Ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά. Είστε γονείς. Πώς θα τα βγάλετε πέρα; Ιδού το μοναδικό Αλφαβητάρι των Χριστουγέννων, ένας οδηγός επιβίωσης για γονείς, που ίσως σας βοηθήσει λιγάκι…

Άγιος Βασίλης: Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Κάποτε το μάθατε. Δεν ξέρω πώς το αντιμετωπίσατε και τι τραύματα κουβαλάτε ως σήμερα, αλλά δεν υπάρχει. Όμως, από τη στιγμή που γίνεστε γονείς και για κάποια χρόνια (από εσάς εξαρτάται το για πόσα, εμείς οι κάφροι καταστρέψαμε τη μέγιστη αυτή παιδική φαντασίωση στα τρία τους) ξαναϋπάρχει. Το οποίο συνεπάγεται ότι πρέπει να του γράφετε γράμματα, να του αφήνετε μιλκ εντ κούκις στο τζάκι (ή στη φουφού ή στη σόμπα ή στο θερμαντικό πάνελ αν δεν έχετε τζάκι), να δίνετε παράλογες και ταυτόχρονα πειστικές εξηγήσεις σε όλες τις εύλογες απορίες των μικρών σας, με κλασικότερες τις «Πώς προλαβαίνει;» ή «Αφού δεν έχουμε καμινάδα, πώς ξεπηδάει από το καλοριφέρ;». Τα χειρότερα όλων δε είναι τα ακόλουθα: Ότι πρέπει να αιτιολογείτε το πώς βρίσκονται σε όλα τα μαγαζιά, τους παιδότοπους, τα μολς, τα φαγάδικα, τους παιδικούς σταθμούς, τα θέατρα και σε πέντε σημεία στην Ερμού πολλοί και μάλιστα διαφορετικών σχημάτων και μεγεθών Αγιοιβασίληδες. Και ότι μπορεί να χρειαστεί να ντυθείτε και εσείς ή ο/ σύζυγος με κόκκινη στολή και άσπρα μούσια και να εντάξετε σχεδόν στα σαράντα σας την παρενδυσία στη γιορτινή σας καθημερινότητα.

Βασιλόπιτα: Η πίτα που παρασκευάζεται παραμονές της Πρωτοχρονιάς και κόβεται λίγο αφότου αλλάξει ο χρόνος. Συνήθως δηλαδή την κόβουμε αφού η παιδική χορωδία Τυπάλδου έχει ψάλει το «Πάει ο παλιός ο χρόνος» στον Σπύρο Παπαδόπουλο, τη σταυρώνουμε, ξεκινάμε το μοίρασμα με τα κομμάτια του Σπιτιού, του Χριστού, του Φτωχού, του Άγιου Βασίλη (αν παίζουμε ακόμα το παιχνιδάκι του) και συνεχίζουμε με του Μπαμπά, της Μαμάς, του Κωστάκη, της Ελενίτσας, της μάνας σου, της δικιάς σου. Γιατί της δικιάς μου; Γιατί η δικιά μου έδωσε και στα παιδιά χαρτζιλίκι, ενώ η δικιά σου… Ουπς. Ξεφύγαμε. Πάμε στην άλλη πονεμένη ιστορία της βασιλόπιτας, το φλουρί. Αυτό το κερδίζει πάντα ένας. Τυχερός. Τυχαία. Όχι, όμως, αν έχετε παιδιά. Αν έχετε παιδιά, τότε, για να τα κάνετε κακομαθημένα και ανίκανα να μάθουν να χάνουν από μικρά, συνήθως φροντίζετε να το στήσετε και να κερδίσουν αυτά. Κι αν είναι παραπάνω από ένα; Κανένα πρόβλημα. Έχουμε δει και δυο φλουριά. «Αχ, ήταν δίφλουρη η πίτα, γιατί έβαλα δίκροκο αυγό», κέρδισε και ο Μιχαλάκης και η Σοφούλα. Φτου, φτου, τυχερά που θα είναι! Γονείς, σοβαρευτείτε! Αφήστε το φλουρί στην τύχη του και μάθετε τα παιδιά σας να κάνουν asap με το που θα πάρουν το κομμάτι τους την πίτα ψιχουλάκια για να δουν αν κέρδισαν, να μουτρώσουν αν δεν κέρδισαν και να χαρούν αληθινά αν τους τύχει το φλουρί. Παιδιά είναι, όχι ανόητα…

