Αχ, τι λέξη κι αυτή! Πόσο φορτίο, εμπειρίες, προσδοκίες… Πόση λάμψη, φως, ευχές, δώρα, παιχνίδια, χαρά… Τι να πρωτοπεί κανείς για τα Χριστούγεννα!

Αρχίζω κάνοντας μια αναδρομή της ζωής μου. Ψάχνω να δω τι σήμαιναν όταν ήμουν παιδί και πώς νοηματοδοτούνται όσο περνούν τα χρόνια, με την απόκτηση του γιου μου κ.ο.κ..

Συνειρμικά, μου έρχεται στο μυαλό η φράση που χρησιμοποιεί ο Εξιπερί στον Μικρό Πρίγκιπα: «Είναι ο χρόνος που έχεις ξοδέψει για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό». Και πώς συνδέεται αυτή με τα Χριστούγεννα;

Ξεκινώ με μια διαφωνία που έχω τελευταία με τον γιο μου, αλλά και με άλλα παιδιά της ηλικίας αυτής, γύρω στα δεκαοκτώ. Συχνά, τα παιδιά, σε γιορτές, γενέθλια, Χριστούγεννα, ζητούν συγκεκριμένα δώρα ή χρήματα από γονείς και οικείους. Τα δώρα που ζητούν όσο πάει είναι όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο ακριβά. Δεν θα μπω στο κατά πόσο είναι εφικτό αυτό. Θα το δω από μια άλλη σκοπιά, από αυτή του Μικρού Πρίγκιπα.

Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή αγάπης. Πώς μπορώ να δείξω αγάπη στο παιδί μου ή στους αγαπημένους μου; Η απάντηση δεν είναι με το να τους αγοράσω αυτό που ζητούν. Η απάντηση βρίσκεται στον χρόνο που θα ξοδέψω για αυτούς.

Θα τολμούσα να πω ότι μεγαλύτερη είναι η ευχαρίστησή μου από τις προετοιμασίες για τις ημέρες αυτές, παρά η ίδια η ημέρα των Χριστουγέννων. Πριν από τα Χριστούγεννα ξοδεύω όσο πιο πολύ χρόνο μπορώ για να βρω το καλύτερο δώρο για αυτούς που αγαπώ. Μπορεί να είναι κάτι μικρό και φθηνό. Συχνά είναι κάτι που δε θα περίμεναν! Όμως για καθέναν χωριστά έχω δώσει χρόνο και σκέψη! Έχω ψάξει αυτό το κάτι που θα είναι μοναδικό, που θα δείχνει κάτι από εμένα αλλά ταυτόχρονα θα αγγίζει και κάτι σε αυτόν που του το δίνω.

Κάθε δώρο είναι μια κίνηση. Μια κίνηση αγάπης!

Ακόμα και τα γλυκά, τα φαγητά, οι στολισμοί δεν είναι για να φτιάξουν ένα περιβάλλον. Είναι για να δείξουν κάτι από το μέσα μας. Κάτι από την αγάπη, τη φροντίδα και το «μαζί». Σκοπός δεν είναι το δώρο ή οι κουραμπιέδες αλλά η διαδικασία για να φτάσουμε σε αυτά. Μπορεί οι κουραμπιέδες να βγουν ανομοιόμορφοι. Όμως είναι η ευκαιρία να μαγειρέψω μαζί με τα παιδιά μου ή και μαζί με τους φίλους τους. Και να απολαύσω το μαγείρεμα αυτό.

Παλιότερα, είχα μιλήσει για το πώς να δημιουργούμε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας. Τα Χριστούγεννα είναι μια τέτοια ευκαιρία! Υπάρχουν τόσα πολλά έθιμα και συνήθειες, που μπορώ να διαλέξω ένα ή μερικά από αυτά και να δημιουργήσω αυτόν τον ποιοτικό χρόνο μαζί τους ή και να μην διαλέξω τίποτα από αυτά και να δημιουργήσω έναν δικό μου τρόπο.

Θυμάμαι, στα παιδικά μου χρόνια, είχε γίνει κανόνας να μας παίρνουν οι γονείς μου παρδαλές κάλτσες. Από κάποιο σημείο και μετά (μην πω και μέχρι σήμερα!) έπιανα (πιάνω) τον εαυτό μου να περιμένω την χάρτινη σακουλίτσα με τις παρδαλές κάλτσες και, μετά, να νιώθω ευτυχισμένη κάθε φορά που τις ανακαλύπτω και κάθε φορά που τις φοράω.

Πόσο ζεστές στιγμές μπορούμε να δημιουργήσουμε με αυτούς που αγαπάμε; Πόσο κοντά μπορούμε να έρθουμε, αξιοποιώντας κάποια από τα έθιμα και τις παραδόσεις ή δημιουργώντας κάποια δικά μας; Μέσα σε αυτές τις στιγμές κρύβονται τα Χριστούγεννα! Στις στιγμές που χώνεται όλη η οικογένεια κάτω από το πάπλωμα, στις στιγμές που πασαλείβεται η κουζίνα με ζάχαρη άχνη, στις στιγμές που κρυφά ψάχνουμε τον χρόνο, που δε θα γίνει αντιληπτός, για να πάμε να ψάξουμε δώρα…

Αν από τα Χριστούγεννα έλειπε όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι με τα εκάστοτε έθιμα. Αν τα Χριστούγεννα βρισκόμασταν ολομόναχοι με τους −ελάχιστους− δικούς μας ανθρώπους, τι θα σήμαιναν τα Χριστούγεννα; Τι και πώς θα τα γιορτάζαμε; Ε, αν βρούμε και απαντήσουμε σε αυτό, τότε, νομίζω θα έχουμε βρει αυτό που ζητάει το βαθύ μέσα μας, για να είμαστε γεμάτοι και χαρούμενοι! Είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τον χρόνο που μας δίνεται που κάνει τη διαφορά. Είναι ο ξεχωριστός τρόπος που αποφασίζουμε να δείξουμε την αγάπη μας σε αυτούς που αγαπάμε. Και αυτό το δόσιμο είναι που θα μας γεμίσει και θα φέρει την πληρότητα και το ξεχείλισμα αυτές τις ημέρες! Καλά Χριστούγεννα!

Η Μαριάννα Κουμαριανού είναι παιδαγωγός και συγγραφέας. Θα τη βρείτε στο mkoumarianos@gmail.com.