Κορονοϊός- Ανταπόκριση από το Λουξεμβούργο: Αρετή Βασίλογλου

Το Τaλκ παρουσιάζει μια σειρά από μαρτυρίες για τη ζωή των Ελλήνων γονέων στο εξωτερικό, την εποχή του Κορονοϊού. Φιλοξενούμενή μας η Αρετή Βασίλογλου, που ζει με τον σύζυγό της Νίκο και τα παιδιά τους Αναστασία 12 και Φίλιππο 8 χρονών στο Λουξεμβούργο. Έχουν εγκατασταθεί εκεί τα δύο τελευταία χρόνια και εργάζονται στα Ευρωπαϊκά Όργανα.

Καλησπέρα από το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου. Είμαστε στην δέκατη μέρα του lockdown, μετράμε πάνω από χίλια διακόσια επιβεβαιωμένα κρούσματα και οκτώ απώλειες κυρίως υπερήλικων. Δεξιά και αριστερά μας, στις γείτονες δηλαδή χώρες του Βελγίου, της Γαλλίας και της Γερμανίας τα πράγματα είναι χειρότερα. Ευτυχώς εμείς ακόμα δεν χρειαζόμαστε ειδική άδεια εξόδου από το σπίτι και οι έλεγχοι είναι λίγο πιο χαλαροί. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην κοινωνική υπευθυνότητα που είναι αρκετά ανεπτυγμένη στην μικρή αυτή χωρά.
Την ώρα που σας γράφω βρίσκομαι σε υποχρεωτική παύση εργασίας γιατί εργάζομαι ως παιδαγωγός στον Βρεφονηπιακό σταθμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ήμασταν από του πρώτους που εδώ και 18 μέρες κλείσαμε σε ένα απόγευμα. Τα σχολεία των παιδιών είναι κλειστά, ωστόσο από την πρώτη μέρα ξεκίνησε το πρόγραμμα της εξ’ αποστάσεως διδασκαλίας. Το κράτος αλλά και το Ευρωπαϊκό σχολείο που φοιτούν τα δικά μου παιδιά επέδειξε ετοιμότητα σε αυτό, οπότε σε καθημερινή βάση τα παιδιά ακολουθούν την ρουτίνα του σχολείου. Οι ενήλικες κάνουν ως επί το πλείστον τηλεργασία ή χρήση της ειδικής άδειας του κράτους λόγω COVID- 19.
Τα μαγαζιά είναι κλειστά εδώ και 12 μέρες, ωστόσο τα εστιατόρια και τα καφέ μπορούν να λειτουργούν ως delivery και take away με πολύ αυστηρά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Αρχικά υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση σε αυτό. Νομίζω όμως ότι όσο περνάνε οι ημέρες κάποιοι επιχειρηματίες μάλλον αποκαρδιωμένοι από την κατάσταση, αναστέλλουν την λειτουργιά των εστιατόριων τους οριστικά. Κατά άλλα τα σούπερ μάρκετ λειτουργούν με αυστηρά μέτρα προσέλευσης και ειδικό ωράριο για τους ηλικιωμένους. Ο κόσμος της πρώτες μέρες ψώνιζε σαν να μην υπήρχε αύριο. Εμείς πάλι όχι. Δεν νομίζω ότι υπήρχε λόγος να εφοδιαστούμε με μακαρόνια και ρύζια για έναν χρόνο, αφού όπως φάνηκε ο ανεφοδιασμός τις επόμενες μέρες στα σούπερ μάρκετ έγινε κανονικότατα και χωρίς ελλείψεις σε βασικά αγαθά. Σχετικά με μάσκες και αντισηπτικά η κατάσταση είναι όπως και στην Ελλάδα. Υπάρχουν περιορισμοί στην ποσότητα που μπορεί ο καθένας να αγοράσει. Μεγάλη κατανάλωση πάντως υπάρχει στο αλκοόλ και ειδικά στις μπύρες και τα κρασιά. Εκτός από αχτένιστοι θα καταλήξουμε και αλκοολικοί.
Τα ΜΜΕ κυκλοφορούν, σχεδόν άδεια και με μειωμένα δρομολόγια. Δυστυχώς δεν προλάβαμε να απολαύσουμε την παγκόσμια πρωτιά μας στις δωρεάν συγκοινωνίες. Ο κόσμος πάντως που κυκλοφορεί προτιμά το ποδήλατο ώστε να εκμεταλλευτεί όσο μπορεί και τον ανοιξιάτικο καιρό, όσο διαρκέσει αυτός.