Γλυκά των Χριστουγέννων: Μελομακάρονα vs Κουραμπιέδες. Η αιώνια διαμάχη. Ακολουθούν οι ολίγον αδικημένες δίπλες, αλλά και τα ξενόφερτα πανετόνε, πουτίγκα και buche de Noel. Τα προαναφερθέντα συνοδεύονται συχνά στο τραπέζι και από τούρτες, σοκολατάκια, κέικς και άλλα τεμάχια των 10000 θερμίδων έκαστο. Πάντα λέμε ότι θα φάμε γλυκά με μέτρο, ποτέ δεν τρώμε γλυκά με μέτρο. Οπότε δεν συμβουλεύω τίποτα, γιατί δεν πρόκειται να με λάβετε υπόψη σας. Μια υπενθύμιση μόνο. Αν απαγορεύσετε στον Αντωνάκη και στην Κατερινούλα να φάνε πολλά γλυκά και θα τους γεμίσετε ενοχές και θα φάνε στα κρυφά. Μη νομίζετε ότι έχει πολλές αντοχές το στομάχι τους. Πόσο πια να φάνε; Σε κάθε περίπτωση, κάνετέ τους την αναφορά στο μέτρο, που είναι άριστο και δεν παίρνει παν στην αρχή, δώστε το καλό παράδειγμα κι αφού πάνε να παίξουν ή να κοιμηθούν, εσείς φάτε κι άλλα.

Δώρα: Η πεμπτουσία των σύγχρονων εορτών, η χαρά του καπιταλισμού, η χαρά του παιδιού που μεγαλώνει στο καπιταλιστικό σύστημα, η χαρά ημών των καταναλωτών, η χαρά μας, δηλαδή, μέχρι 1) να ανοίξουμε το πορτοφόλι μας και 2) να ανοίξουμε όλα τα δώρα στο σαλόνι κι αν δεν χωράνε να επεκταθούμε στην κουζίνα ή στα υπνοδωμάτια. Τα περισσότερα παιδικά παιχνίδια κάνουν τρελή φασαρία, έχουν χιλιάδες κομματάκια που τα παιδιά βάζουν στο στόμα τους ή εκσφενδονίζουν το ένα στο άλλο, θέλουν συναρμολόγηση, φυσικά εσείς δεν μπορείτε να τα συναρμολογήσετε, δεν μπορείτε καν να τα ανοίξετε και αν τα καταφέρετε τα παιδιά δεν δίνουν πλέον καμία σημασία ούτε στο παιχνίδι ούτε σε εσάς, αλλά κλαίνε για άσχετο λόγο ή παίζουν με κάτι άλλο. Υστερόγραφο. Το κάθε δώρο έχει ισχυρές πιθανότητες να χαλάσει ή να σπάσει ή να χαθεί μέσα στην πρώτη εβδομάδα από το άνοιγμά του. Η συμβουλή μας; Ζητήστε να φέρουν στο παιδί σας και αγοράστε του κι εσείς βιβλία. Δεν κάνουν θόρυβο, δεν τρώγονται, δεν θέλουν συναρμολόγηση, δεν σπάνε, δεν χάνονται, γίνονται αγαπημένα!

