Την αγάπη μου για την ομάδα Κοπέρνικος και τη δουλειά της τη διαλαλώ από την πρώτη φορά που είδα παράστασή τους, στη μουσική σκηνή “Πυρήνας” στο Παγκράτι, όταν ακόμα ήταν στην αρχή της λαμπρής τους καριέρας στο χώρο της παιδικής ψυχαγωγίας. Από τους “Δυο ανάποδους δραπέτες” του 2012 μέχρι το “Σβήσε το φως” του 2018, έχουν μεσολαβήσει 6μιση χρόνια και πολλές μουσικοθεατρικές παραστάσεις (και βιβλία, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Και συμβαίνει το εξής ευχάριστο. Η κάθε τους δουλειά είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Δεν ξέρω αν ο Άγγελος Αγγέλου, η Έμη Σίνη και οι συνεργάτες τους θα έχουν κάποιο… ταβάνι στο μέλλον, πάντως, προς το παρόν, συνεχίζουν ακάθεκτοι προς την κορυφή, την οποία όλο και νομίζουμε πως πιάνουν κι όλο μας ξεγελούν.

Πάμε στα της φετινής τους καινούριας παράστασης.“Σβήσε το φως”, λοιπόν, στη Μουσική Βιβλιοθήκη, στο Μέγαρο Μουσικής. Μια παράσταση που προτείνεται για παιδιά από 4 έως 10 ετών, αλλά νομίζω πως και μικρότεροι, αλλά και μεγαλύτεροι θεατές μπορούν να την ευχαριστηθούν εξίσου! Φυσικά, την ευχαριστιούνται και οι ενήλικες, γιατί, εκτός από το γέλιο που δεν σταματάει καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου (άσε που οι μεγάλοι γελούν πιο δυνατά από τους μικρούς), το θέμα που πραγματεύεται αφορά τον κάθε έναν από εμάς, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Το “Σβήσε το φως” μιλάει με πανέξυπνο τρόπο για τον φόβο. Υπάρχει, άραγε, κανείς που να μην φοβάται κάτι; Όχι, δεν υπάρχει…

Ο πρωταγωνιστής μας, ο Μάξιμος, στον ρόλο του οποίου εναλλάσσονται με απολαυστικό τρόπο οι ηθοποιοί Ελισσαίος Βλάχος και Βασίλης Χατζηδημητράκης, είναι ένας πραγματικός φοβητσιάρης. Φοβάται ακόμα και τη σκιά του, αλλά φυσικά ούτε που τολμάει να το ομολογήσει! Το χειρότερό του, όμως, είναι το σκοτάδι. Όταν πέφτει η νύχτα, η φαντασία του καλπάζει και το καθετί γύρω του φαντάζει ένα πραγματικό τέρας. Γι’ αυτό και έχει πάντα όλα τα φώτα αναμμένα και φροντίζει ώστε να μην μένει ούτε μια γωνία σκοτεινή στο σπίτι του Και έχει και έναν φακό τον οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ. Ο Μάξιμος είναι δυστυχισμένος, καθώς οι φόβοι του τον κρατούν καθηλωμένο εντός σπιτιού, ανίκανο να δουλέψει, να πληρώσει το νοίκι του, να έχει φίλους, να χαρεί. Για να είμαστε ειλικρινής, ο καημένος προσπαθεί να αντιμετωπίσει όσα φοβάται και να γίνει δυνατός με διάφορες ορθόδοξες και ανορθόδοξες μεθόδους, αλλά δεν τα καλοκαταφέρνει. Άλλωστε και οι… προπονητές του στον αγώνα του κατά των φοβιών δεν αποδεικνύονται και ιδιαίτερα ατρόμητοι…

