Ο Οκτώβριος ήταν ο Μήνας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για την περιγεννητική απώλεια (απώλεια εγκυμοσύνης και νεογνική απώλεια). Σε συνεργασία με το Love and Grief, θα συνεχίσουμε να δημοσιεύουμε και τον Νοέμβριο -γιατί ήταν πάρα πολλές και δεν προλάβαμε να τις καλύψουμε όλες- ιστορίες ανθρώπων που βίωσαν μια τέτοια εμπειρία, μαζί με μια φωτογραφία με τη φράση που τους ενόχλησε περισσότερο. Σήμερα, η ιστορία της Ελένης.
Κατ’ αρχάς, δεν θέλω να προσβάλω κανέναν ούτε να προσβάλω τα Θεία. Είμαι η Ελένη ετών 36 και πιστεύω στον Θεό… Σε έναν μεγαλόψυχο Θεό… Πιστεύω πως κανένας Θεός δεν «θέλει» να πεθαίνουν αγέννητα μωρά, μωρά, και παιδιά γενικά. Η ιστορία μου ξεκινάει το 2019, όταν έπειτα από 4 περίπου χρόνια προσπάθειας για παιδί λόγω πρόωρης ωοθυλακικής ανεπάρκειας και δέκα μέρες πριν ξεκινήσω τις ενέσεις για εξωσωματική ανακαλύπτω ότι είμαι έγκυος! Είχα μια τέλεια εγκυμοσύνη και το αγοράκι μου ήταν κι αυτό μια χαρά! Στις 36+6 εβδομάδες αρχίζω να έχω πόνους και πήγα κλινική να δούμε αν γεννάω. Όταν άρχισαν να έρχονται μαίες, προϊστάμενες και γιατροί στο δωμάτιο, κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά με το μωρό, ώσπου ήρθε ο εφημερεύων γιατρός και μου είπε ότι δυστυχώς το μωρό δεν είχε καρδιακό παλμό, συγγνώμη. Οι στιγμές δεν περιγράφονται, καθώς εγώ είχα πόνους τοκετού και ουσιαστικά γεννούσα! Στις 26/7/2019 γέννησα φυσιολογικά τον μικρό μου άγγελο! Το μετά ήταν δύσκολο! Με τη βοήθεια της ψυχολόγου μου, όμως, στάθηκα ξανά στα πόδια μου και όταν ένιωσα έτοιμη, ξαναξεκινήσαμε τις προσπάθειες! Ήμουν από τις τυχερές που με την πρώτη εξωσωματική έμεινα έγκυος! Τώρα κρατάω στην αγκαλιά μου τον δέκα μηνών Κωνσταντίνο μου, και στην καρδιά μου και τον μπέιμπη μου! Σε εσάς, κορίτσια μου, θέλω να πω να έχετε υπομονή και ελπίδα! Ό,τι απόφαση και να πάρετε για τη ζωή σας και για το σώμα σας είναι σεβαστή! Να προσέχετε την ψυχική σας υγεία και να φτάσετε μέχρι όπου μπορείτε! Δύναμη έχουμε όλες! Όπως και απέραντη αγάπη για τα μωρά μας! Με σεβασμό, Ελένη
Λάβε κι εσύ μέρος σε αυτή τη δράση!