Έθιμα: Σε όλη τη χώρα υπάρχουν δεκάδες γιορτινά έθιμα, που παντρεύουν τη χριστιανική θρησκεία με τον παγανισμό και τα αρχαιοελληνικά ήθη. Πολλά από αυτά έχουν πλάκα! Για να τα γνωρίσετε στα παιδιά σας, αναζητήστε εκπαιδευτικά προγράμματα σε μουσεία και χώρους δημιουργικής απασχόλησης. Θα το καταδιασκεδάσουν! Ακόμα καλύτερα, ταξιδέψτε και γνωρίστε από κοντά ξεχωριστές παραδόσεις, όπως την Μπάμπω, τους Μωμόγερους ή το τάισμα της βρύσης. Κι αν τα μικρά σας πρήξουν και δεν είστε φαν της ενσυναίσθησης, πείτε άφοβα ότι η βρύση τρώει άτακτα παιδάκια…

Ζαχαροκαντιοζυμωτή: Πάω στοίχημα ότι το έχετε τραγουδήσει δεκάδες φορές ως παιδιά. Χωρίς να καταλαβαίνετε τι λέτε. Πάω επίσης στοίχημα ότι το έχετε προφέρει ζαχαροκαμπιοζυμωτή ή ζαχαροκατιζυμωτή. Οπότε ήγγικεν η ώρα να μάθετε τι σημαίνει αυτή η μυστήρια λέξη που κρύβεται στα ακατανόητα ή μάλλον ασυνάρτητα- ήρθε η ώρα να το πούμε ανοιχτά- κάλαντα της Πρωτοχρονιάς. Η επικρατούσα εξήγηση είναι ότι στο «Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά», θρησκευτικοερωτικά κάλαντα, οι μονοί στίχοι απευθύνονται στον Άγιο Βασίλειο, αλλά οι ζυγοί απευθύνονται σε μια κοπέλα, την αρχόντισσα κυρία, που όλοι λέγαμε σισαρχοντισσακυρία- μία λέξη- εν είδει ερωτικής εξομολόγησης από τον τροβαδούρο. Δεν χωράει να σας το αναλύσω περαιτέρω εδώ. Δοκιμάστε το, όμως, και θα βγάλει νόημα. Τώρα το ζαχαροκάντιο ζυμωτό είναι ένα παλαιό γλυκό, που μοιάζει με το γνωστό μας υποβρύχιο. Επομένως, ο ερωτευμένος νέος λέει στο αντικείμενο του πόθου του ότι είναι γλυκυτάτη. Τι σχέση έχει αυτό με την Πρωτοχρονιά; Φαινομενικά, καμία! Αν ξέρετε κάτι παραπάνω, ενημερώστε με στο email μου.

Ηρώδης: Παρεξηγημένος βασιλιάς, όπως λέει ο καλός μου. Ο Μέγας και όχι ο Αττικός, στον οποίο οφείλουμε το Ηρώδειο. Σε αυτόν «οφείλουμε» τη σφαγή των νηπίων «από διετούς και κατωτέρω», γεγονός που εξανάγκασε τη Μαρία και τον Ιωσήφ να καταφύγουν στην Αίγυπτο μετά τη γέννηση του Ιησού. Η σφαγή των νηπίων δεν τεκμηριώνεται ιστορικά αν και η εκκλησία τα αναγνωρίζει ως τους πρώτους χριστιανούς μάρτυρες. Πάντως,  οι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο Ηρώδης υπήρξε άνθρωπος με απαίσιο χαρακτήρα, που στα 36 έτη της βασιλείας του διέπραξε σωρεία ειδεχθών εγκλημάτων. Αν δεν είστε ιδιαίτερα φαν της ενσυναίσθησης (βλέπε λήμμα Έθιμα), μπορείτε να πρωτοτυπήσετε, να αφήσετε στην άκρη τον μπαμπούλα ή τον αστυφύλακα ή τη βρύση και να ξεκινήσετε μια αφήγηση ως εξής: «Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας βασιλιάς που τον έλεγαν Ηρώδη…»

Θερμίδες: Μικρά σατανικά πλασματάκια που εισβάλλουν στη ζωή μας κατά την εορταστική περίοδο και καταφέρνουν, χωρίς να καταλάβουμε το πώς, να στενέψουν τα ρούχα μας και να αυξήσουν τα νούμερα πάνω στη ζυγαριά. Όπως και οι καλικάντζαροι, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν, γιατί έχουν τον τρόπο τους να μην τις παίρνουμε χαμπάρι, αν και γνωρίζουμε την ύπαρξή τους. Μένουμε με την ελπίδα ότι των Φώτων, σαν έρχεται ο Τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του, επιστρέφουν κι αυτές τρομαγμένες παρέα με τα παγανά στα έγκατα της Γης.