Μια μέρα όμως, όλα θα αλλάξουν. Ένας επίμονος ήχος που έρχεται από το (τρομακτικό, φυσικά) πιάνο της προγιαγιάς του και η απώλεια του φακού του στα έγκατα του δυσοίωνου αυτού μουσικού οργάνου θα οδηγήσουν τον Μάξιμο σε έναν παράξενο κόσμο. Σε έναν μυστήριο, σκοτεινό, κόσμο όπου κατοικούν μια σειρά από φανταστικούς χαρακτήρες, φαντάσματα, δράκουλες, ζόμπι, σκελετοί, ακόμα και ο κύριος Γεράσιμος, ο τρομερός σπιτονοικοκύρης του. Σε έναν ιδιαίτερο κόσμο όπου φαίνεται να κατοικούν όλοι οι φόβοι του (όπως και πολλοί δικοί μας φόβοι).

Εκεί, ο πρωταγωνιστής μας θα κληθεί να τους αντιμετωπίσει συνομιλώντας μαζί τους και θα διαπιστώσει πως μάλλον όλοι εκεί χρειάζονται τη βοήθειά του. Για να μπορέσει να επιβιώσει και να ξεφύγει από αυτόν τον -τελικά- υπέροχα αστείο και -τελικά- τόσο φανταστικά αλλόκοτο κόσμο και να βοηθήσει τους πιο τρομαγμένους από αυτόν φόβους του, πρέπει να κάνει το μεγάλο βήμα και να σβήσει το φως. Το φως που είναι ο μεγαλύτερος φόβος των φόβων του. Των φόβων του που ζουν και επιβιώνουν στο σκοτάδι. Τι θα κάνει άραγε ο πρωταγωνιστής μας;

Η προστακτική του τίτλου της παράστασης “Σβήσε το φως” σημαίνει απλά και πρακτικά “Αντιμετώπισε τους φόβους σου”. Φυσικά, το να προστάξεις ένα παιδί να αντιμετωπίσει τους φόβους του δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Πιθανόν, μάλιστα, και η προσταγή σου αυτή θα λειτουργήσει αντίστροφα. Όταν, όμως, καταφέρεις να απομυθοποιήσεις τους φόβους μέσα από το έξυπνο κείμενο, το δυνατό χιούμορ και την ευρηματική σκηνοθεσία (δυο πρωταγωνιστές να εναλλάσσονται σε όλους τους ρόλους, πολλή μουσική και -άριστα ενταγμένο- θέατρο σκιών), τότε το ίδιο το παιδί θα ζητήσει και δη φωναχτά από τον τρομαγμένο πρωταγωνιστή να σταματήσει να φοβάται το σκοτάδι και να σβήσει το φως. Δεν θα έχει τίποτα να χάσει, αλλά πολλά να κερδίσει! Άλλωστε τίποτα δεν είναι τόσο τρομερό όταν δεν το φοβάσαι πια!

Με άλλα λόγια, η παράσταση καλεί μικρούς και μεγάλους να πλησιάσουν με θάρρος και να γνωρίσουν όλα όσα τους φοβίζουν, να απορρίψουν φόβους που πηγάζουν από άγνοια και προκαταλήψεις και να αποδεχτούν κάποιους άλλους, χωρίς ενοχές! Σημειώνουμε ότι η ομάδα Κοπέρνικος, κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της παράστασης, είχε τη συμβουλευτική υποστήριξη της ψυχολόγου- οικογενειακής ψυχοθεραπεύτριας κ. Δήμητρας Μιχαλοπούλου.

Το πρωτότυπο και χιουμοριστικό κείμενο (θα ξεκαρδιστείτε στα γέλια δεκάδες φορές), οι στίχοι και η μουσική του Άγγελου και της Έμης και η εύστοχη σκηνοθετική ματιά του Γκάυ Στεφάνου, που προσάρμοσε την παράσταση στις ιδιαιτερότητες του φιλόξενου χώρου της Μουσικής Βιβλιοθήκης, μας ταξίδεψαν σε έναν φανταστικό… χωροφοβικό πεδίο, όπου τίποτα δεν ήταν όπως θα το φανταζόμασταν. Μάγισσες, φαντάσματα, βρικόλακες και ζόμπι έκαναν μικρούς και μεγάλους να γελάσουν και όχι να φοβηθούν! Απόδειξη, μηδέν κλάματα από λιλιπούτειους θεατές, αλλά αντίθετα μεγάλη συμμετοχή και έντονες προτροπές προς τους ηθοποιούς!

