Κάθε Κυριακή πρωί, γύρω στις 11:30, στη Μουσική Βιβλιοθήκη στο Μέγαρο φτάνει ένας… ελέφαντας! Ναι, καλά διαβάσατε! Ένας ελέφαντας έρχεται και μπαίνει στο δωμάτιο και στήνει μια ολόκληρη θεατρική παράσταση με σουρεαλιστικές αποχρώσεις και ζωντανή μουσική. Το Τaλκ μίλησε με την Ειρήνη Αναγνωστοπούλου που έγραψε και παίζει στην παράσταση “Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο” και έμαθε…Μμμ, ξέχασε τι έμαθε. Διαβάστε καλύτερα εσείς!
- Καλησπέρα, Ειρήνη! Καταρχάς, συστήσου στους αναγνώστες του Τaλκ.
Είμαι η Ειρήνη, είμαι ηθοποιός και τα τελευταία οκτώ περίπου χρόνια γράφω για το θέατρο. Έχω γράψει θεατρικά έργα για παιδιά και για ενήλικες, καθώς και κάποιες θεατρικές διασκευές. Είμαι ιδρυτικό μέλος της ομάδας ΕΑΝ, μιας ομάδας που ξεκινήσαμε με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Θανάση Ακοκκαλίδη, ενώ συνεργάζομαι στενά με τον Μιχάλη Κοιλάκο, με τον οποίο φτιάξαμε και την παράσταση «Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο». Κατά τα άλλα… ζω στο κέντρο της Αθήνας με τον άντρα μου και τον ενός έτους γιο μας, δεν κοιμάμαι σχεδόν ποτέ, αναζητώ διαρκώς ελεύθερο χρόνο, τον ήλιο και ανοιχτό ορίζοντα.
- Η παράσταση “Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο” παίζεται (και θα παίζεται και του χρόνου, αν δεν κάνω λάθος) στη Μουσική Βιβλιοθήκη στο Μέγαρο! Έχεις γράψει το έργο και παίζεις και στην παρασταση! Πώς έφτασε ο ελέφαντας στη Βιβλιοθήκη;
Ο Ελέφαντας μας όντως έχει βρει το σπίτι του στη Μουσική Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, και είναι ένα σπίτι ζεστό και φιλόξενο. Όλα ξεκίνησαν ένα χρόνο πριν, όταν πρότεινα το έργο στην Εύα Στυλάντερ, της άρεσε, κι εκείνη με τη σειρά της μου πρότεινε να απευθυνθούμε στη Μουσική Βιβλιοθήκη. Η δημιουργική ομάδα ήταν ήδη δεμένη από την αρχή. Συνεργάτες που έχουμε ξαναδουλέψει μαζί όπως ο Μιχάλης Κοιλάκος στη σκηνοθεσία, η Πέπη Ζαχαροπούλου στην κίνηση και η Άλκηστης Ραυτοπούλου στη μουσική, αλλά και καινούργιοι όπως η Μαγδαληνή Αυγερινού στα σκηνικά και τα κοστούμια και ο Μίλτος Αθανασίου στο σχεδιασμό των φωτισμών. Οι ηθοποιοί ήρθαν μετά, για να συμπληρωθεί μια πραγματικά ωραία ομάδα. Στην παράσταση, κρατάω τον ρόλο της μητέρας του Κωστή, ο οποίος είναι και ο κεντρικός ήρωας του έργου. Ένιωσα πολύ δημιουργικά όταν έγραφα αυτό το έργο, αλλά η πραγματική χαρά για μένα είναι η εμπειρία της σκηνής. Η συγγραφή είναι μια διεργασία μοναχική και κάπως πιο εγκεφαλική, ενώ η ομαδικότητα και η σωματικότητα της σκηνής είναι ο λόγος που αγαπώ να κάνω θέατρο.
- Ποια ήταν η έμπνευσή σου για την ιστορία αυτή;
Το έργο αυτό βρήκε την αρχή του σε μια επίμονη προσωπική ερώτηση: πού πηγαίνουν οι μνήμες όταν τις ξεχνάμε; Κάπως έτσι βρέθηκα στη θάλασσα της μνήμης να ψάχνω πότε και τι ξεχνάμε πραγματικά για να ανακαλύψω πως ούτε ο κόσμος που ζούμε, αλλά ούτε και αυτός που θυμόμαστε, είναι σταθεροί και συμπαγείς. Αντίθετα, η μνήμη και η φαντασία έχουν γεννηθεί στον ίδιο τόπο του ανθρώπινου ψυχισμού. Μπερδεύονται η μια με την άλλη και συχνά φτιάχνουν μαζί αυτό που θυμόμαστε ή που… φανταζόμαστε ότι ζήσαμε.
Στη διαδρομή αυτή συνάντησα και τον Κωστή. Ο Κωστής μού θύμισε πως το να ξεχνά κανείς μπορεί κάποιες φορές να πονά, μπορεί όμως και να γίνει αφορμή για να εφεύρεις ξανά από την αρχή τρόπους, στιγμές και σχέσεις πέρα για πέρα αληθινές. Και πως η φαντασία σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι μόνο για να γεμίζει τα κενά. Η φαντασία θα σου φέρει πίσω και αυτά που νόμιζες χαμένα για καλά.