Ιανουάριος. Πρωτοχρονιά και Φώτα. Ο Ιανουάριος είναι ο καλύτερος μήνας του χρόνου, ο μήνας που ξεκινάει με αργία-γιορτή και στο καπάκι δίνει πόνο με δεύτερη αργία-γιορτή πέντε μέρες μετά. Για κάποιο λόγο που κανένας ποτέ δεν κατάλαβε και έχει τις ρίζες του, αν δεν κάνω λάθος, στο παλιό, καλό, βαθύ ΠΑΣΟΚ, αν είστε μαθητής ή εκπαιδευτικός έχετε αργία-γιορτή και στις 7 Γενάρη. Σε τέτοια περίπτωση, εκμεταλλευτείτε το. Δεν είναι κάθε μέρα τ’ Αϊ- Γιαννιού!

Κάλαντα.  Πηγή κέρδους για τα παιδιά. Πηγή όχλησης για πολλούς εξ ημών. Τώρα με την κρίση, τα πράγματα είναι ακόμα δυσκολότερα, γιατί αν δώσεις στους μικρούς καλαντιστές πενταροδεκάρες ή ακόμα χειρότερα απλά ένα σοκολατάκι ή έναν κουραμπιέ, σε κοιτούν με μισό μάτι και αν έχεις λίγο τσίπα πάνω σου, αισθάνεσαι άσχημα και παραμονή γιορτής είναι, πάει το πεντάευρο. 24 Δεκεμβρίου, 31 Δεκεμβρίου και 5 Ιανουαρίου αχάραγα αρχίζουν τα κουδούνια. «Να τα πούμε;». Αποφασίστε αν θα τηρήσετε σιγήν ιχθύος, αν θα φωνάξετε από μέσα «Μας τα παν κι άλλοι» ή αν θα ξυπνήσει μέσα σας το εορταστικό πνεύμα και θα ανοίξετε στα παιδάκια. Αν δείτε πως θέλουν Χριστού τη θεία γέννηση να πουν στ’ αρχοντικό σας έφηβοι, δηλαδή δίμετροι μαντράχαλοι με κόκκινο σκούφο και αρχές μουστακιού ή/και σέξι 14χρονες αγιοβασιλίνες ή ταρανδίτσες, πείτε τους να ζητήσουν από το μπαμπά τους λεφτά για το νέο άιφον και να μη ζητιανεύουν έντεχνα από ανυποψίαστους πιστούς. Αν συνοδέψετε τα παιδιά σας να πουν τα κάλαντα, καλό κουράγιο, το έχω κάνει και ξέρω. Έχω φορέσει και σκούφο ξωτικού. Έχω ψάλλει ωσάν τον Σαντικάι. Έχω παίξει πιανίκα και φυσαρμόνικα. Έχω βαρέσει τρίγωνο μέχρι να πρηστούν τα χέρια μου. Κι έχω αγαπήσει τους ανθρώπους που άνοιγαν την πόρτα τους με χαμόγελο, μας έβαζαν στο σπίτι τους και μας κερνούσαν μελομακάρονα! Είμαι σίγουρη πως είναι πιο ευτυχισμένοι από τους «Μας τα παν κι άλλοι».

