Στις 22 Οκτωβρίου, ξημέρωσε μια μαύρη μέρα για τις γυναίκες στην Πολωνία, όπου χαρακτηρίστηκε με νόμο ο τερματισμός μιας εγκυμοσύνης, κοινώς η άμβλωση, αντισυνταγματικός (χωρίς να είναι παρούσα η πλειοψηφία της Βουλής!) Συγκεκριμένα χαρακτηρίστηκε παράνομος ο τερματισμός μιας εγκυμοσύνης ακόμα και στην περίπτωση που οι προγεννητικοί έλεγχοι δείξουν πως συντρέχουν σημαντικοί λόγοι για εμφάνιση παθολογικών ανωμαλιών. Ακόμα και τότε η γυναίκα δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για τον τερματισμό της εγκυμοσύνης και οφείλει με βάση τον νόμο να γεννήσει αυτό το παιδί, που πιθανόν θα πεθάνει εντός ολίγων ωρών (αντί για κούνια θα ψάχνει φέρετρο), ή θα ταλαιπωρηθεί για μια ζωή (γιατί μη φανταστείτε ότι το πολωνικό κράτος θα φροντίσει για το ευ ζην ενός άρρωστου παιδιού). Στην περίπτωση βιασμού, θα αποφασίζει το δικαστήριο και όχι η ίδια η γυναίκα για το αν μπορεί να προχωρήσει σε έκτρωση. Με άλλα λόγια, είναι πιθανόν κάποιοι να υποχρεώσουν μια γυναίκα να φέρει στον κόσμο ένα παιδί που πιθανότατα θα μισεί για μια ζωή, γιατί θα της υπενθυμίζει την εγκληματική πράξη που υπέστη. Με πονάει πολύ το γεγονός ότι στη χώρα μας (και υποθέτω και αλλού) υπάρχει ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός γυναικών που στηρίζει την πολωνική κυβέρνηση και θεωρεί ότι είναι απολύτως φυσικό η γυναίκα να μην έχει την αυτοδιάθεση του σώματός της και ότι πολύ σωστά απαγορεύτηκαν οι αμβλώσεις.
Οι αμβλώσεις δεν είναι μέσο αντισύλληψης, οι αμβλώσεις ποτέ δεν γίνονται ελαφρά τη καρδία, όμως θεωρώ αδιανόητο το 2020 να μην μπορεί μια γυναίκα να κατανοήσει ότι μπορεί ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ (κι όχι μόνο οι μιαρές ΑΛΛΕΣ) κάποια στιγμή άθελά της να βρεθεί αντιμέτωπη με μια απρογραμμάτιστη/ανεπιθύμητη/επικίνδυνη εγκυμοσύνη, την οποία -για τον καλό της, για την ψυχική και σωματική της υγεία- θα πρέπει να τερματίσει. Πώς είναι δυνατόν οι κυβερνήσεις να καταπατούν αυτό για το οποίο οι γυναίκες αγωνίστηκαν για χρόνια; Για το δικαίωμά τους δηλαδή να αποφασίζουν για το σώμα τους και τη ζωή τους; Και πώς είναι δυνατόν οι αυτές οι κυβερνήσεις να βρίσκουν συμμάχους τους άλλες γυναίκες;
Αγαπητές “ηθικές” γυναίκες, γυναίκες γεμάτες ιδεοληψίες, πάρτε ένα λεπτό και σκεφτείτε: Αντί να φωνάζετε ότι πρέπει κι εδώ να απαγορευτούν οι εκτρώσεις (το οποίο φυσικά δεν θα τις απαγόρευε, απλώς θα τις καθιστούσε παράνομες και κατ’ επέκταση πολύ επικίνδυνες) και να στοχοποιείτε και να ενοχοποιείτε άλλες γυναίκες για φόνους και αμαρτίες, φωνάξτε ώστε να ενταχθεί στα σχολεία η σεξουαλική αγωγή από πολύ νωρίς και μεγαλώστε αγόρια και κορίτσια ενημερωμένα, που θα σέβονται το σώμα τους και το σώμα του/της συντρόφου τους. Αυτό δεν θα εξαφανίσει προφανώς τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, αλλά θα τις μειώσει, καθώς ο αριθμός των εφήβων και πολύ νέων γυναικών που τερματίζουν τις κυήσεις τους είναι επικίνδυνα μεγάλος.
Ακόμα, μάθετε και προφυλάξτε το σώμα σας και συνειδητοποιήστε ότι αν κινδυνεύει η ζωή σας ή αν υπάρχει πιθανότητα να φέρετε στον κόσμο ένα πλάσμα που θα υποφέρει από το πρώτο λεπτό της γέννησής του κι όλοι οι υπόλοιποι μαζί του (σε μια χώρα που μοιάζει να μισεί τα παιδιά ΑΜΕΑ και τους γονείς τους), τότε έχετε το δικαίωμα -ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙΤΕ- να τερματίσετε την κύησή σας.