- Θα μας πεις με λίγα λόγια την ιστορία και τους πρωταγωνιστές της;
Η ιστορία μας μιλά για ένα οκτάχρονο αγόρι που ζει σε μια οικογένεια όπου όλοι τρέχουν, λείπουν ή ξεχνούν. Ο Κωστής έχει μια στενή σχέση με τον παππού του, όμως εκείνος έχει αρχίσει να ξεχνά. Ο μπαμπάς επίσης λείπει λόγω δουλειάς και καμιά φορά ξεχνά να γυρίσει στην ώρα του, ενώ η μαμά τρέχει διαρκώς αλλά ξεχνάει τα πιο σημαντικά, με αποτέλεσμα ο Κωστής να βρεθεί μόνος του σε μια σημαντική στιγμή: στα γενέθλιά του. Εκεί θα έρθει ο Σωκράτης, ένας ελέφαντας, που ως φανταστικός φίλος θα του δείξει πού βρίσκονται όλα τα ξεχασμένα πράγματα και μαζί θα φέρουν πίσω το παιχνίδι στη ζωή της οικογένειας. Έτσι όλοι θα δούνε επιτέλους… τον ελέφαντα που βρισκόταν τόσο καιρό μέσα στο δωμάτιο!
Τον Κωστή στην παράσταση παίζει ο Γιάννης Πλιάκης. Τον παππού, που αγαπάει τα φανταστικά ταξίδια, τα ανέκδοτα και τα γλυκά, υποδύεται ο Λαμπρος Παπαγεωργίου, ενώ ο Αλέξανρος Χωματιανός είναι ο Σωκράτης: ένας ελέφαντας- πολίτης του κόσμου, που τιμά τη σοκολάτα πραλίνα, αναστατώνει το τακτοποιημένο σαλονάκι της μαμάς, σε κάνει να γελάς χωρίς να μιλά και τον βλέπουν μόνο όσοι είναι διατεθειμένοι να ελευθερώσουν τη φαντασία τους.
- Και λίγα λόγια για τον ρόλο που διαδραματίζει η μουσική στην ιστορία…
Ο Μιχάλης που σκηνοθέτησε και το έργο, είχε οραματιστεί εξαρχής μια παράσταση όπου όλα θα γίνονται ζωντανά πάνω στη σκηνή. Το ίδιο και η μουσική. Επιστρατεύτηκε λοιπόν η Άλκηστις Ραυτοπούλου και έφτιαξε μουσική για μια μικρή ορχήστρα από τέσσερις ηθοποιούς που παίζουν κιθάρα, ακορντεόν, πιάνο , φλάουτο, κρουστά και τραγουδάνε ζωντανά επί σκηνής. Με την Άλκηστη έχουμε πολύ αρμονική συνεργασία, εγώ γράφω στίχους, εκείνη μουσική και συντονιζόμαστε καλά. Εμπνεύστηκα λοιπόν από τον ελέφαντα, η Άλκηστις από την Αφρική και μένει να… ακούσετε το αποτέλεσμα που πλέον κυκλοφορεί και σε cd και πωλείται μαζί με το έργο μας!
- Θα ήθελα, τώρα, να μας μιλήσεις λίγο για τις αντιδράσεις των θεατών… Τι ακούτε κατά τη διάρκεια της παράστασης και τι σας λένε μικροί και μεγάλοι μετά;
Τα παιδιά συμμετέχουν έντονα στην παράσταση. Άλλωστε εκείνα και ο Κωστής είναι και οι μόνοι που βλέπουν τον ελέφαντα! Έτσι ενθουσιάζονται μαζί του και προσπαθούν να τον δείξουν και στη μαμά και στον παππού. Θα έλεγα ότι βγαίνοντας από την παράσταση τα παιδιά έχουν γελάσει πολύ, ενώ οι μεγάλοι έχουν συγκινηθεί. Στους μεγάλους το έργο θυμίζει πράγματα που έχουν ξεχάσει, ταυτίζονται πολύ με το ρόλο της μαμάς και συγκινούνται με τη νοσταλγία που φέρουν οι χαμένες μνήμες του παππού, μνήμες γλυκόπικρες της παιδικής μας ηλικίας.
- Γιατί θα πρότεινες σε έναν γονιό να επιλέξει τη δική σας παράσταση ανάμεσα σε… εκατοντάδες άλλες που παίζονται αυτή τη στιγμή στην πόλη;
Γιατί είναι μια παράσταση που με τρόπο άμεσο και απλό μιλά για κάτι ουσιαστικό και αναγνωρίσιμο από όλους μας: για τη χαρά του παιχνιδιού. Και γιατί ό,τι και να κάνουν οι γονείς, δεν γίνεται να μην δουν στο τέλος… τον Ελέφαντα στο Δωμάτιο!
Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο
Θέατρο για παιδιά 3-9 ετών
Αίθουσα Διδασκαλίας Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης,Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη»
Συγγραφή-Δραματουργία Ειρήνη Αναγνωστοπούλου
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κοιλάκος
Σκηνικά-κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική σύνθεση-διδασκαλία: Άλκηστις Ραυτοπούλου
Κινησιολογία: Πέπη Ζαχαροπούλου
Σχεδιασμός φωτισμού: Μίλτος Αθανασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Σμαράγδα Δογάνη
Φωτογραφίες: Θοδωρής Δούπας
Σχεδιασμός αφίσας:/Αντώνης Κοντολέων
Παίζουν: Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, Λάμπρος Παπαγεωργίου, Γιάννης Πλιάκης, Αλέξανδρος Χωματιανός
Σε συμπαραγωγή με την Πολιτιστική Εταιρεία ΕΑΝ και σε συνεργασία με την Εταιρεία Alzheimer Αθηνών που προσφέρει ένα διαδραστικό παιχνίδι για τη βιωματική σύνδεση των παιδιών με την έννοια της μνήμης.
Πληροφορίες: 210 86 65 144 & 210 86 74 657
https://www.ticketservices.gr/event/ena-elefantas-sto-domatio/?lang=el