Λαμπάκια ή λαμπιόνια ή φωτάκια. Εντάξει, είναι ωραία. Καμιά φορά είναι κιτς, αλλά συνήθως είναι αυτά που δίνουν στο χώρο το κρίστμας σπίριτ. Προς αποφυγή ηλεκτροπληξίας και βραχυκυκλωμάτων, αγοράστε καλής ποιότητας, φροντίστε να κρατήσετε τα μικρά παιδιά μακριά τους και σβήνετέ τα όταν λείπετε και όταν κοιμάστε. Ακόμα κι αν δεν τα καίτε διαρκώς, πιθανόν θα σας χρειαστεί ένα λεξοτανίλ όταν έρθει η ΔΕΗ που περιλαμβάνει Δεκέμβριο και Ιανουάριο. Προετοιμαστείτε ψυχολογικά. Αξίζει.

Μάγοι: Τι ξέρουμε για αυτούς; Πως είναι τρεις και έρχονται εκ της Περσίας, από την Ανατολή δηλαδή, φέρνοντας δώρα στο θείο βρέφος, Σμύρνα, Λιβάνι και Χρυσό. Και πως ακολούθησαν ένα αστέρι, που τους οδήγησε τελικά στη φάτνη και στον νεογέννητο Ιησού. Σημείωση SOS. Όταν λέμε μάγοι εννοούμε αστρονόμοι, επιστήμονες, σοφοί και όχι πρόγονοι του Χάρι Πότερ Λέγονταν Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ, και έχουν δώσει και οι τρεις το όνομά τους σε πανάκριβα καφέ και εστιατόρια της Αθήνας.

Νονοί: Νομίζατε πως είναι μόνο για το Πάσχα. Έχουν θεσμικό ρόλο απέναντι στα βαφτιστήρια τους και η παρουσία τους κρίνεται απαραίτητη και τα Χριστούγεννα! Κανονίστε καταρχάς μια συνάντηση μαζί τους, κάντε τους ένα τραπέζι, αφήστε τους να περάσουν χρόνο με το βαφτιστήρι τους (και εσείς βρείτε ευκαιρία να φύγετε ή να κοιμηθείτε). Αντίστοιχα, αν είστε εσείς νονοί, βρείτε χρόνο, εκτός από το παιδί σας, και για το πνευματικό σας παιδί. Τιπ: Μην το ρωτήσετε τι δώρο θέλει. Ποτέ δεν ρωτάμε ένα βαφτιστήρι τι δώρο θέλει σε μια υπερκαταναλωτική περίοδο που το Νικελόντεον ξεπερνάει το Σταρ σε διαφημιστικούς χρόνους. Δεν μας βγαίνει σε καλό. Επιλέγουμε με βάση το γούστο και την κρίση μας!

Ξωτικά, παγανά, καλικάντζαροι. Πλάσματα απόκοσμα, που συναντάμε με διάφορα ονόματα και σε διάφορες παραλλαγές και έχουν την τιμητική τους στις εορταστικές παραδοσιακές αφηγήσεις, τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού στον κόσμο. Κρύβονται, όπως λέει η παραμυθού Σάσα Βούλγαρη, στα βάθη της Γης και στα Ύψη του Ουρανού. Μερικά μοιάζουν με καλοσυνάτες κυρούλες κι άλλα έχουν όψη τρομακτική. Υπάρχουν γέροντες με χιονισμένες γενειάδες και κοντοστούπικα ανθρωπάκια που ξέρουν μαγικά. Άλλα μαγαρίζουν και λερώνουν άλλα ράβουν και μπαλώνουν! Είναι καυγατζίδικα, τραγουδιάρικα, γοητευτικά, αγριωπά, ντροπαλά, μαγευτικά… Και πάνω απ΄ όλα: Είναι… ξωτικά

Ου και γκι. Τα φυτά των Χριστουγέννων. Πολλοί νομίζουν ότι είναι ένα και το αυτό, αλλά δεν είναι. Στη χώρα μας, το ου είναι γνωστό με τη ολίγον μπασκλάς ονομασία αρκουδοπούρναρο, ενώ το γκι έχει πιο εξευγενισμένο όνομα και λέγεται ιξός. Κατά τη ρωμαϊκή παράδοση, το φιλί κάτω από το ου ή το γκι προάγει τη γονιμότητα. Παρακολουθήστε λίγο την κατάσταση των παιδιών κατά τη διάρκεια των εορτών και αποφύγετε να φιληθείτε κάτω από αυτά.

Παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς: Τα γνωστά μας ρεβεγιόν, όπου μαζευόμαστε σε σπίτια με φίλους ή/ και σόγια και τρωγοπίνουμε και γυρνάμε στο σπίτι χαράματα λιώμα. Λάθος αυτό ήταν πριν από τα παιδιά. Στα χρόνια της γονεϊκότητας, παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς σημαίνει πως είτε το έχεις πάρει απόφαση και αράζεις στον καναπέ με πιτζάμες ανοίγοντας δώρα, ηρεμώντας το εξαγριωμένο μωρό ή νήπιο ή παιδί ή προέφηβο ή έφηβο (που ακόμα δεν βγαίνει μόνος του) ταΐζοντας, νανουρίζοντας και βλέποντας Σπύρο Παπαδόπουλο ή δεν το έχεις πάρει απόφαση και τρέχεις σε σπίτια με φίλους ή/και με σόγια, όπου κάνεις όλα τα παραπάνω απλά ντυμένος με τα καλά σου και σιχτιρίζοντας σαφώς περισσότερο.

Ρούντολφ: Δεν θυμάμαι αν τον ξέραμε όταν ήμαστε παιδιά. Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι αν μπήκε στη ζωή μου από την κλασική βρετανική ιστορία του 1939 Rudolph the Red-Nosed Raindeer (που υπάρχει σε ένα πανέμορφο animation της δεκαετίας του ΄50, αλλά και σε τραγούδι) ή από την ελληνική απόδοση του τραγουδιού «Ρούντολφ το Ελαφάκι», από τον Θάνο Καλλίρη. Η ουσία του παραμυθιού πάντως είναι ότι ο Ρούντολφ ήταν ένας τάρανδος (και όχι ελαφάκι, αγαπητέ Θάνο) με κόκκινη φωσφοριζέ μύτη, που έτρωγε τρελό bullying από το κοπάδι του, μέχρι που ο Σάντα τον διάλεξε για οδηγό του ιπτάμενου ελκήθρου του για να τον ξεχωρίζουν τα αεροπλάνα την παραμονή των Χριστουγέννων. Τον ακολουθούν οι μετανενοημένοι θύτες Dasher και Dancer και Prancer και Vixen, Comet και Cupid και Dunder και Blixen. Αν ακούσουμε πολλές φορές το τραγούδι, το μετατρέπουμε ασυναίσθητα σε «Ρούντολφ με πιλαφάκι».

Σεξ: Το έχω ξαναγράψει σε αλφαβητάρι ως λήμμα, καθώς το θεωρώ βασική προϋπόθεση για το οικογενειακό καλό. Τις άγιες τούτες ημέρες, που πιθανόν θα έχετε λιγότερη δουλειά, που το κλίμα είναι εορταστικό, που οι ουρανοί αγάλλονται και χαίρει η φύσις όλη, δώστε του κι εσείς να καταλάβει! Στα μαστ το σεξ μετά την αλλαγή του χρόνου. Περιμένετε λίγο να κοιμηθεί το χαωμένο από τα μπαμ μπουμ και το ξενύχτι παιδί, αν έχετε κάνει το λάθος και το έχετε κρατήσει ξύπνιο, να φύγει λίγο κι απ’ το μυαλό σας η εικόνα του τουρτουρίζοντα Καμίνη με το κλασικό παλτό να κάνει ετεροχρονισμένο καουντάουν και έπειτα να τραγουδάει ο Σαββόπουλος/ο Πλιάτσικας/ ο Μαραβέγιας/ ο Μουζουράκης/ ο Κότσιρας/ ο Μπάσης (ή είναι στον Σπύρο όλοι αυτοί; ). Πιείτε σαμπάνια. Πολλή σαμπάνια. Και μετά βουρ στο κρεβάτι για να σας μπει καλά ο καινούριος χρόνος.

