Με αφορμή το άρθρο μας Πατατάκια στη σειρά και την κακή συμπεριφορά μερίδας γονιών και των παιδιών κατά τη διάρκεια θεατρικών παραστάσεων, ζητήσαμε από ανθρώπους του θεάτρου να μοιραστούν μαζί μας την άποψή τους και την εμπειρία τους. Ας δούμε τι μας είπε η κ. Ξένια Καλογεροπούλου.

Η μητέρα αλλά και ο πατέρας (μην τον ξεχνάμε κι αυτόν) πρέπει να καταλαβαίνουν ότι δε γίνεται να τρώει το παιδί τους μέσα στην αίθουσα την ώρα της παράστασης. Αυτό είναι δεδομένο να απαγορεύεται και δεν συμβαίνει πια σε κανένα αξιοπρεπές θέατρο.

Και είναι σίγουρο ότι πρέπει οι γονείς να πληροφορούνται όσο γίνεται περισσότερα για το θέαμα στο οποίο θα πάνε το παιδί τους. Και όχι μόνο για την καταλληλότητά του σχετικά με την ηλικία του παιδιού. Για το είδος της παράστασης, το θέμα της, την ποιότητά του. Αν το θέαμα είναι δυσνόητο ή χαζό, το παιδί θα αντιδράσει ανάλογα, και με το δίκιο του.

Αν, όμως, το θέαμα είναι και ενδιαφέρον και κατανοητό, υπάρχει περίπτωση το παιδί να μην θέλει να το παρακολουθήσει για δικούς του λόγους. Που μπορεί και να μην τους καταλαβαίνουμε. Τότε το χειρότερο απ’ όλα είναι να το πιέσουμε να παραμείνει στην αίθουσα. Αν παραμένει με το ζόρι μπορεί να καταστρέψει την παράσταση  για όλους τους άλλους, ηθοποιούς και θεατές. Αλλά μπορεί ακόμη και να δημιουργήσει στο ίδιο το παιδί μια μόνιμη άρνηση να ξαναδεί θέατρο. Κι αυτό θα είναι κρίμα.

Γι’ αυτό το καλύτερο, αν το παιδί  αντιδράει τόσο αρνητικά, είναι να τα πάρει ο γονιός και να φύγουν το γρηγορότερο. Ξέρω ότι κάποιοι γονείς μένουν απαρηγόρητοι, όταν το θέαμα τους ενδιαφέρει πραγματικά. Αλλά δε γίνεται αλλιώς.

Μου έχει τύχει, όμως, να παρακολουθήσω κι ένα άλλου είδους δράμα…

Ένας γλυκύτατος μπαμπάς είχε έρθει με τα δυο του παιδιά. Το ένα παιδί ήθελε πάρα πολύ να δει την παράσταση, αλλά μαζί με τον μπαμπά  του. Το  αδερφάκι του, όμως, να κλαίει και να μη θέλει με τίποτα να μείνει στην αίθουσα. Έβλεπα έναν άμοιρο πατέρα που μια έβγαινε έξω με τα ένα παιδί που ηρεμούσε αμέσως αλλά άφηνε το άλλο να κλαίει, γιατί ήθελε να έχει μαζί και τον μπαμπά του. Προσπάθησα να βοηθήσω κι εγώ αλλά τίποτα δεν γινόταν.

Εάν, λοιπόν, έχουμε δυο παιδιά πολύ διαφορετικά, καλό είναι να τα πηγαίνουν στο θέατρο και οι δυο γονείς μαζί, έτσι που ο ένας να μπορεί να φύγει με το ένα και ο άλλος να μείνει με το άλλο, αν χρειαστεί. Στην περίπτωση εκείνη, ο μπαμπάς ήταν χωρισμένος απ’ την μαμά κι επειδή του είχαν πει ότι η παράσταση ήταν πολύ ωραία ήθελε να είναι αυτός που θα τα πάει να την δουν. Και εκείνη ήταν η δική του μέρα. Δύσκολες περιπτώσεις…

Δείτε εδώ πληροφορίες για την παράσταση της Ξένιας Καλογεροπούλου “Το Σκλαβί”, που παίζεται στο ΠΟΡΤΑ.