Οι τελευταίες ανακοινώσεις λένε ότι η επιστροφή στο σχολείο θα γίνει στις 19/4 ακριβώς μετά τις διακοπές του Πάσχα. Μέχρι τότε τα παιδιά θα προχωράνε στην ύλη τους μέσω της τηλε-εκπαίδευσης. Για όλους μας είναι ένα μεγάλο πείραμα με άγνωστα αποτελέσματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα χαθεί η σχολική χρονιά και για τα παιδιά που φέτος δίνουν IB (International Baccalaureate) θα προσμετρηθεί ό,τι έχουν διδαχτεί μέχρι και τα μέσα Μαρτίου. Η Αναστασία είναι πρώτη γυμνασίου και μέχρι τώρα ανταποκρίνεται με ευχέρεια στα νέα εκπαιδευτικά δεδομένα. Βεβαία και οι εκπαιδευτικοί και το σχολείο είναι πολύ υποστηρικτικοί. Ο Φίλιππος είναι στην πρώτη δημοτικού και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύεται να καταλάβει γιατί η μαμά του έγινε ξαφνικά δασκάλα και πρέπει να την αντιμετωπίσει διαφορετικά. Πολλές εργασίες και πρωινά που αντί για παιχνίδι έχουν ανάγνωση και ορθογραφία…
Η καθημερινότητα μας έχει αλλάξει αλλά νιώθω τυχερή που βρίσκομαι σε αυτή την χώρα. Προσπαθούμε να διατηρούμε μια ρουτίνα και το απόγευμα παίρνουμε τα ποδήλατα και κάνουμε χιλιόμετρα ανάμεσα στα λιβάδια και τους ποδηλατοδρόμους σε πάρκα. Το γεγονός ότι είναι μια χώρα γεμάτη δάση, πάρκα και λιβάδια με πολύ αραιή δόμηση μας επιτρέπει να μπορούμε να βγαίνουμε από το σπίτι, μειώνοντας τα αποτελέσματα του εγκλεισμού και ανεβάζοντας την ψυχολογία μας. Φροντίζουμε να μιλάμε με φίλους και συγγενείς εδώ και στην Ελλάδα για να διατηρούμε την κοινωνική μας διάσταση. Αυτό που σίγουρα ξεχωρίζει στο Λουξεμβούργο είναι η καθημερινή ενημέρωση που είναι μετριοπαθής, χωρίς υπερβολές και έτσι μειώνεται το στρες και ο πανικός για το «τι μέλλει γενέσθαι»
Πιθανώς κάποια συμπαντική δύναμη αποφάσισε να πατήσει ένα pause στην καθημερινότητα μας για να αναθεωρήσουμε ίσως την πορεία μας ως είδους. Ενδεχομένως, με αυτό τον τρόπο να έχουμε περισσότερο χρόνο για εμάς και την οικογένεια μας. Παρόλα αυτά διακρίνω την ανησυχία, κυρίως στο μεγάλο μου παιδί, σχετικά με το ποσό θα κρατήσει όλο αυτό και τι θα συμβεί μετά. Ίσως να συναισθάνεται και την δική μου αγωνία για το πόσο αλώβητοι θα βγούμε και ποια θα είναι η καινούρια κανονικότητα. Αυτό που όμως επιθυμώ ακράδαντα είναι να προστατέψουμε με τα παιδιά μας, τους εαυτούς μας και τους γύρω μας με κοινωνική συναίσθηση και ακούγοντας τις συμβουλές των ειδικών να «μείνουμε σπίτι». Νιώθω ευγνώμων για τους εδώ συμπολίτες μου που σέβονται σε μεγάλο βαθμό τα προβλεπόμενα μέτρα. Ωστόσο, θα ήθελα να υπάρχουν περισσότερα τεστ ώστε να εντοπίζουμε πιο γρήγορα τους φορείς και να περιορίζουμε την μεγάλη διασπορά.
Θέλω να σας χαιρετίσω με την ελπίδα ότι σε πολύ λίγο η θεραπεία θα βρεθεί και θα είμαστε όλοι ελεύθεροι να ξαναζήσουμε την καθημερινότητα μας, αγκαλιά με τους ανθρώπους που μας έχουν λείψει αυτές τις μέρες. Εύχομαι σύντομα να κάνω εκείνη την βόλτα στην θάλασσα που είχα προγραμματίσει για φέτος το Πάσχα.