Τραπέζι ή μάλλον τραπέζωμα: Χριστουγεννιάτικο ή πρωτοχρονιάτικο, φιλικό ή οικογενειακό, ευχάριστο ή καταναγκαστικό. Περιλαμβάνει καταρχάς πολύ φαγητό. Γαλοπούλα, σούπα, γέμιση, χοιρινό ρολό, πατατούλες φούρνου, ρύζι, πίτες, πολλών ειδών σαλάτες και ατέλειωτα γλυκά. Περιλαμβάνει ακόμα κρασιά και αναψυκτικά και στο τέλος καφέ και σόδες. Περιλαμβάνει θείες που τσιμπολογάνε μαγουλάκια, θείους που θέλουν να καθίσουν με τη νεολαία (σημειώνω ότι πλέον εμείς δεν είμαστε η νεολαία, αλλά οι θείοι), παππουδογιαγιάδες που χαρτζιλικώνουν ανελέητα, παιδιά εν εξάλλω να καταστρέφουν το σπίτι του θύματος που ανέλαβε να διοργανώσει το ιβέντ και συχνά πυκνά παρεξηγήσεις. Με κάθε φιλική διάθεση, αν τα παιδιά σας είναι μικρά και δεν αντέχετε ούτε να τα κυνηγάτε ούτε να τα νουθετείτε ούτε να ακούτε νουθεσίες από την ξαδέλφη του άντρα σας την Μαριγούλα, που έχει μεγαλύτερο παιδί «και σαφώς ξέρει καλύτερα» ούτε να αντικρούετε σπόντες από τα πεθερικά σας, δηλώστε αδυναμία παρουσίας (ο Μανωλάκης έχει τα λαιμά του, η ευκολότερη δικαιολογία) και περάστε μια χαλαρωτική ημέρα στο σπίτι σας ή κάπου έξω, γιορτάζοντας όπως ακριβώς θέλετε εσείς και όχι όπως θέλουν τα σόγια.

Υστερία: Σίγουρα θα πάθετε και μια και δυο και τρεις μέσα στις γιορτές, αν και υποτίθεται ότι θα ξεκουραζόσασταν. Κάτι πάντα πάει στραβά, κάποιο μωρό δεν κοιμάται όταν θα έπρεπε, κάποιο νήπιο παθαίνει όντως τα λαιμά του ή γαστρεντερίτιδα πριν από το (προαναφερθέν) τραπέζωμα ή ακόμα χειρότερα κατά τη διάρκειά του, κάποιο παιδί κλαίει ακατάπαυστα για κανέναν απολύτως λόγο, κάποιος προέφηβος δεν ξεκολλάει από το φορτνάιτ την ώρα του φαγητού, κάποια έφηβη αρνείται να κάτσει μαζί σας και θέλει να βγει με το αγόρι της το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς. Ψυχραιμία. Όλα θα στρώσουν. Το μυστικό για ήρεμες γιορτές, πάντως, είναι να μην έχετε μεγάλες προσδοκίες. Όσο απλούστερες είναι αυτές, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες για γιορτινές κρισάρες!

Φάτνη: Σε ανάμνηση της φάτνης στην οποία γεννήθηκε ο Χριστός, οι χριστιανοί συνηθίζουν να στολίζουν κάτω από το δέντρο ομοίωμά της, με τις φιγούρες της Παναγίας, του Χριστού, του Ιωσήφ, των τριών Μάγων, των τριών βοσκών, Αγγέλων καθώς και κάποιων ζώων. Η Φάτνη είναι ιδανικό παιχνίδι για τα μικρά παιδιά, τα οποία μπορούν να φτιάξουν ιστορίες κάτω από το δέντρο. Θα βρείτε φάτνες από πολλά και διάφορα υλικά. Αγοράστε αυτή που ταιριάζει περισσότερο στην ηλικία του παιδιού σας και αφήστε το να δημιουργήσει τη δική του ιστορία. Υπαίθριες φάτνες σε μεγάλο μέγεθος παρατηρούνται και σε πλατείες ή χριστουγεννιάτικα πάρκα. Στην πλειονότητά τους είναι για γέλια. Αναζητήστε τις στο διαδίκτυο.