Οι ηθοποιοί! Ο ένας καλύτερος από τον άλλον! Για τον γνωστό και μη εξαιρετέο, από την πλειονότητα των παραστάσεων του Κοπέρνικου, Ελισσαίο Βλάχο δεν είχα καμιά αμφιβολία. Είμαι φαν και τον θεωρώ ως έναν από τους κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς, ήδη από το 2012, όταν τον πρωτογνώρισα ως ανάποδο δραπέτη στην πρώτη παράσταση του Κοπέρνικου. Ο Βασίλης Χατζηδημητράκης, τον οποίο είχα επίσης ξεχωρίσει σε παλαιότερη παιδική παράσταση (Στο “Δεν είμαι Φλαμίνγκο” του Πέτρου Κουμπλή, το 2016), ήταν και αυτός εξαιρετικός, εκφραστικός, ουσιαστικά αστείος. Νομίζω πως η μεταξύ τους χημεία είναι άριστη και πως θα τους καταχειροκροτήσετε καθώς παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν ασταμάτητα, γεμάτοι ενέργεια πάνω, αλλά και κάτω από τη σκηνή!

Συμπερασματικά: Μια δυνατή, ουσιαστική παράσταση, που θα διασκεδάσει, αλλά και θα βοηθήσει πολύ μικρούς και μεγάλους! Μην τη χάσετε! Δεν θα ξεπεράσετε με μιας τους φόβους σας, αλλά θα τους δείτε αδιαμφισβήτητα με άλλο μάτι! Και θα φύγετε από τη Μουσική Βιβλιοθήκη λίγο πιο θαρραλέοι.

Σβήσε το φως!- Συντελεστές

Ερμηνεύουν: Ελισσαίος Βλάχος, Βασίλης Χατζηδημητράκης

Κείμενο – Μουσική – Στίχοι: Άγγελος Αγγέλου & Έμη Σίνη

Σκηνοθεσία – Σκηνικά: Γκάυ Στεφάνου

Κοστούμια: Όλγα Μπρούμα

Επιμέλεια Κίνησης: Θάνος Δασκαλόπουλος

Επιστημ. Σύμβουλος – Οικογεν/κή Ψυχοθ/τρια: Δήμητρα Μιχαλοπούλου

Βοηθ. σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Κομνηνίδου- Ευδοκία Κακιούζη

Bοηθ. Οργάνωσης Παραγωγής: Μαρία Ξυδάκη

Ηχογράφηση-Μίξη: Γιώργος Ζιώτας

Σχεδιασμός αφίσας: Κώστας Θεοχάρης

Φωτογραφίες: Γιάννης Σταθόπουλος 

Αίθουσα Διδασκαλίας, Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Για παιδιά 4-10 ετών

Κάθε Κυριακή στις 15:00, Διάρκεια: 70 λεπτά

Εισιτήρια: € 10 (γενική είσοδος), € 8 (ομαδικό)

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Ticketservices, Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου), Δε-Πα, 9:00 – 17:00, Σα 10:00 – 14:00

Εκδοτήριο Βιβλιοθήκης στο Μέγαρο Μουσικής, Δε-Πα & Κυ, 10:00 – 16:00

Ηλεκτρονικές αγορές: www.ticketservices.gr. Τηλεφωνικές αγορές 210 72 34 567

Πληροφορίες την ημέρα των προγραμμάτων στο 210 72 82 554

Ομαδικές κρατήσεις για επισκέψεις σχολείων τις καθημερινές πληροφορίες 210 86 65 144 ή 210 86 74 657 (εισιτήριο 5 ευρώ)