Συνειδητοποιήστε, τέλος, ότι γίνονται και ατυχήματα, ότι καμιά μέθοδος αντισύλληψης δεν είναι 100% αξιόπιστη και ότι από αυτά προκύπτουν εγκυμοσύνες σε ζευγάρια που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αποκτήσουν ένα ή ένα ακόμα παιδί. Είναι ανθρώπινο και μπορεί να συμβεί και σε εσάς ή στην κόρη σας ή στον γιο σας.
Πώς θα σας φαινόταν, άραγε, να αναγκαζόσασταν να μεγαλώσετε ένα παιδί π.χ. χωρίς σύντροφο ή χωρίς χρήματα ή χωρίς δουλειά ή χωρίς στέγη; Πιστεύετε ότι θα είχατε κάποια κοινωνική μέριμνα; Αν ο άντρας σας σας χτυπάει και χτυπάει και το πρώτο σας παιδί και σας βιάζει χωρίς προφυλάξεις όποτε έχει κέφι και δεν μπορείτε να φύγετε από το σπίτι, θα θέλατε να φέρετε στον κόσμο ένα ακόμα παιδί σε αυτό το σπίτι; Αν ο γιος σας σας έλεγε ότι η κοπέλα του έμεινε στα 17 της έγκυος θα τον στηρίζατε οικονομικά ώστε να ανοίξει σπίτι ή θα του προτείνατε να γίνει Λούης; Αν η φοιτήτρια κόρη σας αποφάσιζε να αφήσει τις σπουδές της για να μεγαλώσει ένα παιδί χωρίς να ξέρει ποιος είναι ο πατέρας, χωρίς να έχει δουλειά και κατάρτιση, θα αναλαμβάνατε εξολοκλήρου τη φροντίδα αυτού του παιδιού μέχρι να “ταχτοποιηθεί” η κόρη σας ή θα την αναγκάζατε να αφήσει τη ζωή που φανταζόταν και, παιδί ακόμα, να μεγαλώσει ένα παιδί; Και δεκάδες άλλα παραδείγματα…
Πιστεύετε ότι αν συνέβαινε κάτι από όλα τα παραπάνω δεν θα βρισκόταν τμήμα της κοινωνίας για το οποίο θα ήσασταν δακτυλοδεικτούμενες; Όπως εσείς σήμερα δείχνετε με το δάχτυλο όλους όσοι θεωρούν αυτονόητο ότι μια γυναίκα ή ένα ζευγάρι μπορεί να αποφασίσει να προχωρήσει σε τερματισμό μιας εγκυμοσύνης, θα βρίσκονταν καλοθελητές που θα σας ασκούσαν ψυχολογική ακόμα και σωματική βία αν έκριναν ότι το παιδί σας ή το παιδί του παιδιού σας δεν μεγαλώνει σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι κάνετε; Γιατί είμαι σίγουρη πως η πλειονότητα εξ υμών των κριτών των πασών δεν θα στήριζε ποτέ ουσιαστικά μια γυναίκα και ένα παιδί που δεν τηρεί τις δικές τους νόρμες, μια γυναίκα που ήθελε να κάνει έκτρωση, αλλά για λόγους “ηθικούς” δεν προχώρησε σε αυτή. Να μη μιλήσω για τις παιδοκτόνους…Δεκάδες τα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια. Υποθέτω ότι τις λιθοβολείτε με τα λόγια και τις σκέψεις σας και τους εύχεστε “ψόφο”. Ε, μάθετε, λοιπόν, πως στην πλειονόητά τους οι κοπέλες αυτές έπρεπε να μην έχουν κρατήσει το μωρό τους, αλλά είτε οι ίδιες είτε το περιβάλλον τους είχαν τη βαθιά πεποίθηση ότι έκτρωση σημαίνει φόνος. Και τελικά διέπραξαν φόνο κανονικό…
Μακάρι καμιά γυναίκα να μη χρειαζόταν ποτέ να βάλει τον εαυτό της στη σκληρή και επώδυνη σωματικά και ψυχικά διαδικασία της έκτρωσης, αλλά επειδή αυτό δε γίνεται να συμβεί, ας τοποθετήσουμε τις αμβλώσεις στο σωστό πλαίσιο: Είναι μια ιατρική πράξη προστασίας για τις ίδιες γυναίκες και πιθανότατα για το κοντινό περιβάλλον τους. Όχι ευχάριστες, όχι επιθυμητές, αλλά απολύτως απαραίτητες, αν γίνονται με σύνεση και γνώση. Και τελοσπάντων, η ουσία του τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Πολωνία και εσείς, γυναίκες, δεν το στηρίζετε, δεν είναι εάν η έγκυος γυναίκα που θα έκανε έκτρωση, αλλά πλέον της απαγορεύεται, ήταν απρόσεκτη, εάν βιάστηκε, εάν το μωρό έχει ιατρικό πρόβλημα. Το θέμα είναι ότι ένας θεωρητικά ελεύθερος άνθρωπος στην πεφωτισμένη Ευρώπη δεν μπορεί να αποφασίσει πλέον τι θα κάνει με το σώμα του.
Στο σκίτσο ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Πολωνίας και επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος Γιαροσλάβ Κατσίνσκι: για το θέμα της γέννησης δεν έχετε τίποτα να πείτε.
Σκίτσο: Marta Frej Memy