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία (A Christmas Carol) του Καρόλου Ντίκενς. Σε ένα από τα δημοφιλέστερα διηγήματα παγκοσμίως οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο γιορτάζουμε σήμερα τα Χριστούγεννα, καθώς αναζωογόνησε την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, τόσο στη Βρετανία (και εν συνεχεία σε ολόκληρη την Ευρώπη) όσο και στην Αμερική. Ο ρεαλιστικός τρόπος με τον οποίο περιέγραψε ο Dickens τις γιορτές, ως μια περίοδο, δηλαδή, όπου όλοι είναι ευγενικοί, καλοί και φιλάνθρωποι και σκέφτονται τον διπλανό τους σαν τον εαυτό τους, ήταν αυτό που ζέστανε περισσότερο τις καρδιές των συμπατριωτών του και αποθέωσε το κείμενό του. Ας το έχουμε ως οδηγό μας. Κυκλοφορεί και σε βιβλίο για παιδιά, σε ταινία και σε θεατρική παράσταση.

Ψώνια: Δράμα. Καταναγκασμός. Μαζοχισμός. Ανάγκη. Αν γουστάρετε τον χαμό των παραμονών, με γεια σας με χαρά σας και μακριά από εμάς. Αν πάλι, θέλετε να κάνετε τα γιορτινά ψώνια σας με την ησυχία σας, προτείνουμε είτε να βγείτε στις αγορές (όχι, δεν είναι πολιτικό σχόλιο) νωρίς νωρίς είτε να κάνετε τα ψώνια σας μέσω διαδικτύου. Αν πάτε για ψώνια με τα παιδιά σας, προσοχή καταρχάς στην πολυκοσμία, κατά δεύτερον στον υπερκαταναλωτισμό τους και κατά τρίτον στον εκνευρισμό που τους προκαλεί η υπερβολή και η κούραση, η πολυκοσμία και ο υπερκαταναλωτισμός.

Ω Έλατο: Δις και έπειτα «Μ΄ αρέσεις, πώς μ’ αρέσεις». Ο στολισμός του αποτελεί σήμερα διεθνές χριστουγεννιάτικο έθιμο, που όμως έχει γερμανική προέλευση. Στην Ελλάδα το έλατο ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση ήρθε για πρώτη φορά με τον Όθωνα το 1833. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και εν συνεχεία στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν είχαν και στο χωριό τους στολισμένο έλατο, όπως εμείς σήμερα δεν έχουμε στο χωριό μας Χάλοουιν. Αντιθέτως, αυτό που πιθανόν είχαν στο χωριό τους οι τότε εορτάζοντες είναι το ελληνικό παραδοσιακό στολισμένο καραβάκι. Στην πράξη τώρα. Αν το παιδί σας περπατάει και είναι μέχρι τεσσάρων ετών μη στολίσετε καθόλου/ στολίστε κάπου ψηλά, σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης για παράδειγμα/ κρεμάστε το δέντρο από τον πολυέλαιο/κλείστε το έλατο μέσα σε ένα κουτί από πλέξιγκλας σαν μουσειακό έκθεμα/ απομακρύνετε το παιδί από το σπίτι τις ημέρες των εορτών και επιστρέψτε το τ’ Αγιαννιού με το ξεστόλισμα. Αν τολμήσετε να στολίσετε κανονικά και κουλ και δεν τρέχει κάστανο με αυτοκινούμενο βρέφος ή νήπιο στο σπίτι, το κρίμα στο λαιμό σας. Μόνο πάρτε άθραυστα και μεγάλα στολίδια που δεν μπορούν να μπουν στο στόμα του και καλής ποιότητας λαμπάκια προς αποφυγή ηλεκτροπληξίας.