Ο Γιώργος Χατζηπαύλου κάνει μια βουτιά στις αναμνήσεις του και μιλάει στο Τaλκ για τα Πάσχα των παιδικών του χρόνων!

Μεγάλωσα στη Λιβαδειά. Κάθε Πάσχα, ως παιδί είχα το παρακάτω πρόγραμμα:
Κυριακή των Βαΐων: Αρχή νηστείας. Τα περισσότερα σουβλατζίδικα στην πόλη έκλειναν εκτός από ένα δύο που εφημέρευαν.
Μεγάλη Δευτέρα: Βόλτα με τον πατέρα μου για λουκουμάδες. Ο ιδιοκτήτης τους έφτιαχνε μπροστά σου με τα χέρια του. Και τους σέρβιρε επίσης με τα χέρια του, αφού είχε πιάσει τα λεφτά που του έδωσες. Μέλι, κανέλα και αντισώματα έβαζες μόνος σου.
Μεγάλη Τρίτη: Επίσκεψη στο σουβλατζίδικο για πίτα με πατάτες και ντομάτα. «Νηστίσιμο» το λέγαμε, αλλά μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τις υπόλοιπες μέρες εμείς το λέγαμε «παιδικό», οι μεγάλοι «άδειο» –λόγω της ματαιότητάς του μάλλον– κι ο σουβλατζής «έλα, περιμένουν κι άλλοι, λέγε τι να βάλω από κρέας».
Μεγάλη Τετάρτη: Σκέψεις να σπάσω τη νηστεία. Τα κατάφερα ως εδώ, αλλά έχει άλλο τόσο! Τότε εμφανιζόταν ο θείος με τη σοκολάτα υγείας «που κάνει να φας». Όσο την έτρωγα σκεφτόμουν γιατί δεν φτιάχνουν και σουβλάκι υγείας.
Μεγάλη Πέμπτη: Τα Δώδεκα Ευαγγέλια. Η λειτουργία στην εκκλησία κρατάει μέχρι τις 11 το βράδυ, οπότε ήταν η μόνη μέρα του χρόνου που έμενα έξω μέχρι τόσο αργά. Και η γιαγιά μου επίσης. Γυρνούσα σπίτι μαζί με εκείνη και τις φίλες της, που κάθε χρόνο ήταν λιγότερες…
Μεγάλη Παρασκευή: Λουκουμάδες, σοκολάτα υγείας, νηστίσιμη πίτα. 4 επαναλήψεις με αυτή τη σειρά.
Μεγάλο Σάββατο: Το αρνί έφτανε στο σπίτι ψημένο από τον φούρνο. Για μετά την Ανάσταση, βέβαια. Μέχρι που κάποιος έλεγε ότι «η πρώτη Ανάσταση είχε γίνει, άντε φάε ένα κομμάτι». Στο μεταξύ, είχα φάει κρυφά όλη την πέτσα και δύο μεγάλα κομμάτια από το αρνί, γιατί εγώ θυμόμουν ότι και πέρυσι τέτοια ώρα είχε γίνει η πρώτη Ανάσταση.
Κυριακή του Πάσχα: Μηδέν ορατότητα από τις ψησταριές στους δρόμους. Πλέναμε τα ρούχα δύο φορές για να φύγει η τσίκνα και μετά μύριζε ψητό το πλυντήριο.

Ο Γιώργος Χατζηπαύλου είναι stand–up comedian.