι, μικροί μεγάλοι, τα υγειονομικά μέτρα όσο πιο ευλαβικά μπορούμε, ώστε όσο το δυνατόν πιο σύντομα να επανέλθουμε στις ζωές μας όπως τις είχαμε μάθει. Και νομίζω ότι η ορθή χρήση της μάσκας θα βοηθήσει στην αναχαίτιση, ή τουλάχιστον στη μη περαιτέρω εξάπλωση, της πανδημίας. Τα παιδιά μας, ιδιαίτερα τα μικρότερα, θα ζοριστούν. Πολύ. Αλλά αν εμείς, οι ενήλικοι, οι γονείς τους, οι προστάτες τους, δώσουμε το καλό παράδειγμα φορώντας τη μάσκα όταν και όπως πρέπει, αν τους περάσουμε το μήνυμα ότι έτσι κάνουν καλό και στους εαυτούς τους, αλλά και στους γύρω τους, αν τους δώσουμε να καταλάβουν ότι βάζουν κι αυτά το λιθαράκι τους, ώστε να νικήσουμε μια ώρα αρχύτερα τον κορονοϊό και να επιστρέψουμε στην ανεμελιά, στα φιλιά, στις αγκαλιές και στα παιχνίδια χωρίς περιορισμούς, θα προσαρμοστούν πολύ ευκολότερα από όσο φανταζόμαστε. Κι ας κάνουμε την επανάστασή μας αλλού! Από πού να αρχίσω…

Υ.Γ. Ήθελα πολύ να αφήσω αυτούσια την ορθογραφία των απαντήσεων που μου δόθηκαν από τους αρνητές της μάσκας γραπτά -δυο από τις συνεντεύξεις ήταν τηλεφωνικές- αλλά δεν άντεξα…